W jaki sposób leczy się uzależnienie od pornografii?

Jestem uzależniony od wielu lat. Pierwszy kontakt z pornografią miałem w wieku 16, 17 lat. Uzależnienie postepowało klasyczną drogą, z czasem zacząłem sięgać po coraz mocniejsze materiały. W momencie gdy poznałem moją żonę byłem już uzależniony. Myślałem, że z łatwością porzucę pornografię, skoro mam piękną i atrakcyjną żonę. Niestety okazało się to o wiele trudniejsze niż myślałem. Kilka lat temu żona zorientowała się w moim uzależnieniu. Wtedy podjąłem walkę ponownie. Udało mi się utrzymać całkowitą abstynencję seksualną przez okres 40 dni. Po tym okresie znowu zaczęliśmy kochać się z żoną. Seks był wspaniały. Odstawiłem pornografię na wiele lat. Niestety z czasem zacząłem się masturbować, na początku nie oglądając pornografii. Był to mój sposób na złe okresy w małżeństwie, gdy nie kochaliśmy się ze sobą. W czasie gdy zacząłem się znowu masturbować fantazjowałem o mojej żonie. Z czasem zacząłęm odczuwać potrzebę silniejszych bodźców i tak poprzez oglądanie zdjęć o bardzo delikatnym zabarwieniu erotycznym, póżniej video na youtube wylądowałem w pornografii. Przez cały czas starałem się rzucić, albo przynajmniej kontrolować uzależnienie - nie dopuścić do sytuacji, by nałóg przejął nade mną całkowicie kontrolę. Po praktycznie każdej masturbacji obiecywałem sobie, że z tym koniec, że to był ostatni raz. Niestety nałóg był silniejszy. Tkwię w nim do dzisiaj.Wiem, że gdy pierwszy raz próbowałem go rzucić popełniłem błędy. Wówczas wiedza na temat uzależnienia od pornografii nie była jeszcze spopularyzowana. Nie znalazłem praktycznie żadnych informacji na temat tego jak sobie radzić z uzależnieniem. Zdałem się na silną wolę. Sądziłem, że uda mi się pozbyć nałogu tylko dzięki sile postanowienia i temu, że starałem się nie myśleć o pokusie. Drugim błedem było to, że nie poszukałem pomocy: ni u terapeuty, ani u nikogo ze znajomych. Nawet z żoną na ten temat nie rozmiawiałem, ponieważ nie chciałem jej obciążać moim problemem. Sądziłem, że poradzę sobie sam. Uważałem, że uzależnienie jest szkodliwe ponieważ krzywdzi moją żoną. Nie dostrzegałem jednak jak bardzo nałóg niszczy mnie! Nie potrafiłem ułożyć sobie w głowie strategii polegającej na tym, że w pierwszej kolejności muszę rzucić uzależnienie dla siebie. Nie posiadałem żadnych strategii zaradczych, których mógłbym użyć w momentach wystąpienia pokusy na skutek bodźców.

Dziś wiem więcej na ten temat i jestem mądrzejszy o swoją porażkę, lecz jest wiele aspektów, w których bardzo potrzebuję pomocy. Wiem, że motorem napędowym nałogu jest dopamina, która uwalnia się w mózgu, w momencie gdy mózg otrzymuje bodziec, za który dopamina jest nagrodą.

Nie wiem jednak jak nauczyć się radzić sobie z emocjami i stanami które są często przyczyną, dla której sięga się po wyzwalacz dopaminy (w moim przypadku pornografię)? Jak pomóc mojej żonie, jak nauczyć się nie ranić jej, jak nauczyć się rozmawiać z nią o uzależnieniu i jak pracować nad wyjściem z nałogu? Jaką ścieżkę terapii może zaproponować lekarz?

Bardzo proszę o pomoc.