Od jakiegoś czasu zastanawiam się nad wizytą u psychologa. "Najzabawniejsze" jest to, że moim najwię

Terapia jest specyficzną formą kontaktu, w której najważniejszą jest osoba przychodząca do terapeuty i jej emocje. Jest też bezpieczną przestrzenią, w której można testować i sprawdzać rozmaite swoje ograniczenia i reakcje emocjonalne. Nie musi się Pani bać, że Pani opowieść usłyszy ktoś, komu by Pani nie chciała jej przedstawić (bo terapia objęta jest tajemnicą zawodową), a i samemu terapeucie będzie Pani opowiadała to, co chce Pani opowiedzieć. Prawdopodobnie w miarę upływu czasu coraz więcej :) Chyba nie ma innego sposobu na przełamanie się, jak umówienie się na spotkanie, zobaczenie, co z tego wyniknie i próba zaufania, że osoba, do której Pani przychodzi, wie, co robi :) Pozdrawiam.

Droga Pani,
przede wszystkim ważne, że w ogóle myśli Pani o wizycie u psychologa (skoro czuje Pani, że potrzebuje takiej pomocy). Ze swojej praktyki powiem, że większość pacjentów, którzy przychodzą do gabinetu ma podobny problem do tego, o którym Pani pisze. Jednak odpowiednio przygotowany psycholog, empatyczny, budujący atmosferę zaufania i zaopiekowania się pacjentem pomaga w mówieniu o sobie, o swoich problemach i emocjach.
Dlatego zachęcam do znalezienia specjalisty w swojej okolicy i umówienia się na wizytę.
pozdrawiam, Radosław Krąpiec, psycholog

Witam, dodam tylko do poprzednich wypowiedzi, że poczucie wstydu i zażenowania jakie Pani odczuwa mówiąc o sobie, to też jest ważny temat do pracy, który warto poruszyć w kontakcie z terapeutą. Zachęcam do podjęcia pierwszego kroku i badania jak ja się z tym czuję, co przeżywam, co to dla mnie oznacza. Życzę powodzenia.

Już zrobiła Pani pierwszy krok. Opowiedziała Pani o sobie. Teraz warto zrobić następny umówić się na wizytę. Pozdrawiam.