Mój problem może wydawać się śmieszny, ale mnie wcale nie jest do śmiechu. Drżę z przerażenia, dosta

Witam serdecznie,

Da się zauważyć ze te przerażenie się skupia wokół potencjalnej przyszłości która jest zdominowana przyrównaniami do statystyk i historii rodzinnych. To oznacza ze żyje się w przerażeniu ze cos może się stać.
Trzeba pamiętać ze każdy jest unikatowa w swojej naturze istota, dlatego przyrównywanie się do statystyk lub historii rodzinnych nie jest zbyt wiarygodnym źródłem.
Pozdrawiam,
Adrian Olesiak

Witam. Czytając ta wiadomość mam wrażenie, ze poziom leku jest bardzo duży. Lek musi mieć swoje korzenie. Zastanawia mnie czy potrzeba skrupulatnego poznania historii swojej rodziny nie ma przypadkiem kompulsywnego charakteru, jednak żeby to sprawdzić potrzebowałabym kilku wizyt w trybie stacjonarnym. Być może towarzyszy Pani duża potrzeba kontroli, co tez może być podszyte lekiem. Pisze Pani rowniez o problemie z wiązaniem się, maskującym się przed obawą zostania wdowa. Problem zdaje się być głębszy i złożony . Mysle, ze warto pomyśleć o wizycie u psychoterapeuty. Angelika Urban

Rozumiem Twój lęk i widzę jak bardzo Cię on przytłacza. W nurcie psychodynamicznym patrzymy na takie przeżycia nie tylko przez pryzmat tego co dzieje się tu i teraz, ale także w kontekście wcześniejszych doświadczeń. To że tak silnie koncentrujesz się na wizji bycia wdową i samotności w przyszłości może mieć związek z dawnymi przeżyciami poczucia opuszczenia lub odrzucenia. Jeśli w Twoim życiu pojawiały się sytuacje w których czułaś się zostawiona, niewystarczająca albo pozbawiona opieki, to obecny lęk przed stratą partnera może być powtórzeniem tamtych doświadczeń – tylko w innej formie. W psychodynamicznym ujęciu moglibyśmy spojrzeć na to też jako na mechanizm obronny. Twój umysł próbując poradzić sobie z lękiem przed bliskością i możliwością odrzucenia, może nadawać mu inny kształt. Zamiast dopuścić do siebie obawę „mogę zostać zraniona jeśli ktoś mnie odrzuci” pojawia się myśl „jeśli wejdę w związek, i tak skończy się on jego śmiercią, więc lepiej tego unikać”. To może być forma przemieszczenia (realny lęk z przeszłości przenoszony na inną sytuację), a częściowo też racjonalizacji – kiedy umysł tworzy logicznie brzmiące uzasadnienie (statystyki, genealogia), aby ochronić Cię przed czymś trudniejszym do zniesienia czyli przed lękiem opuszczenia. W takiej perspektywie ważne jest by wspólnie przyglądać się temu jakie wcześniejsze doświadczenia mogły sprawić, że tak bardzo boisz się samotności i odrzucenia. Dzięki temu można powoli odróżniać lęk który ma swoje korzenie w przeszłości, od tego co realnie niesie teraźniejszość i przyszłość. Pozdrawiam