Dzień dobry. Mój syn ma 9 lat. Odkąd pamiętam jest bardzo nerwowym dzieckiem.Bylismy u psychologa,w
2
odpowiedzi
Dzień dobry. Mój syn ma 9 lat. Odkąd pamiętam jest bardzo nerwowym dzieckiem.Bylismy u psychologa,w poradni pedagogicznej psychologicznej w wieku od 3 do 5 lat. Nic nie stwierdzono,ale ja mam wrażenie że coraz częściej nie można się z nim dogadać. Syn ma wyznaczony czas na grę na telefonie to jest około 45 min do 1h. Nie ma dnia żeby nie płakał bo przegrywa. Płacze jak ktoś go skusi,jak ktoś go nie wybierze. I nie ważne jaka to jest gra. Jest go w stanie rozdrażnić nawet pęk na sznurówce. Albo wystarczy że córka,a jego siostra,coś mu dopowie,i już startuje do niej z rękami. Bije. Nawet pożartować z nim nie można,bo wszystko traktuje poważnie. Nerwy ma zawsze,w każdej najmniejszej sytuacji. Nawet jak zadanie źle w szkole zrobi,zaraz się denerwuje i płacze. Ja już nie wiem gdzie mam z nim iść?
Szanowny Rodzicu, może warto rozważyć wizytę w poradni zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży czyli tym razem udać się nie do placówki edukacyjnej (rejonowa poradnia psychologiczno-pedagogiczna) a do placówki medycznej (ośrodek zdrowia). Czasem diagnoza małych dzieci jest utrudniona z uwagi na to, że ich rozwój przebiega bardzo dynamicznie, a różnice między dziećmi są bardzo duże. Im dziecko starsze tym bardziej mogą się ujawniać odmienności w funkcjonowaniu takie, które łatwo dostrzeże psycholog jak i takie, które wymagają specjalistycznej oceny zespołu specjalistów, w tym lekarza psychiatry tym bardziej, że przedstawiony opis funkcjonowania chłopca sugeruje trudności w regulacji emocji, które mogą także wynikać z odmiennego rozwoju.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Witam,
W tej sytuacji zachęcałabym do konsultacji z psychologiem dziecięcym. Być może psycholog zaleci podjęcie stałej współpracy z Panią jako mamą (lub z Państwem, jeżeli syn wychowywany jest przez oboje rodziców) i równoległe podjęcie pracy psychologicznej z dzieckiem. Praca z rodzicem jest zorientowana na zrozumienie zachowań dziecka, wspieranie komunikacji na linii rodzic-dziecko oraz budowanie relacji.
To, że u dziecka "nic nie stwierdzono" nie oznacza, że syn nie potrzebuje wsparcia w sferze społeczno-emocjonalnej. Takie wsparcie zawsze obejmuje również pracę z rodzicami i w przypadku małych dzieci jest koniecznością.
Słyszę, że chce Pani zadbać o komfort syna i szuka Pani odpowiedzi na nurtujące pytania.
Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia!
W tej sytuacji zachęcałabym do konsultacji z psychologiem dziecięcym. Być może psycholog zaleci podjęcie stałej współpracy z Panią jako mamą (lub z Państwem, jeżeli syn wychowywany jest przez oboje rodziców) i równoległe podjęcie pracy psychologicznej z dzieckiem. Praca z rodzicem jest zorientowana na zrozumienie zachowań dziecka, wspieranie komunikacji na linii rodzic-dziecko oraz budowanie relacji.
To, że u dziecka "nic nie stwierdzono" nie oznacza, że syn nie potrzebuje wsparcia w sferze społeczno-emocjonalnej. Takie wsparcie zawsze obejmuje również pracę z rodzicami i w przypadku małych dzieci jest koniecznością.
Słyszę, że chce Pani zadbać o komfort syna i szuka Pani odpowiedzi na nurtujące pytania.
Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia!
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.