Mam 18 lat, jestem bardzo nieśmiała i spokojna, bardzo wstydze się rozmawiać z obcymi, a nawet z oso
3
odpowiedzi
Mam 18 lat, jestem bardzo nieśmiała i spokojna, bardzo wstydze się rozmawiać z obcymi, a nawet z osobami bliskimi jeżeli w otoczeniu jest ktoś obcy, nie potrafię zrobić niczego jeśli ktoś na mnie patrzy i idąc ulicą lub będąc w jakimkolwiek miejscu publicznym mam cały czas wrażenie że inni ludzie komentują w myślach mój wyglad lub to co robię, nie nawidze jeść w miejscu publicznym i rozmawiać przez telefon przy innych ludziach, musiałam zrezygnować ze szkoły plastycznej z uwagi na to że nie będę w stanie namalować coś gdy nauczyciel będzie patrzył. Gdy miałam 14 lat miałam coś w rodzaju ataku paniki, myślałam że umieram, miałam mroczki przed oczami, kołatania serca itp, poszłam do lekarza i powiedzieli mi że to sprawy hormonalne, następny atak dostałam za rok i od tamtego czasu zaczęły się powtarzać często, miałam nawet lęk przed tym że dostanę atak jak będę gdzieś szła sama. Lekarka przepisała mi walidol i kazała sobie wmówić ze to tylko atak i za kilka min przejdzie. Często też w momencie relaksu, szczęścia nachodzi mnie taka negatywna myśl np że wydarzy się coś złego, że stracę bliska osobę, że pójdzie coś nie po mojej myśli, czasem nawet mam tak ze coś złego stanie się za np godzinę i wtedy zaczyna się strach przed tą chwilą. Mam tez różnie niepewności odnośnie tego co robię, albo np jak wychodzę z domu muszę nagrywać jak zamykam drzwi, albo że odłączam żelazko, bo inaczej cały czas bałabym się ze tego nie zrobiłam. Z jednej stroimy jestem do tego wszystkiego przyzwyczajona, a z drugiej chciałabym żeby było normalnie. Chciałbym tez dowiedzieć się co tak naprawdę mi jest i dokładnie ustalić przyczynę. Wspomnę też że w dzieciństwie byłam prześladowana przez rówieśników i w wieku 13-14 byłam też w toksycznej relacji gdzie pewna osoba mówiła mi same najgorsze rzeczy, a ja ją cały czas przepraszałam bo bałam się że ją stracę. Wspomnę też że moja babcia miała nerwice i mogę tez mieć przez to większą podatność
Witam, widzę, że jest Pani świadoma siebie i tego co się z Panią dzieje. Myślę, że należałoby pewne kwestie uporządkować i poukładać a napewno będzie Pani lżej. Dlatego zachęcam do skorzystania z pomocy specjalisty/psychologa/psychoterapeuty. Pozdrawiam serdecznie
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Bardzo namawiam na psychoterapię. Jest Pani młodą osobą, ma Pani jeszcze plastyczny umysł, psychoterapia może Pani pomóc zobaczyć jasną i bezpieczną stronę życia. Zachęcam do nurtu humanistyczno-egzystencjalnego, np. Gestalt. Pozdrawiam. Powodzenia!
Dziękuję za podzielenie się swoimi doświadczeniami. To, co opisujesz, wskazuje na kilka nakładających się problemów z obszaru zaburzeń lękowych, które znacząco wpływają na Twoje codzienne funkcjonowanie.
Z perspektywy psychologicznej, Twoje objawy wskazują przede wszystkim na fobię społeczną (lęk społeczny), która objawia się silnym lękiem przed oceną ze strony innych, trudnościami w wykonywaniu czynności gdy inni patrzą, oraz unikaniem sytuacji społecznych. Dodatkowo opisujesz ataki paniki oraz zachowania przypominające zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD) - potrzeba nagrywania zamykania drzwi czy odłączania żelazka.
Te trudności mają prawdopodobnie swoje korzenie w Twoich bolesnych doświadczeniach - prześladowanie przez rówieśników i toksyczna relacja mogły znacząco wpłynąć na Twoje poczucie bezpieczeństwa i samoocenę. Czynnik genetyczny (nerwica babci) także może odgrywać rolę w Twojej podatności na zaburzenia lękowe.
