Co zrobić i jak pomóc dziecku które ma takiego zaświadczenie? Dziecku nic nie pomaga. Obecnie ma 12
3
odpowiedzi
Co zrobić i jak pomóc dziecku które ma takiego zaświadczenie? Dziecku nic nie pomaga. Obecnie ma 12 lat do psychiatry chodzi od 6 miesięcy. Oczywiście w życiu nic się nie wydarzyło. Córka jest taka od zawsze. Wygląda to tak : Na górze pisze zaświadczenie a pod spodem tak :Rozwój umysłowy w granicach inteligencji niższej niż przeciętna llsp =77 badanie przeprowadzono skalą wisc-r okres badań został poprzedzony spotkaniami w celu oswojenia dziewczynki z osobą badającą oraz budowaniu jej pozytywnego wizerunku. Uczennica bardzo nieśmiała wrażliwa emocjonalnie o obniżonej samoocenie zahamowana psycgorychowo infantylna. W sytuacjiach społecznych odczuwa silny lęk który objawia się między innymi unikaniem kontaktu wzrokowego oraz werbalizacj. Najczęściej wymaga wielu spotkań żeby formułować krótkie 3, 2 wyrazowe zdania najczęściej są to jednak tylko pojedyncze wyrazy. Swobodnie kontaktuje się z grupą osób z najbliższego otoczenia nie włączając w to nauczycieli i rówieśników z klasy. W szkole wykazuje zahamowanie psycgorychowe brak gestykulacj oraz modulacji głosu np. podczas czytania zadanego tekstu. W domu zachowuje się swobodnie nie wykazując wyżej wymienionych zachowań.
Przydatne mogą się okazać spotkania z psychologiem. Warto jest znaleźć specjalistę, który nawiąże kontakt z dziewczynką i stworzy jej bezpieczną przestrzeń do współpracy. Diagnoza jest szeroka i może się wydawać przytłaczająca, ale jest typowa dla nieśmiałych dzieci i nie stanowi wyroku. Widzę, że w domu córka potrafi sprawnie funkcjonować - to może stanowić silną podstawę do pracy nad rozwojem kompetencji społecznych w innych miejscach. Świetnie, że szuka Pani rozwiązań. Warto okazać dziewczynce wsparcie, akceptację i zrozumienie, oraz poszukać psychologa, który będzie towarzyszył jej w nauce nowych umiejętności.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Rozszerzając wypowiedź poprzedniczki, moim zdaniem warto rozejrzeć się za psychologiem / psychoterapeutą, któremu nie obca jest praca z dziećmi z mutyzmem wybiórczym, aby mógł poznać Pani córkę i zastanowić się, czy taka diagnoza będzie adekwatna. Z dużą ostrożnością traktowałabym wynik ogólnych możliwości intelektualnych dziecka. Ciekawa jestem wyników szczegółowych i porównania osiągnięć między skalą słowną i bezsłowną - może się okazać, że aktualne trudności emocjonalne dziecka w bardzo dużym stopniu wpłynęły na taki rezultat w teście.
Szanowna Pani,
Opisany obraz rozwoju córki wskazuje na inteligencję w dolnym zakresie normy oraz wyraźne trudności emocjonalne i społeczne, takie jak nieśmiałość, zahamowania psychoruchowe i silny lęk w kontaktach społecznych. Objawy te mogą znacznie utrudniać funkcjonowanie w szkole, zwłaszcza w kontaktach z nauczycielami i rówieśnikami.
Warto rozważyć diagnozę różnicową w kierunku zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD) lub innych zaburzeń rozwojowych, które często manifestują się podobnymi trudnościami w komunikacji i zachowaniu (Lord i wsp., 2020).
Pomoc powinna obejmować terapię psychologiczną i pedagogiczną skoncentrowaną na rozwijaniu umiejętności społecznych, emocjonalnych oraz komunikacyjnych. Wsparcie ze strony specjalistów oraz współpraca z nauczycielami są kluczowe, by poprawić samopoczucie i rozwój dziecka.
Badania naukowe potwierdzają, że wczesna i kompleksowa interwencja znacząco zwiększa szanse na lepsze funkcjonowanie w życiu szkolnym i społecznym (Dawson i wsp., 2010).
Zapraszam do kontaktu
Opisany obraz rozwoju córki wskazuje na inteligencję w dolnym zakresie normy oraz wyraźne trudności emocjonalne i społeczne, takie jak nieśmiałość, zahamowania psychoruchowe i silny lęk w kontaktach społecznych. Objawy te mogą znacznie utrudniać funkcjonowanie w szkole, zwłaszcza w kontaktach z nauczycielami i rówieśnikami.
Warto rozważyć diagnozę różnicową w kierunku zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD) lub innych zaburzeń rozwojowych, które często manifestują się podobnymi trudnościami w komunikacji i zachowaniu (Lord i wsp., 2020).
Pomoc powinna obejmować terapię psychologiczną i pedagogiczną skoncentrowaną na rozwijaniu umiejętności społecznych, emocjonalnych oraz komunikacyjnych. Wsparcie ze strony specjalistów oraz współpraca z nauczycielami są kluczowe, by poprawić samopoczucie i rozwój dziecka.
Badania naukowe potwierdzają, że wczesna i kompleksowa interwencja znacząco zwiększa szanse na lepsze funkcjonowanie w życiu szkolnym i społecznym (Dawson i wsp., 2010).
Zapraszam do kontaktu
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.