Mam 19 lat i męczę się z pewnymi problemami. Od małego przez traumatyczne przeżycia jestem ogromną p
3
odpowiedzi
Mam 19 lat i męczę się z pewnymi problemami.
Od małego przez traumatyczne przeżycia jestem ogromną pesymistka, nie wierzę w siebie, uważam się za najgorsza osobę, ciągle się o wszystko obwiniam, czuję się niepotrzebna, przez ciągle niepowodzenia i problemy, o których zaraz opiszę mam dość wszystkiego I najchętniej bym zniknęła, ale myślę o innych, jestem bardzo wrażliwa i to mnie głównie trzyma... Tak jak opisalam - dawniej to tylko był pesymizm, poczucie bezesnu itp.. Przez coraz większe problemy, ciężkie przeżycia, zaczęło się to nasilac i skończyło źle, nie radzę sobie z tym. Męczy mnie silny strach i stres. Przez to mam codziennie biegunkę, ogromne bóle brzucha, zawroty głowy, ataki płaczu... Jeśli chodzi o strach to boję się wszystkiego. Dosłownie. Podczas wychodzenia z domu obracam się na wszytskie strony, bo czuję, że ktoś mnie obserwuje i chce mi coś złego zrobić. Gdy czekam na windę ogarnia mnie znowu strach, czuję, że gdy otworzy się winda to zobaczę tam kogoś I mnie zaatakuje. Każde miejsce mnie przeraża, wszędzie widzę zagrożenie życia. W komunikacji miejskiej dosłownie umieram, czuję, że zarsz ktoś wejdzie z bronią i mnie zastrzeli. Gdy idę do sklepu, co sekundę się obracam, wiem, że wygląda to niepoważne, ale czuję, że ktoś idzie za mną i mnie zabije. W domu również boję się przebywać. Czuję, że np zaraz sufit się zawali, gaz wybuchnie. Cholernie mnie tomęczy, często płaczę przez to w nocy.. Mam również ogromne problemy z snem. Od kilku dni nie mogę spać. Nie wiem czy to wszytsko, to jakaś choroba, czy jak inaczej to mogę nazwać. A chciałabym się dowiedzieć. Plus czy psycholog to dobre rozwiązanie, czy potrzebuję pomocy innego specjalisty?
Od małego przez traumatyczne przeżycia jestem ogromną pesymistka, nie wierzę w siebie, uważam się za najgorsza osobę, ciągle się o wszystko obwiniam, czuję się niepotrzebna, przez ciągle niepowodzenia i problemy, o których zaraz opiszę mam dość wszystkiego I najchętniej bym zniknęła, ale myślę o innych, jestem bardzo wrażliwa i to mnie głównie trzyma... Tak jak opisalam - dawniej to tylko był pesymizm, poczucie bezesnu itp.. Przez coraz większe problemy, ciężkie przeżycia, zaczęło się to nasilac i skończyło źle, nie radzę sobie z tym. Męczy mnie silny strach i stres. Przez to mam codziennie biegunkę, ogromne bóle brzucha, zawroty głowy, ataki płaczu... Jeśli chodzi o strach to boję się wszystkiego. Dosłownie. Podczas wychodzenia z domu obracam się na wszytskie strony, bo czuję, że ktoś mnie obserwuje i chce mi coś złego zrobić. Gdy czekam na windę ogarnia mnie znowu strach, czuję, że gdy otworzy się winda to zobaczę tam kogoś I mnie zaatakuje. Każde miejsce mnie przeraża, wszędzie widzę zagrożenie życia. W komunikacji miejskiej dosłownie umieram, czuję, że zarsz ktoś wejdzie z bronią i mnie zastrzeli. Gdy idę do sklepu, co sekundę się obracam, wiem, że wygląda to niepoważne, ale czuję, że ktoś idzie za mną i mnie zabije. W domu również boję się przebywać. Czuję, że np zaraz sufit się zawali, gaz wybuchnie. Cholernie mnie tomęczy, często płaczę przez to w nocy.. Mam również ogromne problemy z snem. Od kilku dni nie mogę spać. Nie wiem czy to wszytsko, to jakaś choroba, czy jak inaczej to mogę nazwać. A chciałabym się dowiedzieć. Plus czy psycholog to dobre rozwiązanie, czy potrzebuję pomocy innego specjalisty?
