Urodziłam syna 2,5 miesiąca temu. Mam 3 letnią córkę, która bardzo przeżyła poród. Już kiedy wracala

Gdy w domu pojawia się drugie dziecko, dla pierwszego to czasami ogromny szok i duże wydarzenie emocjonalne. Burzy się jego poczucie bezpieczeństwa, stabilność świata, w którym żyło. I wtedy mogą pojawiać się takie regresyjne zachowania, o których Pani pisze, jak sikanie w majtki i udawanie małego dziecka, czy złość na rodzica lub rodzeństwo. Zwykle z czasem starsze dziecko adaptuje się do nowej sytuacji i takie zachowania ustępują bez konieczności wizyty u terapeuty. Pisze Pani, że poświęca Pani córce dużo czasu, to bardzo dobrze i to powinno powoli pomóc. Mogę zasugerować jeszcze czytanie bajek, w których starszemu rodzeństwu rodzi się młodsze, zauważanie i nazywanie emocji córki, czas spędzany tylko z nią. Może pomogłoby, jeśli miałaby jakieś zadania w opiece nad synem, np. podawanie pieluszki. Życzę wszystkiego dobrego :)

Witam serdecznie,
Pojawienie się nowego członka rodziny jest zawsze przeżyciem stresującym. Każdy z nas ma swój wlasny, indywidualny zasób zdolności psychicznych do adaptacji i akceptacji nowych sytuacji. Wraz z upływem lat i tym samym możliwością nowych doświadczeń, rozwija się nasz "magazyn" radzenia sobie ze stresem, napięciem itp.

Dzieci potrzebują zwykle więcej czasu, aby pogodzić się z realnym stanem - w tym przypadku nowym rodzeństwem, ponieważ nie dysponują dużym zasobem tychże zdolności. Ich myślenie dopiero się kształtuje i na początku będą koncentrować się na bardzo prostych, wręcz prymitywnych mechanizmach kojarzenia np. Pojawia się ktoś nowy -> przeżywane napięcie -> "zagrożenie dla moich potrzeb" -> "muszę walczyć o uwagę" (w tym wypadku córka "udaje dziecko", marudzi) albo "musze wyeliminować rywala" (czasem może pojawiać się czynna agresja skierowana na rodzeństwo - to przykładowe popychanie, podkładanie nogi, robienie na złóść).

W tej sytuacji należy rozłożyć swoje zaangażowanie po równo na każde dziecko, aby nie dać córce możliwości odczucia odrzucenia. Nie faworyzować dzieci. Zaprosić córkę do pomocy przy młodszym bracie - np. asystowanie przy kąpieli - tak żeby czuła, że ma jakieś zadanie i jest potrzebna.
Jest to bardzo powszechnie występujący problem w rodzinach. Należy dać córce czas i obserwować czy jej zachowanie się zmienia względem młodszego brata. Zwykle po czasie zazdrość o rodzeństwo ustępuje i nie jest tak silna, aby wymagała terapii rodzinnej.
Pozdrawiam serdecznie
Karolina Palczewska