Witam,dorosła osoba 29 lat od kilku miesięcy nie wychodzi z domu telefon ma wyłączony z nikim nie ro

Dzień dobry, rozumiem, że ta sytuacja jest bardzo trudna i może budzić wiele frustracji oraz bezsilności. Kiedy dorosła osoba zamyka się w sobie i odcina od świata, może to być oznaka różnych problemów. W takich przypadkach, zmotywowanie osoby do podjęcia leczenia może być wyzwaniem.
Oto kilka sugestii, które mogą pomóc w tej sytuacji:
Empatia i akceptacja: Warto na początku spróbować podejść do tej osoby z dużą dozą zrozumienia, pokazując, że jej trudności są zauważane, a jej cierpienie jest uznawane. Zamiast nalegać na leczenie od razu, spróbuj zbudować most porozumienia. Może czuje się osamotniona lub niezrozumiana, a takie podejście może pomóc jej poczuć się bezpieczniej.
Małe kroki: Zamiast starać się od razu przekonać ją do wizyty u specjalisty, można spróbować zacząć od mniejszych zmian. Może to być propozycja krótkiej rozmowy, wspólnego spędzenia czasu lub wyjścia na spacer. Czasami osoby w takim stanie potrzebują bardzo powolnego tempa, aby zacząć coś zmieniać.
Wsparcie zdalne: Ponieważ wychodzenie z domu może być dla niej zbyt dużym krokiem, warto rozważyć propozycję terapii online. Wiele terapeutów oferuje teraz konsultacje online, co może być bardziej komfortowe dla osoby, która boi się wyjścia z domu. Może w tej formie będzie jej łatwiej zaakceptować pomoc.
Wsparcie bliskiej osoby: Może istnieje ktoś inny, do kogo ta osoba ma większe zaufanie, np. bliski przyjaciel czy członek rodziny, który mógłby wesprzeć ją emocjonalnie i być pośrednikiem w rozmowie na temat podjęcia terapii.
Zasięgnięcie porady specjalisty dla siebie: Jeśli sama sytuacja zaczyna Panią/Pana przytłaczać, może być pomocne zasięgnięcie konsultacji z psychologiem dla samej/samego siebie. Specjalista pomoże Pani/Panu zrozumieć, jak najlepiej wspierać osobę w kryzysie, ale także zadbać o swoje samopoczucie, które jest równie ważne.
Przekonanie kogoś do podjęcia leczenia to często proces, który wymaga czasu. Istotne jest, aby samemu nie rezygnować z własnego wsparcia oraz próbować utrzymywać otwarty dialog bez naciskania.
Powodzenia,
Adriana Cylwik

Opisana sytuacja jest trudna ze względów emocjonalnych - wiąże się z dużym poczuciem bezradności, ale i prawnych - póki dorosła osoba odmawia leczenia i nie zagraża swojemu zdrowiu czy życiu możliwości są niewielkie. Czy ta osoba mieszka sama czy z kimś? Jak zdobywa środki na utrzymanie? Czy opłaca rachunki? Można spróbować zgłosić taką osobę do gminnego/miejskiego ośrodka pomocy społecznej i sprawdzić, jakie są na ten moment możliwości. Poradnie zdrowia psychicznego mają zespoły leczenia środowiskowego, specjaliści składają wizyty domowe. Można też w przypadku zagrożenia zdrowia i życia wezwać pogotowie, jeżeli osoba od wielu dni zaniedbuje się higienicznie, może być niedożywiona, istnieje ryzyko samookaleczenia/samobójstwa/wybuchu agresji, jest to podstawa do wezwania karetki. W skrajnym przypadku może okazać się konieczne uruchomienie procedury ubezwłasnowolnienia, wtedy osoba będąca opiekunem pacjenta może podjąć decyzję o leczeniu.