mgr Katarzyna Chapko

Witam,

Na początek chciałam pogratulować Ci poszukiwania sposób jak zatroszczyć się o siebie. Tak, zdecydowanie medytacja i trening autogenny to mogą być dobre metody wzmacniania odporności na stres jeśli są dla ciebie atrakcyjne i skuteczne. Nie ma bowiem jednaj dobrej recepty dla każdego człowieka. Kluczem do sukcesu jest sprawdzenie co działa u Ciebie. Stres uruchamia oś HPA (podwzgórze-przysadka-nadnercza), zwiększając kortyzol i pobudzając autonomiczny układ nerwowy. Dlatego być moze możesz również wypróbować kilka z poniższych metod:

Regulować oddech – np. technika 4-7-8 (wdech 4 sek., zatrzymanie 7 sek., wydech 8 sek.), by wyciszyć układ współczulny.
Zwiększyć aktywność fizyczną – umiarkowany ruch obniża kortyzol, podnosi serotoninę i poprawia jakość snu.
Pracować nad snem – unikać ekranów przed snem, wprowadzić stały rytm zasypiania.
Wzmacniać układ nerwowy dietą – magnez, omega-3, witaminy z grupy B wspierają neuroprzekaźniki odpowiedzialne za reakcję na stres.

Zachęcam do przyglądania się co konkretnie dobrze działa u Ciebie. Mozesz również umówić się do specjalisty jeśli chcesz porozmawiać o sprawach które są dla ciebie ważne.

Witam,

Osoba z typową depresją kliniczną częściej nie potrafi przeżywać innych emocji niż głównie te pesymistyczne, choć w pewnym stopniu może też "nie chcieć" ich doświadczać, ale ma to podłoże biologiczne bardziej iż wynikające z jej woli. Proszę przeczytać zaproponowane wyjaśnienie ponizej.
Wynika to z kilku mechanizmów psychopatologicznych:

Anhedonia – czyli znaczne ograniczenie lub całkowita utrata zdolności do odczuwania przyjemności. Osoba w depresji nie jest w stanie czerpać radości nawet z aktywności, które wcześniej były dla niej źródłem pozytywnych emocji.

Spłycenie lub zubożenie afektu – obniżona ekspresja emocji i ich zakres sprawiają, że osoba w depresji często wydaje się "emocjonalnie przygaszona". To nie tylko subiektywne odczucie, ale także zauważalna zmiana w jej zachowaniu.

Negatywne zniekształcenia poznawcze – w depresji myślenie staje się pesymistyczne i skoncentrowane na porażkach, co utrudnia przeżywanie pozytywnych emocji. Nawet jeśli coś obiektywnie dobrego się wydarzy, osoba w depresji może tego nie dostrzegać lub interpretować negatywnie.

Dysregulacja neuroprzekaźników – obniżony poziom serotoniny, dopaminy i noradrenaliny wpływa na zdolność odczuwania przyjemności i motywacji do działania.

Wewnętrzna blokada przed pozytywnymi emocjami – niektóre osoby z depresją mogą również unikać pozytywnych emocji, ponieważ czują, że ich nie zasługują albo obawiają się, że są one nietrwałe i tylko pogłębią przyszłe rozczarowanie.

Podsumowując: w depresji mamy do czynienia zarówno z niezdolnością, jak i czasami z niechęcią do przeżywania pozytywnych emocji, przy czym główną przyczyną jest raczej biologiczno-psychologiczne "niepotrafienie", a nie świadomy wybór.