Mam dwadzieścia lat i piszę ponieważ od wielu lat mam jeden, teraz wydaje mi się, że poważny problem
3
odpowiedzi
Mam dwadzieścia lat i piszę ponieważ od wielu lat mam jeden, teraz wydaje mi się, że poważny problem.Mianowicie nie mogę przestać kłamać.Nie robię tego w jakimś konkretnym celu.Nie panuje nad tymi kłamstwami, które wypowiadam , nie potrafię ich zatrzymać.Kiedy już dojdzie do mnie, że powiedziałam coś nieprawdziwego, żałuję jednak nie mam odwagi przyznać się do tego.Prawie wszystkie moje więzi z innymi się kończą, nie umiem stworzyć niczego poważnego.Co gorsza zaczynam mówić coraz to gorsze kłamstwa, które wplątują już osoby trzecie, nie tylko moją rodzinę.Dodam iż nie miałam jakiegoś złego dzieciństwa, żyłam w świecie swojej wyobraźni przez co niektóre dzieci uważały mnie za dziwną ale nic poza tym.Staram się z tym walczyć jednak problem staje się coraz bardzie poważny.Boję się, że nie poradzę sobie w dalszym, dorosłym życiu.Czy jest coś co mogłabym zrobić w mojej sytuacji?Czy takie nałogowe kłamanie da się jakoś zlikwidować?
Dużym krokiem,który już Pani poczyniła jest zauważenie problemu i poszukiwanie pomocy.
Rozpoznanie zespołu Delbrücka wymaga dłuższego postępowania oraz dokładnej weryfikacji historii pacjenta. Bardzo pomocna może okazać się rodzina i przyjaciele, dlatego warto poszukać w swojej okolicy psychoterapeuty systemowego.
Pozdrawiam serdecznie
Rozpoznanie zespołu Delbrücka wymaga dłuższego postępowania oraz dokładnej weryfikacji historii pacjenta. Bardzo pomocna może okazać się rodzina i przyjaciele, dlatego warto poszukać w swojej okolicy psychoterapeuty systemowego.
Pozdrawiam serdecznie
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Witam
Niezbędna w takim przypadku jest wizyta u psychologa aby bliżej przyjrzeć się Pani problemowi. Proszę znaleźć kogoś w swojej okolicy. Pozdrawiam Panią.
Niezbędna w takim przypadku jest wizyta u psychologa aby bliżej przyjrzeć się Pani problemowi. Proszę znaleźć kogoś w swojej okolicy. Pozdrawiam Panią.
Zanim odpowiem na pytanie, chciałabym żebyś wiedziała, że to, że napisałaś o swoim problemie, to już pierwszy, bardzo ważny krok, bo pokazuje, że chcesz coś zmienić i dostrzegasz konsekwencje tego, co się dzieje.
To, co opisujesz, brzmi jak kompulsywne kłamanie, nie zawsze jest ono świadomym wyborem, często dzieje się automatycznie i trudno nad tym zapanować. Dla wielu osób kłamstwo staje się sposobem radzenia sobie z napięciem, lękiem, poczuciem wstydu, albo mechanizmem ochronnym - nawet jeśli w dłuższej perspektywie przynosi dużo cierpienia.
Kilka rzeczy, które mogą Ci pomóc:
- Zrozumienie przyczyny - kłamstwa rzadko są „po nic”. Zazwyczaj pełnią jakąś funkcję, np. chronią przed oceną, dają chwilowe poczucie bezpieczeństwa, pozwalają uniknąć konfrontacji. Dobrze byłoby, żebyś spróbowała obserwować sytuacje, w których kłamiesz. Zadaj sobie pytania:
– Co wtedy czuję?
– Czego się boję, jeśli powiem prawdę?
– Co daje mi to kłamstwo w danej chwili?
Taka autorefleksja to początek odzyskiwania kontroli.
- Trening zatrzymywania się- możesz zacząć ćwiczyć technikę „pauzy”: gdy poczujesz, że zaraz powiesz coś nieprawdziwego, spróbuj choć na sekundę się zatrzymać i wziąć oddech. Nawet jeśli nie zawsze zadziała, stopniowo będziesz wydłużać tę przerwę i zyskiwać moment na wybór.
