mgr Miłosz Nowak

Psychiczny gwałt na terapii, którą odczułem jako Antypsycho-antyterapie. Przyszedłem z nadzieją, czystością oraz lękliwym stylem nawiązywania więzi międzyludzkich, a dostałem strzał w splot słoneczny aż mi tchu zabrakło. Wiele lat minęło po tym zdarzeniu, ale mam w historii życia spotkanie które wywaliło lokomotywę z wagonami. I sama ucieczka z miasta terapeuty nie załatwia sprawy. Powiedziałbym mu o tym, ale ma na nazwisko EROS i ciężko się złościć i płakać o ten fakt. Chciałem go podać do prokuratury ale nie mam dowodów. Jeśli jest jakaś komisja etyczna do której można napisać to napiszcie w odpowiedzi. Dajcie konkretne namiary, bo w stanie złości nie znajdę na Internecie.

Czesc. Chciałabym po krotne opisać wam problem z mężem. Chodzi o krytyke w zwiazku. Nadmierna.Moj maz faktycznie zawsze zwracał uwagę na drobnostki, ale nigdy takie rzeczy nie miały miejsca przed ślubem jak sa teraz. Wcześniej mozna bylo obrócić niektóre sytuację w zart albo skończyło sie na zwróceniu uwagi, ze czegoś nie zrobilam lub zrobilam zle i na tym sie kończyło. Teraz nasiliła sie częstotliwość a takze myślę ze impulsywność mojego męża. Kiedyś zwróc mógł mi uwagę np nie posprzątałaś w kuchni, masz bruda kurtkę. Itp teraz przybrało to na siłę. Krytyka jest dosłownie o wszystko. O to, ze zle założyłam buty, ze mi sie spodnie przekręciły szwem, ze skarpetka w bucie sie przekręciła, ze rozlałam wode przez przypadek to obelgi od razu i porównywanie, ze dziecko by sobie poradziło z dana czynnością, ze mam sie nauczyć myśleć, bo to nie boli itp ostatnio zwrócił mi uwagę ze talerz mialam brudny po jedzeniu, bo zle operuje nożem. I ze każdy na to zwraca uwagę. I ze podczas ostatniej kolacji z jego rodzicami nawet teście zwrócili uwagę jaki brudny mam talerz...I ze dziecko potrafi jesc. Po takich wybuchach złości nie odzywa sie przez kilka dni, jak próbuje to załagodzić i go przytulić czy dac buziaka to potrafi mnie odepchac. Jak zobaczy ze gdzies np ściana jest brudna czy cos sie stało w domu to od razu moja wina, nigdy nie powie ze on cos zepsuł. On tez nie jest idealny, rozrzuca ubrania gdzie popadnie, ma nieporządek w szafie, kiedys rozlał farbę na pół domu, podczas remontu, zostawił smugi na stole jak go czyścił, czy tez zepsuł mi zamek w bucie próbując go naprawić. Nie jest idealny, zdarzają mu sie wpadki, ale ja nie potrafię tak sie na niego wkurzać jak on na mnie. Nie powiedziałam mu nigdy by sie nauczył myśleć, ze dziecko umie lepiej itp. Ja ciągle słyszę ze jestem gruba, nawet jak chodzę to za szybko, za wolno itp. Jak rozmawiam o czymś z innymi to czasem sie wtrąca, ze nie tak było, ze przesadzam. Jak mam jakis problem i prosze go o porade pomoc to zawsze ze przesadzam i ludzie maja gorsze problemy. Jak cos bym chciala sobie kupic to od razu, ze rozwalam pieniadze itp każe mnie cisza, nie odzywaniem sie, trzaskaniem drzwiami, wychodzeniem z domu lub do innego pokoju. I tak po kilka dni, tygodni. Mamy po 37 lat. Jesteśmy małżeństwem od 8 lat. I praktycznie przez te 8 lat dzien w dzien tak to wyglada. Na jego takie fochy regowalam różnie na początku nerwami, kłóceniem sie z nim, pozniej zaczęłam go przepraszać, nawet jak nie miał racji. To zawsze kończyło sie awantura. Później milczałam to on tez karał mnie milczeniem, nie odżywaniem sie. Fakt sa tez dobre chwilę ze maz jest dobry, żartuje, przytuli. A czasem jest tak ze w jednej chwili zartuje uśmiecha sie a później nagle sie m mnie czepia, nawet za cos, za co nie mialsm wpływu lub czegoś czego nie zrobilam. Typu jest fajny wieczór itp a nagle mu sie przypomni, ze buty w szafce krzywo stoją i to moja wina. I znowu wybucha złością. Nie wiem co robić w takiej sytuacji, pomóżcie.