Skąd wiadomo, że to już koniec psychoterapii? Nie wiem, czy czuje to pacjent, czy oznajmia psychoter

Dzień dobry,
Tak naprawdę to powinna być decyzja wspólna, psychoterapeuty oraz klienta/pacjenta. Bywa tak, że pragnenie zakończenia psychoterapii przez pacjenta/kę odzwierciedla trudności w procesie lub /i są przełomowym ważnym momentem całego procesu. Albo, że pacjent czuje iż na tem moment to co uzyskał/a w terapii jest wystarczające na ten moment i to tez jest ok. Dlatego, jest ogromnie istotne aby otwarcie rozmawiać o tym z psychoterapeutą i przyjrzeć się temu co motywuje chęć zakończenia terapii u pacjenta, a nie odchodzić bez zamknięcia doświadczenia terapeutycznego- o ile jest to możliwe dla pacjenta. Bywa tak, że po rozmowie z psychoterapeutą, pacjent nadal czuje, iż dla Niego/Niej to co się zadziało w procesie jest wystarczające na ten moment, a psychoterapeuta ma inne zdanie. Ważne jest, aby być przy sobie i przy tym co się czuję i czego się chce. Są takie sytuacje i są one częścią procesu terapeutycznego. Pozdrawiam serdecznie. Joanna

Nie wiem czy na takie pytanie można odpowiedzieć lepiej? Zgadzam się w pełni. Moim zdaniem fantazje na temat zakończenia leczenia należy omawiać z terapeutą i mogą nie być końcem, ale często przełomowym momentem leczenia.

Wszystko zależne jest od tego na co umawiano się z psychoterapeutą tzn. czy koniec terapii wyznacza realizacja celów a potem przyglądanie się trwałości tychże efektów. O końcu psychoterapii dobrze jest mówić wspólnie, jeżeli w tym zakresie pojawiają się różnice warto dopytać psychoterapeutę dlaczego uważa ze współpraca powinna być kontynuowana i finalnie decyzja należy do pacjenta czy chciałby kontynuować proces czy wolałby się zatrzymać. Podsumowując zachęcam do poruszenia tej kwestii ze swoim psychoterapeutą :)