Witam, Mój brat (31lat)- 5 lat temu popadl w uzależnienie od hazardu online, zaciągnięcie długów na
3
odpowiedzi
Witam, Mój brat (31lat)- 5 lat temu popadl w uzależnienie od hazardu online, zaciągnięcie długów na okolice 100 tysięcy złotych (chwilówki/pożyczki). Rodzice pomogli, wzięli kredyt brat to spłacał co miesiąc. Wyszedł na prostą
Odbyl terapie w zamknietym ośrodku przez pol roku. Stanął na nogi, zaczął zyc, kariera, dziewczyna, mieszkanie. Wszystko wiodło się prawidłowo. Niestety po 5 latach stało się ponownie to samo, nawrot choroby - znowu zaczął grać- co na to wpłynęło że znowu zagrał? (miał ogromny stres, ktoś z jego bliskich był w szpitalu i walczył o zdrowie) on nie umiał sobie poradzić z natłokiem emocji stresu poczucia winy że to przez niego i ponownie zagrał. (Kwota ta sama okolice 100 tysięcy), chwilówki pożyczki, przyznal się rodzinie po 3 miesiącach, chodzi teraz na terapię raz w tygodniu, rodzice wzięli ponownie kredyt na to by spłacał te długi, on ma bardzo dobrą pracę więc co miesiąc przelewa rodzicom na tą ratę kredytu. Jest świadomy wszystkiego, wie że jest choroba ale uważamy z rodziną że raz w tygodniu terapia to jest niewystarczające?
Nasze pytania
1. Czy mama może wziąć nr do terapeutki i pytać się czy mój brat chodzi reguralnie na terapię? Obawiamy się że któregoś dnia przestanie chodzić na terapię bo stwierdzi że jest już wszystko w porządku
2. Brat nie chce powiedzieć swojej dziewczynie - jest z nią 4 lata, boi się że jak ona się dowie to on niego odejdzie, powinien powiedzieć jak najszybciej? Jak go przekonać by powiedzieć? Obawiamy sie że jak się rozstaną że znowu zacznie grać z załamania?
3. Czy powinien zmienić nr telefonu? Pożyczki dzwonią z propozycją nowych
4. Czy powinniśmy pytać często czy ma ochotę zagrać? Czy nie dopytywać?
Dziękuje pozdrawiam
Odbyl terapie w zamknietym ośrodku przez pol roku. Stanął na nogi, zaczął zyc, kariera, dziewczyna, mieszkanie. Wszystko wiodło się prawidłowo. Niestety po 5 latach stało się ponownie to samo, nawrot choroby - znowu zaczął grać- co na to wpłynęło że znowu zagrał? (miał ogromny stres, ktoś z jego bliskich był w szpitalu i walczył o zdrowie) on nie umiał sobie poradzić z natłokiem emocji stresu poczucia winy że to przez niego i ponownie zagrał. (Kwota ta sama okolice 100 tysięcy), chwilówki pożyczki, przyznal się rodzinie po 3 miesiącach, chodzi teraz na terapię raz w tygodniu, rodzice wzięli ponownie kredyt na to by spłacał te długi, on ma bardzo dobrą pracę więc co miesiąc przelewa rodzicom na tą ratę kredytu. Jest świadomy wszystkiego, wie że jest choroba ale uważamy z rodziną że raz w tygodniu terapia to jest niewystarczające?
Nasze pytania
1. Czy mama może wziąć nr do terapeutki i pytać się czy mój brat chodzi reguralnie na terapię? Obawiamy się że któregoś dnia przestanie chodzić na terapię bo stwierdzi że jest już wszystko w porządku
2. Brat nie chce powiedzieć swojej dziewczynie - jest z nią 4 lata, boi się że jak ona się dowie to on niego odejdzie, powinien powiedzieć jak najszybciej? Jak go przekonać by powiedzieć? Obawiamy sie że jak się rozstaną że znowu zacznie grać z załamania?
3. Czy powinien zmienić nr telefonu? Pożyczki dzwonią z propozycją nowych
4. Czy powinniśmy pytać często czy ma ochotę zagrać? Czy nie dopytywać?
Dziękuje pozdrawiam
Pytania są ważne i wymagają omówienia. Zapraszam do gabinetu, mam też dyżury w Mopsie Kętrzyn i Barcianach.
Polecam również stronę uzaleznieniabehawioralne.pl. Są tam dyżury terapeutów i chyba telefon.
Państwu polecam grupę online typu Anonimowi Hazardziści a najlepiej AlAnon (dla rodzin osób uzależnionych) w Kętrzynie wtorki 17.00 w budynku dworca.
Polecam również stronę uzaleznieniabehawioralne.pl. Są tam dyżury terapeutów i chyba telefon.
Państwu polecam grupę online typu Anonimowi Hazardziści a najlepiej AlAnon (dla rodzin osób uzależnionych) w Kętrzynie wtorki 17.00 w budynku dworca.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry,
opisuje Pani sytuację, która wiąże się z dużym obciążeniem zarówno dla Pani brata, jak i całej rodziny. Powrót do zachowań związanych z uzależnieniem, nawet po wielu latach funkcjonowania w abstynencji, jest zjawiskiem znanym w przebiegu choroby i może być wywołany różnymi czynnikami (w tym silnym stresem, czy kryzysem emocjonalnym).
Odnosząc się do zadanych pytań:
Kontakt z terapeutą - zgodnie z zasadami poufności, terapeuta nie może przekazywać informacji osobom trzecim bez zgody pacjenta. Nawet członkowie rodziny nie mają dostępu do takich danych, jeżeli osoba będąca w terapii sama tego nie wyrazi.
