Moja babcia i mama cierpią na nerwicę. Objawia się to u nich problemami ze strony układu pokarmowego

Witam,
niekoniecznie psychoterapia jest w Pani przypadku niezbędna; ma Pani rozeznanie w problemie, brakuje Pani jedynie narzędzi do tego, by być bardziej asertywną i niezależną w relacjach. Może warto zapisać się na kurs asertywności, radzenia sobie ze stresem, budowania poczucia własnej wartości.
Pozdrawiam ciepło.

Witam, psychoterapia, to nie zawsze lata pracy. Czasami to kilka, kilkanaście sesji, szczególnie gdy pracuje się konkretnie nad zglaszanym problemem. Polecam poszukać psychologa pracującego w nurcie poznawczo - behawioralnym

Zanim przejdziemy do dalszych sugestii, ważne jest, abyś skonsultowała się z lekarzem lub specjalistą zdrowia psychicznego, aby uzyskać profesjonalną opinię i ocenę Twojej sytuacji.

Poniżej podam kilka ogólnych sugestii, które mogą być przydatne:

Konsultacja z lekarzem: Znaczne problemy żołądkowo-jelitowe i bezsenność mogą być objawami nerwicy, ale także innych stanów zdrowia. Warto skonsultować się z lekarzem, aby wykluczyć inne przyczyny i uzyskać profesjonalną opinię.

Psychoterapia: Psychoterapia, zwłaszcza terapia poznawczo-behawioralna (CBT) lub terapia poznawcza (CT), może być skutecznym narzędziem w radzeniu sobie z objawami nerwicy. Pomaga ona zidentyfikować i zmieniać myśli i zachowania, które przyczyniają się do problemów emocjonalnych.

Radzenie sobie ze stresem: Nauka skutecznych strategii radzenia sobie ze stresem może być kluczowa. To może obejmować techniki relaksacyjne, medytację, głębokie oddychanie czy regularną aktywność fizyczną.

Rozmowa z bliskimi: Dzielenie się swoimi uczuciami i doświadczeniami z bliskimi osobami może być ważne. Wsparcie społeczne może pomóc w radzeniu sobie z trudnościami emocjonalnymi.

Unikanie toksycznych sytuacji: Jeśli istnieje osoba w Twoim otoczeniu, która wywiera negatywny wpływ na Twoje samopoczucie, warto zastanowić się, czy istnieje możliwość ograniczenia kontaktu z nią lub znalezienia zdrowszych sposobów radzenia sobie z tą sytuacją.

Pamiętaj, że każda osoba jest inna, dlatego indywidualne podejście do leczenia może być konieczne. Jeśli Twoje objawy są znaczne i wpływają na codzienne funkcjonowanie, ważne jest, aby uzyskać pomoc od profesjonalisty. Skonsultuj się z lekarzem lub psychoterapeutą, aby dostosować plan leczenia do Twoich indywidualnych potrzeb.

Dziękuję Ci za to, że podzieliłaś się swoją historią – to już pierwszy, bardzo ważny krok w kierunku zadbania o siebie.

Z tego, co opisujesz, w Twojej rodzinie występuje pewien wzorzec reagowania na stres, który manifestuje się głównie przez ciało – układ pokarmowy i problemy ze snem to częste obszary, przez które nasza psychika daje nam sygnał, że coś jest przeciążone. To nie oznacza, że jesteś „chora” tak jak mama czy babcia, ale warto potraktować te objawy jako ważne informacje od Twojego organizmu.

Zauważyłaś zależność między objawami a sytuacją, w której czujesz się pod presją lub kontroli – to bardzo cenne spostrzeżenie. Ciało często reaguje, zanim sami zdążymy uświadomić sobie, że coś w relacji nam nie służy. Jeżeli ktoś z Twojego otoczenia próbuje przejmować kontrolę nad Tobą, a nie masz z nim formalnej, zawodowej relacji – warto się zatrzymać i zastanowić: gdzie w tym wszystkim jestem ja i moje granice?

Psychoterapia nie jest „ostatnią deską ratunku” – to raczej przestrzeń, w której można spokojnie, krok po kroku przyjrzeć się sobie, swoim reakcjom, nauczyć się rozpoznawać swoje potrzeby i budować zdrowsze strategie radzenia sobie. Może okazać się bardzo pomocna, zwłaszcza jeśli nosisz w sobie napięcia przekazywane przez pokolenia.

Możesz też zacząć od prostych działań wspierających Twój układ nerwowy i trawienny – np. nauki technik oddechowych, ćwiczeń uważności, pracy z ciałem. Ale jeśli czujesz, że ta sytuacja zaczyna Cię zżerać od środka, nie warto czekać – rozmowa z psychologiem może być naprawdę uwalniająca.

Najważniejsze: masz prawo do własnego zdania, do ochrony swoich granic i do spokojnego życia – nawet jeśli w Twojej rodzinie przez lata panował inny wzorzec. To, że to widzisz i o tym mówisz, pokazuje, że jesteś na dobrej drodze.

Jeśli chcesz, możemy też wspólnie zastanowić się, jak postawić granicę tej osobie, która próbuje Tobą kierować,

Diana Puchalska
psycholog, terapeuta