Witam, nie wiem od czego zacząć to zacznę od stwierdzenia, ze jestem osoba zdrowa. Nie leczę się, ni

Witam, nie wiem od czego zacząć to zacznę od stwierdzenia, ze jestem osoba zdrowa. Nie leczę się, nikt ode mnie z najblizszych nie leczy się psychiatrycznie, ja tez nie. Od jakiegoś kwartału może i nie, zauważyłam u siebie pewne zmiany w zachowaniu. Nie radzę sobie z emocjami, nie wiem czy to dobre określenie, ponieważ jak do tej pory byłam osoba spokojna, prowadząca nie stresujące życie. Nie przejmowałam się „ drobnostkami “ nie denerwowałam się jak np uciekł mi autobus, negatywna ocena z zaliczenia bo do tej pory wychodziłam z założenia ze tak ma być, jutro będzie lepiej. Natomiast w chwili obecnej, jak tylko jest jakaś kłótnia, mowie rzeczy niestosowne do tego co tak naprawdę myśle, nie minie 5 minut jak żałuje wypowiedzianych słów, i zaraz ta osobę przepraszam. Niezależnie czy mam racje czy nie, po prostu nie chce się kłócić jeśli chodzi o rodzine. Wyobrażam sobie wtedy „ świeżo po kłótni “ ze tej osobie może się coś stać zaraz, jutro i mogę żałować ze takie były nasze ostatnie dni, z góry zakładam to i jest mi strasznie przykro. Nigdy wcześniej nie zawracam uwagi na kłótnie, zawsze byłam na cicha osoba co nie mówi a myśli swoje, jak już się odezwałam to mówiłam spokojnie, opanowanie bo zawsze wiedziałam ze to najlepsze rozwiązanie. Teraz jest odwrotnie, wymawiam rzeczy których nie chce, nerwowo, złośliwie. Nie widzę swojej winy w trakcie tylko zawsze po kłótni, nawet jeśli wiem ze mam racje potrafię iść przeprosić ze względu na to ze nie lubię jak każdy takiej atmosfery, i niestety jak wspomniałam wyżej boje sie, ze coś się stanie. Mam wrażenie ze to nerwica lekowa, oczywiście nie chce zaznaczać i z góry tego sugerować, bo bardzo chciałabym się mylić. Proszę o poradę czy powinnam się udać z tym do psychologa być może psychiatry ? Nie wiem co mam robić, a wiem ze to nie jestem „ ja“ nie chce tak reagować. Z góry bardzo dziękuje za poradę. Pozdrawiam Serdecznie