Witam, mam pewien problem. (ja mam 20 lat a partner 21) Jestem w związku rok, przez ten rok działo
2
odpowiedzi
Mam pewien problem. (ja mam 20 lat a partner 21)
Jestem w związku rok, przez ten rok działo się wiele: kłótnie, negatywne myśli i ogólnie można by było zrobić dobry film. Ale wracając, problem polega na tym, że moja mama nie toleruje mojego partnera mimo, ze ten jej nic nie zrobił. Fakt jako mama chce jak najlepiej dla swojego dziecka (tu chodzi jej najbardziej o jedną kłótnie z nim gdzie po prostu się popłakałam), ale też na każdym kroku próbuje mnie odciągać, robić pretensje (mimo, ze czasem napisze, że ona chłopaka wybierać mi nie będzie) nawet w prost powiedziała, że jeśli będę chciała z nim żyć to na kocią łapę bo błogosławieństwa nam nie da (ja wierzącą osobą nie jestem ale wiem na czym polegają takie słowa). Mówi, że jestem młoda, że mam studia i stać mnie na kogoś lepszego. Mój partner chodzi do liceum dla dorosłych i świetnie się uczy, musiał rzucić technikum z przyczyn niezależnych od niego (rozwód rodziców, kłótnie w jego domu i młodszy brat którym on sam się zajmuje praktycznie). Mi nie zależy na mężu który ma tytuł doktora i nie wiadomo ile zer na kącie bo dzieciom w przyszłości szczęścia się nie da pokazując 5 na dyplomie. Tylko jest właśnie ten problem, oboje się kochamy, jego mama jak i brat traktują już mnie jak jego żonę, tylko u mnie w domu kiedy dowiedzieli się jak on ma i Mama po tamtej kłótni, że to nie jest chłopak dla mnie, że od początku jakoś nie pasujemy, że będę przez niego cierpiała jak zrobi mi dziecko...
Tak naprawdę nikt nie zna całkowitej prawdy jaki on jest dla mnie i ogólnie jaki jest, a łatwo im w sumie wysnuć ocenę z tego co inni mówią. Plus jest to, że mój partner chce przystopować z codziennym widzeniem się tylko dlatego żebym ja nie miała kłótni i problemów w domu, i on nie chce mieć w mojej rodzinie wroga.
Co ja mogę zrobić, wiem, ze chaos w tym co napisałam ale może ktoś da taką radę jak to widzi.
Jestem w związku rok, przez ten rok działo się wiele: kłótnie, negatywne myśli i ogólnie można by było zrobić dobry film. Ale wracając, problem polega na tym, że moja mama nie toleruje mojego partnera mimo, ze ten jej nic nie zrobił. Fakt jako mama chce jak najlepiej dla swojego dziecka (tu chodzi jej najbardziej o jedną kłótnie z nim gdzie po prostu się popłakałam), ale też na każdym kroku próbuje mnie odciągać, robić pretensje (mimo, ze czasem napisze, że ona chłopaka wybierać mi nie będzie) nawet w prost powiedziała, że jeśli będę chciała z nim żyć to na kocią łapę bo błogosławieństwa nam nie da (ja wierzącą osobą nie jestem ale wiem na czym polegają takie słowa). Mówi, że jestem młoda, że mam studia i stać mnie na kogoś lepszego. Mój partner chodzi do liceum dla dorosłych i świetnie się uczy, musiał rzucić technikum z przyczyn niezależnych od niego (rozwód rodziców, kłótnie w jego domu i młodszy brat którym on sam się zajmuje praktycznie). Mi nie zależy na mężu który ma tytuł doktora i nie wiadomo ile zer na kącie bo dzieciom w przyszłości szczęścia się nie da pokazując 5 na dyplomie. Tylko jest właśnie ten problem, oboje się kochamy, jego mama jak i brat traktują już mnie jak jego żonę, tylko u mnie w domu kiedy dowiedzieli się jak on ma i Mama po tamtej kłótni, że to nie jest chłopak dla mnie, że od początku jakoś nie pasujemy, że będę przez niego cierpiała jak zrobi mi dziecko...
Tak naprawdę nikt nie zna całkowitej prawdy jaki on jest dla mnie i ogólnie jaki jest, a łatwo im w sumie wysnuć ocenę z tego co inni mówią. Plus jest to, że mój partner chce przystopować z codziennym widzeniem się tylko dlatego żebym ja nie miała kłótni i problemów w domu, i on nie chce mieć w mojej rodzinie wroga.
Co ja mogę zrobić, wiem, ze chaos w tym co napisałam ale może ktoś da taką radę jak to widzi.
To ty sama kierujesz swoim dorosłym życiem, musisz zdecydować co jest dla ciebie ważne i z kim chcesz przeżyć swoje życie, zapraszam na rozmowę, także on-line :)
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Proszę zwrócić uwagę na Pani słowa napisane w pierwszym zdaniu Pani pytania, o tym, że przez rok bycia w relacji, było tyle negatywnych myśli i kłótni między Panią i pani parterem, że można by z tego dobry film nakręcić. Może to świadczyć o wielu wątpliwościach, które Pani sama przeżywa w tym związku. Czasem trudno spojrzeć obiektywnie na relację od środka. Będąc zaangażowanym emocjonalnie i jednocześnie doświadczając wątpliwości przeżywa się potężny wewnętrzny konflikt. Może się wtedy zdarzać, że inne znaczące osoby, z którymi jesteśmy związani, niejako „przejmują” tę naszą część, której nie dopuszczamy do siebie i wyrażają ją za nas. Wtedy zaczynamy się z tymi osobami nie zgadzać, uważać, że nas atakują i chcemy je odepchnąć, tak samo jak staramy się walczyć z nasuwającymi się wątpliwościami. Ta cześć w nas samych, która ma wątpliwości lub jest przeciwna związkowi, zostaje ulokowana na zewnątrz, np. w mamie. Warto się wtedy przyjrzeć wewnętrznemu konfliktowi w rozmowie z kimś, kto jest na zewnątrz związku i pomaga spojrzeć na niego z różnych stron i perspektyw. Warto też mieć na uwadze to, że naturalną rzeczą w relacji intymnej jest doświadczanie konfliktów i kłótni i nie musi to w żadnym wypadku oznaczać niedopasowania. Relacje przechodzą kilka etapów, cyklicznie powtarzających się, których nieodłączną częścią jest ścieranie się i często burzliwe ustalanie wspólnych norm i wartości. Ważne, żeby wtedy brać odpowiedzialność za własne myśli i uczucia i dojrzale się z nimi konfrontować.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.