- Małe kroki w kierunku prawdy - przyznanie się od razu do wszystkich kłamstw może być zbyt trudne i bolesne. Ale możesz zacząć od drobnych, codziennych sytuacji, w których spróbujesz świadomie powiedzieć prawdę, nawet jeśli to dla Ciebie niewygodne. Każde takie doświadczenie będzie wzmacniało Twoje poczucie, że prawda też jest „bezpieczna”.
- Praca z poczuciem wstydu - wstyd i lęk przed konfrontacją są często paliwem dla kłamstw. Dlatego warto uczyć się życzliwości wobec siebie, zamiast potępiać się za każde kłamstwo, możesz traktować to jako sygnał, że coś w Tobie potrzebuje uwagi i opieki.
- Wsparcie terapeuty - to bardzo ważne, samodzielnie może być trudno przełamać ten schemat, bo jest on często mocno zakorzeniony. Psychoterapia może pomóc Ci zrozumieć źródła kłamstw i stopniowo budować nowe, zdrowsze sposoby radzenia sobie.
Najważniejsze - to nie jest cecha, która musi zostać z Tobą na zawsze. To zachowanie, którego można się oduczyć, wymaga czasu, cierpliwości i wsparcia, ale wiele osób skutecznie pracuje nad tym problemem i uczy się tworzyć prawdziwe, oparte na zaufaniu relacje.
To, co opisujesz, brzmi jak kompulsywne kłamanie, nie zawsze jest ono świadomym wyborem, często dzieje się automatycznie i trudno nad tym zapanować. Dla wielu osób kłamstwo staje się sposobem radzenia sobie z napięciem, lękiem, poczuciem wstydu, albo mechanizmem ochronnym - nawet jeśli w dłuższej perspektywie przynosi dużo cierpienia.
Kilka rzeczy, które mogą Ci pomóc:
- Zrozumienie przyczyny - kłamstwa rzadko są „po nic”. Zazwyczaj pełnią jakąś funkcję, np. chronią przed oceną, dają chwilowe poczucie bezpieczeństwa, pozwalają uniknąć konfrontacji. Dobrze byłoby, żebyś spróbowała obserwować sytuacje, w których kłamiesz. Zadaj sobie pytania:
– Co wtedy czuję?
– Czego się boję, jeśli powiem prawdę?
– Co daje mi to kłamstwo w danej chwili?
Taka autorefleksja to początek odzyskiwania kontroli.
- Trening zatrzymywania się- możesz zacząć ćwiczyć technikę „pauzy”: gdy poczujesz, że zaraz powiesz coś nieprawdziwego, spróbuj choć na sekundę się zatrzymać i wziąć oddech. Nawet jeśli nie zawsze zadziała, stopniowo będziesz wydłużać tę przerwę i zyskiwać moment na wybór.
- Małe kroki w kierunku prawdy - przyznanie się od razu do wszystkich kłamstw może być zbyt trudne i bolesne. Ale możesz zacząć od drobnych, codziennych sytuacji, w których spróbujesz świadomie powiedzieć prawdę, nawet jeśli to dla Ciebie niewygodne. Każde takie doświadczenie będzie wzmacniało Twoje poczucie, że prawda też jest „bezpieczna”.
- Praca z poczuciem wstydu - wstyd i lęk przed konfrontacją są często paliwem dla kłamstw. Dlatego warto uczyć się życzliwości wobec siebie, zamiast potępiać się za każde kłamstwo, możesz traktować to jako sygnał, że coś w Tobie potrzebuje uwagi i opieki.
- Wsparcie terapeuty - to bardzo ważne, samodzielnie może być trudno przełamać ten schemat, bo jest on często mocno zakorzeniony. Psychoterapia może pomóc Ci zrozumieć źródła kłamstw i stopniowo budować nowe, zdrowsze sposoby radzenia sobie.
Najważniejsze - to nie jest cecha, która musi zostać z Tobą na zawsze. To zachowanie, którego można się oduczyć, wymaga czasu, cierpliwości i wsparcia, ale wiele osób skutecznie pracuje nad tym problemem i uczy się tworzyć prawdziwe, oparte na zaufaniu relacje.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.