Witam. Mam 17 lat. Ważę 54 kg. Mam 165 cm. Od dłuższego czasu borykam się z zaburzeniami jedzenia. P

2 odpowiedzi
Witam. Mam 17 lat. Ważę 54 kg. Mam 165 cm. Od dłuższego czasu borykam się z zaburzeniami jedzenia. Problem zaczął około 5 miesięcy temu. Wówczas zaczęłam stosować głodówki. Najpierw raz na 3 tygodnie. Potem raz w tygodniu. Były też głodówki trzydniowe. I to tak trwało miesiąc, dwa. Głodówki, a po nich napady głodu. Jakieś dwa miesiące temu zaczęłam stosować dietę 500 kcal, potem znowu napady, głódowki. Od jakiegoś miesiąca jest coraz gorzej. Boję się jeść. Cały czas wydaje mi się, że jestem za gruba. Nie potrafię już normalnie jeść. Rodzice myślą, że wydziwiam. Kilka dni głodówki, kilka dni 500 kcal, kilka dni napadów. Podczas napadu potrafię zjeść ciastka, czekolady, batoniki. A później mam wyrzuty sumienia. Innym razem za cały dzień potrafię zjeść na przykład tylko kaszę. Boję się, że przytyję. Bardzo często po napadach prowokuję wymioty. Już nie odczuwam głodu ani sytości. Dlatego wolę nie jeść. Bo gdy zjem cokolwiek, to potem są napady. Nie odczuwam też przyjemności z jedzenia. Proszę o pomoc. Co mi może być? Dziękuję
Z Twojego opisu wynika, że możesz borykać się z zaburzeniami obrazu własnego ciała, którym bardzo często towarzyszą właśnie zaburzenia odżywiania. Bardzo dobrze, że sama zauważyłaś, że coś jest nie tak - teraz ważne jest, abyś udała się do psychologa, który pomoże Ci się zmierzyć z tym problemem oraz do dietetyka, który ułoży właściwą dietę i pomoże wypracować zdrowe nawyki żywieniowe.
Pozdrawiam serdecznie i życzę dużo wytrwałości! W przypadku pytań proszę śmiało pisać - chętnie pomogę.

Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online

Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.

Pokaż specjalistów Jak to działa?
Witam. Z Twojego opisu faktycznie wynika, że cierpisz na zaburzenia odżywiania, można przypuszczać, że jest to bulimia jednak konkretną diagnozę może postawić tylko lekarz psychiatra na podstawie wywiadu. To nie jest więc problem dotyczący dietetyki i nawyków żywieniowych, ale psychiki, jego leczenie to przede wszystkim psychoterapia u wykwalifikowanego psychoterapeuty. Im wcześniej zdecydujesz się sięgnąć po wsparcie tego rodzaju, tym większe są szanse na szybki powrót do zdrowia. Zachęcam Cię także do szczerej rozmowy z rodzicami, prawdopodobnie nie wiedzą o wszystkich Twoich zachowaniach i nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji. Ich wsparcie jest Ci teraz bardzo potrzebne. W razie potrzeby zapraszam do siebie na konsultację, zajmuję się także leczeniem zaburzeń odżywiania.
pozdrawiam i życzę pwoodzenia.

Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie

  • Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo.
  • Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle.
  • Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza.
  • Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą.
  • Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza.
  • Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków.

Ta wartość jest zbyt krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków.

Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie
Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie.
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.