Jestem w dwuletnim związku z kochającą partnerką, jednak od początku tego miesiąca czuję się wypalon

Dzień dobry, to co Pan opisuje wydaje się być początkiem stanu depresyjnego/ wypalenia. Warto zadbać o możliwie jak najwięcej odpoczynku, regeneracji, zaopiekowania się sobą. Niekiedy dochodzi do odcięcia emocji, gdy przez długi czas przeżywamy bardzo silne emocje lub gdy jest potrzeba, aby stłumić to co trudne. Na początku swojego pytania wspomniał Pan o swoim związku, być może to właśnie w tej przestrzeni dzieje się coś co jest dla Pana zbyt obciążające, trudne lub wymagające uwagi.
Jeśli chodzi o wskazówki to oczywiście najlepiej zwrócić się po profesjonalną pomoc - do psychologa lub psychiatry. Poza tym warto zadbać o przestrzeń do regeneracji, czas dla siebie, wyciszenie i delikatne przyglądanie się co się w Panu dzieje.

Dzień dobry,
Przede wszystkim chcę powiedzieć, że to bardzo odważne, że podjął Pan pierwszy krok w stronę pomocy samemu sobie pisząc tutaj. Z tego co Pan piszę to widzę, że przechodzi Pan bardzo trudny czas i musi być bardzo Panu ciężko. Rekomendowana terapia do zaburzeń depresyjnych to terapia poznawczo- behawioralna. Również podręczniki samopomocowe, które pomagają w pracy z własnymi myślami to "Umysł ponad nastrojem" Christine Padesky oraz "Pokonaj depresję, zanim ona pokona Ciebie" Roberta L. Leahy'iego. Proszę jednak pamiętać, że nie zastąpią one konsultacji z terapeutą, lecz są pomocne. Pozdrawiam serdecznie

To, co opisujesz, brzmi jak stan obniżonego nastroju, który może mieć cechy depresyjne, szczególnie jeśli utrzymuje się od kilku tygodni. Utrata radości, brak energii i trudność w odczuwaniu emocji są typowymi objawami, które warto potraktować poważnie. Pierwszym krokiem może być rozmowa z lekarzem psychiatrą, aby ocenić, czy potrzebne jest wsparcie farmakologiczne. Równolegle pomocna może być psychoterapia, szczególnie poznawczo-behawioralna lub skoncentrowana na emocjach. Warto też dbać o podstawy: regularny sen, aktywność fizyczną, zdrową dietę i ograniczenie izolacji społecznej. Spróbuj mówić partnerce szczerze o tym, co przeżywasz, by nie czuła się odrzucona i mogła Cię wspierać. Pamiętaj, że to nie Twoja wina – czasem psychika reaguje w ten sposób na długotrwały stres, przeciążenie lub niewypowiedziane konflikty. Jeśli objawy będą się nasilać (np. pojawi się poczucie beznadziei, myśli rezygnacyjne), nie zwlekaj z pilną konsultacją psychiatryczną. Najważniejsze: nie jesteś w tym sam i podjęcie pierwszego kroku po pomoc to już część drogi do odzyskania równowagi.

Dzień dobry,

Jeżeli dobrze rozumiem, to od około miesiąca czuje się Pan gorzej psychicznie, nic Pana nie cieszy - nawet rzeczy, które sprawiały kiedyś radość. To rzeczywiście mogą być objawy wskazujące na depresję.
Pytanie, czy pojawiają się również jakieś objawy fizyczne, i kiedy robił Pan ostatnio ogólne badania. Chociaż objawy wskazują raczej na przyczyny psychogenne, zawsze warto też sprawdzić czy nie ma przyczyn organicznych (np. borelioza, infekcje, zapalenia itd).
Jeżeli to Pan wyklucza, to może Pan skorzystać z konsultacji psychiatrycznej. Psychiatra na ogół będzie szukał diagnozy i być może przepisze Panu leki na ustabilizowanie nastroju.
Może Pan również skorzystać z konsultacji psychologicznej. Psycholog może z Panem przedyskutować źródło problemu, pomóc zrozumieć emocje, czy doradzić metody na lepsze samopoczucie.
Pisze Pan, że objawy pojawiły się nagle, od początku miesiąca. Ale warto się zastanowić czy nie wydarzyło się w ostatnim czasie coś, co Pana mocniej poruszyło. Czy nie miała miejsce jakaś strata? A może przeciwnie, udało się Panu coś osiągnąć, co mogło wymagać dużo stresu? A może jakiś dłuższy czas temu wydarzyło się coś istotnego, a stres czy napięcie związane z tym wydarzeniem "odbija się" dopiero teraz?

