Pomost

Doktor Janas był moim psychiatrą od 2018r. aż do roku 2024. Zawsze czułam się wysłuchana, czułam, że rzeczywiście traktuje mnie jak pacjentkę, której trzeba pomóc. Nigdy nie dał mi poczucia, że jestem nieistotna i jestem kolejną kartką. Zawsze miałam wrażenie, że rozumie moje potrzeby. W cięższych momentach wiedział jak dopasować mi leczenie, diagnoza nie była u mnie nigdy jednoznaczna, ale za każdym razem w przypadku nowych objawów rozmawiał o tym ze mną i z moją mamą. Chociaż musiałam zmienić psychiatrę, to bardzo pozytywnie wspominam współpracę z Doktorem Janasem. Każdemu, kto ma problem i szuka osoby kompetentnej do wykonywania tak ciężkiego zawodu zdecydowanie zalecam udanie się właśnie tutaj. Tu znajdzie się pomoc.

Doktor prowadzi moje leczenie od 2,5 roku. Po latach dopiero doktor Janas prawidłowo mnie zdiagnozował i był w stanie jako pierwszy ustawić mi leki w sposób, który nie tylko pomaga, ale sprawia, że skutki uboczne nie są problemem co często bywa ignorowane. Jest niezwykle empatyczny, nie patrzy z góry, ale słucha i próbuje znaleźć wspólnie z pacjentem jak najlepsze rozwiązania problemów. Jest bardzo zaangażowany i przy dobieraniu leczenia zwraca uwagę na potrzeby pacjenta dbając nie tylko o zdrowie psychiczne, ale również fizyczne oraz wpływ leków na życie codzienne. Ostrożnie dobiera leki nie zmieniając zbyt szybko dawek, nie wypisując od ręki potencjalnie uzależniających leków kiedy nie jest to konieczność (niestety to plaga polskiej psychiatrii), dba o bezpieczeństwo pacjenta. Jest również niezwykle uważny na nawroty objawów chorób. Czuję się bardzo komfortowo w gabinecie i mogę otwarcie o wszystkim powiedzieć bez bycia ocenianą. To najlepszy psychiatra u jakiego kiedykolwiek byłam

Od 2 lat (w.16-18) dr. Janas był moim psychiatrą. Przyszłam z problemem wahań nastroju, samookalecz., moimi początkami borderline. Po każdej wizycie czułam się tak, jakby ktoś mnie przeżuł, wypluł, spuścił w kanalizacji i rozdeptał dodatkowo po chodniku. Każdą wizytę niezmiennie od 2 lat porównuję do rozprawy sądowej, gdzie czuję się jak oskarżona. Sposób prowadzenia rozmowy wygląda właśnie tak. Od 2 lat nie czułam się traktowana z empatią jak człowiek, a jak kolejny numerek, czy dane w dokumentacji medycznej. Co każdą wizytę, gdy zwierzałam się z nowych rzeczy spotykałam się z taką reakcją i manierą, jakbym nie była doktora stałą od 2 lat pacjentką, którą zna z charakteru, a jakbym po raz pierwszy się z nim widziała. Dr. nie daje sobie rozważyć innych opcji diagnozy. Moja mama, która ma psychologiczne kompetencje sugerowała przez długi czas ADHD, doktor nie słuchał. Teraz zmieniłam psychiatrę, mam diagnozę ADHD, czuję się zrozumiana i wysłuchana. Nareszcie koniec! Jest pan tragiczny.