mgr Marta Mosińska

Jestem kobietą mam 22 lata nie pracuje nie muszę martwić się o pieniądze rodzice niczego mi nie zabraniają ze znajomymi zawsze mam na pieńku bo gdy przestaje być im wystarczające i nie robię tego co chcą każdy się ode mnie odwraca i zawsze wychodzi że to ja jestem ta zła wredna teraz jestem na studiach i ludzie znowu różnie do mnie podchodzą nie mam chłopaka nie akceptuje swojego wyglądu w ogóle wydaje mi się że nie pasuje do mojej rodziny wszystkim coś wychodziA ja nie potrafię nic muszę się wszystkiego wyuczyć bo nie potrafie logicznie myśleć , nie lubię pracować spotykać się z obcymi ludźmi ,zawsze martwię się jako nimi postrzega zawsze mam 1000 myśli jak ktoś mnie postrzega i czasem mam dosyć nawet życia często myślę o tym że jak pójdzie mi coś nie taki nie dam sobie rady to po prostu wziąć tabletki i zasnąć czy ja to sobie wmawiam czy to przez filmy (często oglądam psychologiczne do których też mam dziwne myśli i dziwne podejście do życia) u mnie takie pesymistyczne nastawienie czy są jakieś tabletki żebym czuła się lepiej często płaczę rozmyślam co zrobiłam źle . Gdy nie uda mi się zaliczyć jakiegoś ważnego egzaminu to popadam w taką nie wiem depresję kupiłam sobie tabletki i często piorę ich za dużo w takiej sytuacji po prostu Zasypiam bo inaczej sobie nie poradzę mam straszny ból głowy nie mogę przestać płakać nie radzę sobie. Boje sie też zgłosić się do psychologa w cztery oczy bo boję się że później będzie to gdzieś w dokumentach i nie będę mogła znaleźć pracy albo ludzie będą mieć dziwnie postrzegać ja bardzo boję się o swoją przyszłość i w ogóle się pewnie nie widzę. co powinnam zrobić??

Mam 17 lat i jestem nieheteronormatywna. Ciężko jest mi określić swoją orientację. Nie wiem czy jestem biseksualna czy lesbijką pod efektem "comphet" czyli tzw. obowiązkowego heteroseksualizmu. Moi rodzice są po rozwodzie, więc mieszkam z mamą. Ukrywam to kim jestem od około 2 lat. Tak naprawdę to od zawsze wiedziałam, że nie jestem hetero. Może nie dokładnie tak ale już jako mała dziewczynka w podstawówce nie zwracałam uwagi na chłopców tak jak inne koleżanki. Nie podobali mi się ci sami idole co im. Po czasie zauważyłam, że pod wpływem presji koleżanek po wielu pytaniach "Kto ci się podoba?", "Który chłopak jest bardziej w twoim typie?" itd. wybierałam kogoś i mówiłam, że mi się podoba tylko po to aby mieć spokój. Prawie 2 lata temu byłam w moim pierwszym związku z dziewczyną i ogólnie moim pierwszym związku w życiu. Już na starcie zauważyłam, że mimo tego ile szczęścia sprawiała mi ta osoba miałam w sobie dużo lęku, zwątpienia i takiego jakby niepokoju. Bałam się, że mama, siostra albo jakaś jej koleżanka zobaczy nas na mieście. Bałam się, że się domyśli i zacznie coś podejrzewać. Moją dawną partnerkę nazwijmy X. X nie chowała się ze swoją orientacją, więc czułam jakiegoś rodzaju presję. Wtedy zrozumiałam, że nigdy nie będę wystarczająca w związku skoro nie jestem w stanie nawet przytulić tej osoby żegnając się na ulicy. W ten sposób po około 2-3 miesiącach doszło do zerwania z powodu mojego strachu przed uczuciem i przed tym kim jestem. Ostatnio kwestia coming outu nie daje mi spokoju. Chciałabym powiedzieć mamie kim jestem i że tak naprawdę nadal jestem tą samą córką, której mówi, że ją kocha i że jest z niej dumna. Ciężko jest mi wyczuć jej nastawienie do osób lgbt bo przy różnych ludziach wypowiada się różnie. Jeśli ktoś szkaluje np. gejów ona z reguły albo milczy albo popiera te słowa. Jeśli jednak wypowiada się jej najlepsza przyjaciółka (która jest dla mnie bardzo bliska znam ją od kiedy mam 9 lat i traktuję ją jak ciocię) popierajać lgbt to moja mama robi to samo. Ta przyjaciółka też często wypowiada się przy mojej mamie na zasadzie, że może kiedyś do domu przyprowadzę chłopaka albo córkę. Mam wrażenie, że się domyśla. O wiele łatwiej byłoby gdyby moja mama też się domyślała w taki pozytywny sposób. Nie wiem w jaki sposób mam to powiedzieć mamie i jak zacząć ten temat. Boję się odrzucenia przez najważniejszą osobę w moim życiu. Boję się, że nie zrozumie tego, że nadal jestem taka sama tylko szczera.