Kwestia poinformowania partnerki - to, czy i kiedy pacjent zdecyduje się podzielić swoimi doświadczeniami z osobą bliską, jest elementem procesu terapeutycznego. Decyzja należy do niego, a ewentualne rozmowy na ten temat powinny odbywać się w przestrzeni pracy terapeutycznej.
Zmiana numeru telefonu - to również obszar do omówienia z terapeutą. Każda decyzja dotycząca ograniczenia dostępu do potencjalnych bodźców wyzwalających zachowania nałogowe powinna być rozważona indywidualnie.
Rozmowy o chęci grania - pytania tego rodzaju mogą być trudne i obciążające zarówno dla pacjenta, jak i dla bliskich. Kierunek, w jakim warto prowadzić takie rozmowy, może wskazać prowadzący terapię, w zależności od aktualnej sytuacji i etapu procesu leczenia.
Wszystkie te kwestie najlepiej omawiać bezpośrednio w ramach terapii, aby zapewnić spójność procesu i uniknąć działań, które mogłyby (mimo dobrych intencji) zaburzać jego przebieg.
opisuje Pani sytuację, która wiąże się z dużym obciążeniem zarówno dla Pani brata, jak i całej rodziny. Powrót do zachowań związanych z uzależnieniem, nawet po wielu latach funkcjonowania w abstynencji, jest zjawiskiem znanym w przebiegu choroby i może być wywołany różnymi czynnikami (w tym silnym stresem, czy kryzysem emocjonalnym).
Odnosząc się do zadanych pytań:
Kontakt z terapeutą - zgodnie z zasadami poufności, terapeuta nie może przekazywać informacji osobom trzecim bez zgody pacjenta. Nawet członkowie rodziny nie mają dostępu do takich danych, jeżeli osoba będąca w terapii sama tego nie wyrazi.
Kwestia poinformowania partnerki - to, czy i kiedy pacjent zdecyduje się podzielić swoimi doświadczeniami z osobą bliską, jest elementem procesu terapeutycznego. Decyzja należy do niego, a ewentualne rozmowy na ten temat powinny odbywać się w przestrzeni pracy terapeutycznej.
Zmiana numeru telefonu - to również obszar do omówienia z terapeutą. Każda decyzja dotycząca ograniczenia dostępu do potencjalnych bodźców wyzwalających zachowania nałogowe powinna być rozważona indywidualnie.
Rozmowy o chęci grania - pytania tego rodzaju mogą być trudne i obciążające zarówno dla pacjenta, jak i dla bliskich. Kierunek, w jakim warto prowadzić takie rozmowy, może wskazać prowadzący terapię, w zależności od aktualnej sytuacji i etapu procesu leczenia.
Wszystkie te kwestie najlepiej omawiać bezpośrednio w ramach terapii, aby zapewnić spójność procesu i uniknąć działań, które mogłyby (mimo dobrych intencji) zaburzać jego przebieg.
Dzień dobry. Rozumiem, że to trudna i przewlekła sytuacja sytuacja. Z opisu wynika, że Pani oraz rodzice próbujecie pomóc bratu. W dodatku sytuacja powtórzyła się.
Poniżej wstawiam odpowiedzi na Pani pytania.
1. Nie, brat jest pełnoletni i sam odpowiada ( lub powinien odpowiadać) za swoją terapie oraz zmianę. Również z prawnego punktu widzenia nie jest to możliwe w przypadku osób dorosłych i zapewniam, że ma to swój sens.
2.Brat jest dorosły, również odpowiem Pani podobnie, brat - jako dorosły mężczyzna powinien ponosić konsekwencje swoich decyzji.
3. To już kwestie prawne.
4. Taka kontrola dorosłego mężczyzny nie jest pomocna.
Nasuwają mi się pytania, na które byłoby warto samej odpowiedzieć:
1. Jak często rezygnuję z własnych potrzeb, żeby zająć się brata problemami?
2. Co by się stało, gdybym przestała go ratować?
3. Czy boję się jego reakcji, gdybym postawiła mu granicę?
4. Kiedy ostatnio zrobiłam coś tylko dla siebie – bez myślenia o nim?
Rozumiem też, ze sytuacja jest dla Pani obciążająca, dobrze byłoby o siebie zadbać, o wsparcie ze strony bliskich osób, być może skorzystać ze wsparcia psychoterapeuty.
Wszystkiego dobrego
Anna Maj
Poniżej wstawiam odpowiedzi na Pani pytania.
1. Nie, brat jest pełnoletni i sam odpowiada ( lub powinien odpowiadać) za swoją terapie oraz zmianę. Również z prawnego punktu widzenia nie jest to możliwe w przypadku osób dorosłych i zapewniam, że ma to swój sens.
2.Brat jest dorosły, również odpowiem Pani podobnie, brat - jako dorosły mężczyzna powinien ponosić konsekwencje swoich decyzji.
3. To już kwestie prawne.
4. Taka kontrola dorosłego mężczyzny nie jest pomocna.
Nasuwają mi się pytania, na które byłoby warto samej odpowiedzieć:
1. Jak często rezygnuję z własnych potrzeb, żeby zająć się brata problemami?
2. Co by się stało, gdybym przestała go ratować?
3. Czy boję się jego reakcji, gdybym postawiła mu granicę?
4. Kiedy ostatnio zrobiłam coś tylko dla siebie – bez myślenia o nim?
Rozumiem też, ze sytuacja jest dla Pani obciążająca, dobrze byłoby o siebie zadbać, o wsparcie ze strony bliskich osób, być może skorzystać ze wsparcia psychoterapeuty.
Wszystkiego dobrego
Anna Maj
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.