Pozdrawiam
Paulina Habuda
Psycholog

Dziękuję za podzielenie się swoim doświadczeniem. To, co Pan opisuje – poczucie wypalenia, brak radości, trudność w przeżywaniu emocji – bardzo przypomina stan obniżonego nastroju, a nawet depresyjnego odrętwienia. Często towarzyszy temu wrażenie utraty samego siebie i kontaktu z tym, co kiedyś dawało sens. Może to budzić lęk i poczucie zagubienia, zwłaszcza gdy relacja z bliską osobą wciąż jest ważna, a mimo to trudno cokolwiek poczuć.

To naturalne, że taki stan wywołuje pytanie, kim się jest i jak wrócić do dawnego funkcjonowania. Warto pamiętać, że to nie świadczy o braku miłości do partnerki ani o słabości, ale raczej o tym, że organizm i psychika są przeciążone i sygnalizują potrzebę wsparcia. W takiej sytuacji dobrym krokiem jest rozmowa z psychologiem, który pomoże lepiej zrozumieć ten stan i poszukać sposobów na stopniowe odzyskiwanie równowagi.

Wszystkiego dobrego :)

Dzień dobry!
Twoje samopoczucie może być podyktowane wieloma czynnikami, które z pewnością warto byłoby omówić. Poczucie braku emocji, bezsilność, wypalenie, czy brak zainteresowania rzeczami, które kiedyś dawały Tobie satysfakcję mogą być objawami depresji, ale nie muszą. Szczera i otwarta rozmowa o Twoim samopoczuciu z partnerką może pomóc Wam obojgu, jej - bo rozmawiając z nią pokażesz, że jej ufasz i czujesz się przy niej bezpiecznie, nawet w tak trudnym dla Ciebie momencie, a Tobie da poczucie bycia wysłuchanym przez bliską Ci osobę. Taka sytuacja zaś buduje wzajemne zaufanie, zrozumienie i często umożliwia powrót do lepszego samopoczucia.
Jeśli jednak wolisz porozmawiać ze specjalistą, to także jest dobry krok. Specjalista wysłucha Cię, zada dodatkowe pytania, poszuka z Tobą przyczyn Twojego samopoczucia i razem znajdziecie sposoby na ich przezwyciężenie.

Rozumiem, że obecna sytuacja jest dla Pana bardzo trudna i wyczerpująca emocjonalnie. Proponuję umówić się ze mną na konsultację online przez ZnanyLekarz (jestem dostępna w czwartki).
Podczas spotkania opracujemy strategię, która pomoże Panu lepiej zrozumieć swoje emocje, odzyskać energię i radość z życia oraz wrócić do normalnego funkcjonowania.

Dzień dobry. Czy u Pana w rodzinie jest historia epizodów depresyjnych? Czy aktualnie jest Pan przytłoczony w jakichś obszarach, że układ nerwowy mógłby wysłać objaw depresyjny jako próbę zatrzymania Pana w przeciążających strategiach? Bardzo ważne, że zauważa Pan zmianę i jest Pan zmotywowany do działania. To kluczowy moment, by sobie tego nie unieważnić i zaopiekować się sytuacją. Polecam literaturę: "Umysł ponad nastrojem" Greenbergera, a także "Równia wznosząca" Korba. Być może ważnym ukierunkowaniem byłby również proces terapeutyczny, gdzie przy pomocy terapeuty mógłby Pan przyjrzeć się nie tylko funkcji objawów, ale też dostać konkretne narzędzia do pracy. Pozdrawiam serdecznie!