Oto kilka refleksji i sugestii:
1. Najważniejsze: warto skonsultować się ze specjalistą zdrowia psychicznego - psychologiem klinicznym lub psychiatrą. Walidol to środek o działaniu placebo, który nie jest adekwatnym leczeniem w przypadku zaburzeń lękowych. Nie wystarczy też "wmówić sobie, że to tylko atak".
2. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest uważana za jedną z najskuteczniejszych metod leczenia zaburzeń lękowych. Terapeuta może pomóc Ci zidentyfikować wzorce myślenia, które nasilają lęk oraz nauczyć technik radzenia sobie z objawami.
3. W przypadku nasilonych objawów, psychiatra może rozważyć farmakoterapię, która często w połączeniu z psychoterapią daje najlepsze efekty.
4. Techniki relaksacyjne jak głębokie oddychanie, progresywna relaksacja mięśni czy mindfulness mogą pomóc w redukcji ogólnego poziomu napięcia i lepszym radzeniu sobie z atakami paniki.
5. Stopniowe wystawianie się na sytuacje lękowe (ekspozycja) w bezpiecznych warunkach, najlepiej pod okiem specjalisty, może pomóc w przezwyciężeniu fobii społecznej.
To, że szukasz pomocy i chcesz zrozumieć, co się z Tobą dzieje, jest już bardzo ważnym krokiem. Zaburzenia lękowe są bardzo powszechne i istnieją skuteczne metody ich leczenia. Z odpowiednim wsparciem możesz znacząco poprawić jakość swojego życia.
Czy masz możliwość skonsultowania się z psychologiem lub psychiatrą? Być może w Twojej okolicy są poradnie zdrowia psychicznego, które oferują bezpłatną pomoc dla młodzieży?
Z perspektywy psychologicznej, Twoje objawy wskazują przede wszystkim na fobię społeczną (lęk społeczny), która objawia się silnym lękiem przed oceną ze strony innych, trudnościami w wykonywaniu czynności gdy inni patrzą, oraz unikaniem sytuacji społecznych. Dodatkowo opisujesz ataki paniki oraz zachowania przypominające zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD) - potrzeba nagrywania zamykania drzwi czy odłączania żelazka.
Te trudności mają prawdopodobnie swoje korzenie w Twoich bolesnych doświadczeniach - prześladowanie przez rówieśników i toksyczna relacja mogły znacząco wpłynąć na Twoje poczucie bezpieczeństwa i samoocenę. Czynnik genetyczny (nerwica babci) także może odgrywać rolę w Twojej podatności na zaburzenia lękowe.
Oto kilka refleksji i sugestii:
1. Najważniejsze: warto skonsultować się ze specjalistą zdrowia psychicznego - psychologiem klinicznym lub psychiatrą. Walidol to środek o działaniu placebo, który nie jest adekwatnym leczeniem w przypadku zaburzeń lękowych. Nie wystarczy też "wmówić sobie, że to tylko atak".
2. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest uważana za jedną z najskuteczniejszych metod leczenia zaburzeń lękowych. Terapeuta może pomóc Ci zidentyfikować wzorce myślenia, które nasilają lęk oraz nauczyć technik radzenia sobie z objawami.
3. W przypadku nasilonych objawów, psychiatra może rozważyć farmakoterapię, która często w połączeniu z psychoterapią daje najlepsze efekty.
4. Techniki relaksacyjne jak głębokie oddychanie, progresywna relaksacja mięśni czy mindfulness mogą pomóc w redukcji ogólnego poziomu napięcia i lepszym radzeniu sobie z atakami paniki.
5. Stopniowe wystawianie się na sytuacje lękowe (ekspozycja) w bezpiecznych warunkach, najlepiej pod okiem specjalisty, może pomóc w przezwyciężeniu fobii społecznej.
To, że szukasz pomocy i chcesz zrozumieć, co się z Tobą dzieje, jest już bardzo ważnym krokiem. Zaburzenia lękowe są bardzo powszechne i istnieją skuteczne metody ich leczenia. Z odpowiednim wsparciem możesz znacząco poprawić jakość swojego życia.
Czy masz możliwość skonsultowania się z psychologiem lub psychiatrą? Być może w Twojej okolicy są poradnie zdrowia psychicznego, które oferują bezpłatną pomoc dla młodzieży?
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.