mgr Michał Głuszek

Jestem psychologiem, absolwentem Instytutu Psychologii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego ze specjalnością w psychologii klinicznej oraz psychoterapeutą wykształconym w Szkole Psychoterapii Psychodynamicznej Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego oraz w seminariach Instytutu Studiów Psychoanalitycznych im. Hanny Segal w Gdyni. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej.

Moje doświadczenie zawodowe opiera się na pracy psychologa i psychoterapeuty oraz na pracy dydaktycznej w Polsce, Chinach, Syrii, Indonezji i Birmie. Obecnie pracuję jako psycholog i psychoterapeuta w Gdańskim Ośrodku Pomocy Psychologicznej oraz w gabinecie prywatnym.

Regularnie superwizuję prowadzone procesy psychoterapeutyczne. Pracuję zgodnie z Kodeksem Etyki Psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej i Kodeksem Etyczno-Zawodowym Psychologa Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

W ramach prywatnej praktyki zajmuję się konsultacjami psychologicznymi oraz psychoterapią dorosłych (indywidualną i par), młodzieży i dzieci.

Konsultacje psychologiczne mogą być okazją do zasięgnięcia przez zgłaszającą się osobę czy parę profesjonalnej porady w związku z sytuacją kryzysową, trudnościami, problemami czy dylematami. Konsultacje mogą też służyć wstępnemu rozeznaniu natury trudności, problemów czy objawów, z którymi mierzy się i zgłasza pacjent czy pacjentka – oraz zarysowaniu diagnozy. Tym samym mogą być etapem poprzedzającym podjęcie psychoterapii. W przypadku zgłoszenia się rodziców zaniepokojonych tym, co przeżywa ich dziecko, konsultacje z rodzicami poprzedzają konsultacje dziecka.

Psychoterapia jest procesem leczenia toczącym się w ramach tak zwanego settingu: uzgodnionych między psychoterapeutą a pacjentem lub pacjentką celów, częstotliwości sesji (jedna lub dwie w tygodniu), metody pracy i paradygmatu, na którym się opiera.

Konsultacje psychologiczne i psychoterapia odbywają się w przestrzeni wygodnego gabinetu. Terapia w nurcie psychodynamicznym opiera się wyłącznie na rozmowie między pacjentem lub pacjentką (zachęcanymi do swobodnego dzielenia się swoimi myślami, uczuciami i skojarzeniami) i psychoterapeutą. Podczas sesji pacjent lub pacjentka i psychoterapeuta siedzą w fotelach, mając możliwość utrzymywania kontaktu wzrokowego (w przeciwieństwie do, na przykład, klasycznej psychoanalizy, gdzie pacjent lub pacjentka leży na kozetce – nie widząc siedzącego psychoanalityka czy psychoanalityczki). Do dyspozycji pary jest sofa. Podczas sesji niewskazane jest jedzenie, picie oraz używanie telefonu.