Syn ma 18 lat ,wiem jest pełnoletni . Wychowywałam go sama jednak od roku mieszka z tata ,ma więcej

Witam Serdecznie, Problem uzależnień jest bardzo złożony, najczęściej przyczyn jest wiele. Na takim etapie najlepiej jak najszybciej skontaktować się z psychologiem/psychoterapeutą/ terapeutą uzależnień, ponieważ uzależnienie może rozwinąć się w bardzo krótkim czasie. Warto byłoby skonsultować syna ze specjalistą, aby całościowo spojrzeć na sytuacje. Proponowałabym również kilka spotkań dla Pani, aby ułatwić Pani funkcjonowanie i wyposażyć Panią w tzw. narzędzia do pracy z synem. Dla osób uzależnionych w większych miastach często są prowadzone m.in. grupy wsparcia. Przypuszczam, że na początkowym etapie syn może być niechętny jednak będąc już w terapii jest możliwość, iż otworzy się bardziej. Tak jak Pani napisała syn jest pełnoletni, ale to bardzo dobrze, że martwi się Pani o syna i szuka pomocy. Trzymam mocno kciuki i pozdrawiam

Droga Autorko. Twoje zaangażowanie, umiejętność łączenia faktów, a także chęć pomocy synowi są godne podziwu i poszanowania. Rozumiem, że jako matka martwisz się o niego i chcesz jak najlepiej. Warto pamiętać, że wiek osiemnastu lat jest bardzo umowny jeśli chodzi o kwestie dojrzałości. Z biologicznego oraz psychologicznego punktu widzenia kora przedczołowa w pełni kształtuje się po 25 roku życia. Jest ona odpowiedzialna za złożone procesy umysłowe i poznawcze, co świadczy o dość dużym jej zaangażowaniu w podejmowanie decyzji. To co zdecydowanie najlepiej by w tej sytuacji pomogło to spróbowanie zrozumieć co syn w swoim zachowaniu chcę przekazać. Możliwym jest kwestia poszukiwania wolności i pozorne poczucie, że "skoro mam 18 lat to mogę więcej" co często występuje w przypadku osób w tym wieku. Według psychologii rozwoju człowieka etap późnego dojrzewania, przypadający właśnie na okres 16-19 lat, jest wciąż elementem powiązanym z poszukiwaniem swojej odrębnej tożsamości. To moment w którym najwięcej jest próbowania, poznawania siebie, odrębności i buntu na wszystko co znane z punktu widzenia wartości. Zachęcam Cię do konsultacji u psychologa, który wyjaśni Ci wszystko po kolei, pomoże w poszukiwaniach sposobu na rozmowy z synem, a także da Ci wsparcie w tym trudnym dla Ciebie czasie. Warto również zachęcić syna do takiej wizyty, co wcale nie musi wiązać się z terapią psychologiczną. Najlepszym wyjściem byłaby konsultacja z psychoterapeutą od uzależnień, który poprzez narzędzia psychoedukacyjne pozwoli synowi zobaczyć pewne sprawy i da mu szansę na refleksję. W kwestii pytania o dziedziczność skłonności do używek - jest to możliwe, jednak wcale nie musi tak wyglądać. Po ukształtowaniu się jego mózgu oraz osobowości możliwa jest zmiana podejścia w tej kwestii. Mimo to zachęcam do skorzystania ze wsparcia specjalistów. Życzę wszystkiego dobrego!

Dzień dobry,
Z doświadczenia z pracy z młodymi uzależnionymi osobami pragnę podkreślić, że czas reakcji gra tutaj ogromną rolę. Obciążenie uzależnieniem w rodzinie, konflikt rodziców, toksyczne środowisko są to czynniki, które mogą przyczynić się do uzależnienia. Warto, aby jeszcze raz porozmawiała lub podjęła probe rozmowy z synem o tym, że martwi się Pani o niego. Za cel rozmowy warto przyjąć zachęcenie syna do udziału w konsultacji z terapeuta uzależnień lub psychologiem. Może Pani podkreślić, że nie musi on od razu zapisywać się nie długoterminowa poradę, a poprostu skonsultować się ze specjalista. Jednocześnie powinna Pani pamiętać, że jest to czas gdy młodzi ludzie próbują używek, przechodzą okres buntu.

Szanowna Pani,
Syn jest pełnoletni i dopóki sam nie spojrzy na używki jako problem to nie będzie skłonny pójść na terapie, jednak polecam Pani skontaktować się z terapeutą aby nauczyć się rozmawiać z synem, tak aby go zbliżyć do siebie i stworzyć lepszą relację z synem. Tylko wtedy będzie miała Pani na niego wpływ. Matczyną miłością i zrozumieniem może go Pani zbliżyć do siebie.
Życzę powodzenia.