Dorota Kamila Zduńczyk

Trudno mi zdecydować się na rodzaj opinii. Jednak za tzw. całokształt pracy Pani Zduńczyk zdecydowałem się na ocenę neutralną. Trudno mi oceniać wiedzę medyczną, ponieważ jestem inżynierem. Sądzę, że w stopniu zadowalającym tłumaczy pacjentowi istotę choroby. Z jednej strony uważam Panią doktor za osobę życzliwą, a z drugiej strony myślę, że nie do końca rozumie pojęcie empatii. Nigdy nie jest zadowolona ze skutków leczenia. Mówi zdania typu : Myślałam, że będzie lepiej. Albo : Kości to ma pan słabiutkie lub : należy się spodziewać nawrotu choroby za ok. 3 miesiące. Minął prawie rok i na szczęście nawrotu nie mam. Lekarz powinien być szczery, ale również w stosunku do pacjentów onkologicznych powinien być delikatny i ważyć odpowiednio słowa. Nie jest też Panem Bogiem. Myślę, że lekarz nigdy nie powinien odbierać pacjentom nadziei, ale ją dawać. Pani Doktor jest jeszcze młoda, więc mam nadzieję, że będzie miała motywację, by poszerzyć swoją wiedzę również o elementy psychologii. Powinna się uczyć od starszych kolegów z kliniki, np. od doktora Charlińskiego lub Mądrego, a zwłaszcza od Pana Profesora Jędrzejczaka - wspaniałego człowieka i wielkiego naukowca!

Bardzo profesjonalny i zaangażowany lekarz, który potrafi poświęcić czas pacjentowi, wytłumaczyć w przyjemnej atmosferze i dociec z zaciętością dr House'a przyczynę choroby. Jestem pod wrażeniem.