Witam serdecznie,
Wyobrażam sobie, że objawy, o których Pani wspomina utrudniają Pani funkcjonowanie w dużym stopniu. Psycholog/ psychoterapeuta wydaje się bardzo dobrym rozwiązaniem i mógłby pomóc Pani poradzić sobie z cierpieniem, poszukać jego przyczyn. Przejawia Pani sposób myślenia, który nie jest korzystny dla Pani i negatywnie wpływa na samopoczucie oraz generuje dużą dawkę emocji lęku. Nie wspomina Pani jakie doświadczenia traumatyczne Panią spotkały w przeszłości, ale zapewne mają one związek z objawami i dolegliwościami, które uniemożliwiają Pani satysfakcjonujące życie. Zachęcam do skorzystania z pomocy Specjalisty, który udzieli wsparcia w tego typu problemach i będzie towarzyszył w procesie zmiany.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
Wyobrażam sobie, że objawy, o których Pani wspomina utrudniają Pani funkcjonowanie w dużym stopniu. Psycholog/ psychoterapeuta wydaje się bardzo dobrym rozwiązaniem i mógłby pomóc Pani poradzić sobie z cierpieniem, poszukać jego przyczyn. Przejawia Pani sposób myślenia, który nie jest korzystny dla Pani i negatywnie wpływa na samopoczucie oraz generuje dużą dawkę emocji lęku. Nie wspomina Pani jakie doświadczenia traumatyczne Panią spotkały w przeszłości, ale zapewne mają one związek z objawami i dolegliwościami, które uniemożliwiają Pani satysfakcjonujące życie. Zachęcam do skorzystania z pomocy Specjalisty, który udzieli wsparcia w tego typu problemach i będzie towarzyszył w procesie zmiany.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry,
Z opisu objawów można mieć przypuszczenie, że cierpi Pani na rodzaj zaburzeń lękowych. Jeżeli poziom odczuwanych emocji jest wysoki to w znacznym stopniu wpływa na codzienne funkcjonowanie. Często dobrym rozwiązaniem w takich sytuacjach jest połączenie wizyty u psychiatry a potem u psychoterapeuty/psychologa. Oprócz diagnozy lekarz psychiatra może podpowiedzieć czy konieczna jest jakaś farmakoterapia. Czasami, aby zacząć lepiej funkcjonować. A potem skorzystanie z pomocy psychoterapeutycznej pozwoli na dalszą pracę nad swoimi trudnościami. Życzę wytrwałości i pozdrawiam!
Z opisu objawów można mieć przypuszczenie, że cierpi Pani na rodzaj zaburzeń lękowych. Jeżeli poziom odczuwanych emocji jest wysoki to w znacznym stopniu wpływa na codzienne funkcjonowanie. Często dobrym rozwiązaniem w takich sytuacjach jest połączenie wizyty u psychiatry a potem u psychoterapeuty/psychologa. Oprócz diagnozy lekarz psychiatra może podpowiedzieć czy konieczna jest jakaś farmakoterapia. Czasami, aby zacząć lepiej funkcjonować. A potem skorzystanie z pomocy psychoterapeutycznej pozwoli na dalszą pracę nad swoimi trudnościami. Życzę wytrwałości i pozdrawiam!
Szanowna Pani,
Opisuje Pani bardzo nasilone objawy lęku, które znacząco wpływają na codzienne funkcjonowanie. Reakcje takie jak ciągłe poczucie zagrożenia, trudności ze snem, dolegliwości somatyczne (biegunki, bóle brzucha) i ataki płaczu mogą wskazywać na rozwinięte zaburzenia lękowe, a być może także na cechy złożonego PTSD (traumy rozwojowej) lub zaburzeń lękowo-depresyjnych.
Jednocześnie warto rozważyć, czy nie występuje u Pani atypowość systemu nerwowego, np. ADHD lub wysoka wrażliwość sensoryczna – które mogą sprawiać, że układ nerwowy reaguje silniej na bodźce, a stresory są trudniejsze do regulacji (badania: Kooij 2010, van der Kolk 2014, Aron 1997).
Psycholog to bardzo dobry pierwszy krok. Szczególnie warto poszukać osoby, która prowadzi terapię ukierunkowaną na pracę z lękiem i traumą (np. terapię poznawczo-behawioralną, integracyjną, EMDR) oraz rozumie neuroróżnorodność. Dodatkowo pomocna może być diagnoza różnicowa – np. wykluczająca zespół lęku uogólnionego, zaburzenia osobowości czy nadreaktywność autonomicznego układu nerwowego.
Zapraszam do kontaktu
Opisuje Pani bardzo nasilone objawy lęku, które znacząco wpływają na codzienne funkcjonowanie. Reakcje takie jak ciągłe poczucie zagrożenia, trudności ze snem, dolegliwości somatyczne (biegunki, bóle brzucha) i ataki płaczu mogą wskazywać na rozwinięte zaburzenia lękowe, a być może także na cechy złożonego PTSD (traumy rozwojowej) lub zaburzeń lękowo-depresyjnych.
Jednocześnie warto rozważyć, czy nie występuje u Pani atypowość systemu nerwowego, np. ADHD lub wysoka wrażliwość sensoryczna – które mogą sprawiać, że układ nerwowy reaguje silniej na bodźce, a stresory są trudniejsze do regulacji (badania: Kooij 2010, van der Kolk 2014, Aron 1997).
Psycholog to bardzo dobry pierwszy krok. Szczególnie warto poszukać osoby, która prowadzi terapię ukierunkowaną na pracę z lękiem i traumą (np. terapię poznawczo-behawioralną, integracyjną, EMDR) oraz rozumie neuroróżnorodność. Dodatkowo pomocna może być diagnoza różnicowa – np. wykluczająca zespół lęku uogólnionego, zaburzenia osobowości czy nadreaktywność autonomicznego układu nerwowego.
Zapraszam do kontaktu
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.