Zastanawiam się, po co mam jeszcze żyć. Zadałabym to pytanie mojemu terapeucie, ale on jest na urlop

Dzień dobry. Co bycie w związku zmieni w Pani życiu? Co wtedy będzie możliwe?

Zachęcam Panią do konsultacji online na czas nieobecności Pani terapeuty. Czasem inne spojrzenie z boku dużo wnosi.

Szanowna Pani,
Dziękuję za to, że podzieliła się Pani swoimi uczuciami. To, że potrafi Pani tak szczerze o nich napisać, pokazuje ogromną wrażliwość i odwagę — i to już jest ważny krok w stronę szukania pomocy, a nie poddawania się.
Przede wszystkim: jeśli w tej chwili ma Pani myśli, że nie chce dalej żyć, lub pojawiają się zamiary samobójcze, proszę natychmiast zadzwonić pod numer 1 1 2.
To, co Pani przeżywa, jest bardzo ludzkie. Samotność potrafi boleć głęboko, szczególnie wtedy, gdy potrzeba bliskości pozostaje niezaspokojona. Warto jednak pamiętać, że poczucie bezsensu czy pustki nie mówi prawdy o całym Pani życiu – mówi raczej o tym, jak ogromny ciężar emocjonalny Pani teraz dźwiga. I właśnie te emocje warto omówić z terapeutą, gdy wróci z urlopu.
Psychoterapia nie „załatwi” relacji ani nie przyniesie związku wprost, ale może bardzo pomóc zrozumieć, co dzieje się w Pani wewnętrznym świecie – jakie przekonania, lęki czy doświadczenia sprawiają, że bliskość wydaje się niedostępna. Dzięki temu możliwe staje się stopniowe otwieranie na relacje w sposób bardziej bezpieczny i spokojny.
W terapii często pracuje się nad uzdrowieniem schematów samotności, deprywacji emocjonalnej czy wstydu, które mogą wpływać na to, jak postrzegamy siebie i świat. Gdy zaczyna się wzmacniać relację z samą sobą – uczyć się łagodności, troski, zaufania do własnych uczuć – z czasem pojawia się też więcej przestrzeni na prawdziwą więź z drugim człowiekiem.
Proszę nie zostawać z tym sama. To, że teraz czuje Pani pustkę, nie znaczy, że tak już będzie. Pomoc jest możliwa, a ten stan — choć bardzo bolesny — może się zmienić. Wiele osób, które dziś żyją z radością i w relacjach, było kiedyś dokładnie w takim miejscu jak Pani.
Proszę dać sobie szansę, by o tym porozmawiać – z terapeutą, zaufaną osobą lub przez infolinię. Nie musi Pani wszystkiego dźwigać sama.
Życzę Pani dużo ciepła, ulgi i życzliwości wobec siebie.
Serdecznie pozdrawiam,
OBiałek