Mam odruch wymiotny na różne sytuacje nawet gdy chce gdzieś wyjść to wtedy się to nasila. Czuje ucis
3
odpowiedzi
Mam odruch wymiotny na różne sytuacje nawet gdy chce gdzieś wyjść to wtedy się to nasila. Czuje ucisk w gardle a czasem nawet pot mnie zalewa. Może to być spowodowane nerwami/lękiem przed czymś? Jak się tego pozbyć bo nie kontroluje tego.
Droga Pani/Drogi Panie,
tak, może to być somatyczna reakcja lękowa. Jednak diagnoza możliwa jest jedynie osobiście w gabinecie.
Pozdrawiam, Radosław Krąpiec, psycholog
tak, może to być somatyczna reakcja lękowa. Jednak diagnoza możliwa jest jedynie osobiście w gabinecie.
Pozdrawiam, Radosław Krąpiec, psycholog
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry,
opisane objawy mogą świadczyć o lękowym podłożu,natomiast trudno na podstawie samych objawów stawiać hipotezy nad ich przyczyną i rozwiązaniem.
Najsensowniej było by udać się do psychologa/terapeuty, który pomoże określić powody tych trudności i być może wskaże różne metody radzenia sobie.
Powodzenia,
Natalia Szymańska
opisane objawy mogą świadczyć o lękowym podłożu,natomiast trudno na podstawie samych objawów stawiać hipotezy nad ich przyczyną i rozwiązaniem.
Najsensowniej było by udać się do psychologa/terapeuty, który pomoże określić powody tych trudności i być może wskaże różne metody radzenia sobie.
Powodzenia,
Natalia Szymańska
Szanowna Pani,
opisywane przez Panią objawy – odruch wymiotny, ucisk w gardle, potliwość w sytuacjach społecznych lub wyjściowych – są typowymi fizycznymi manifestacjami zaburzeń lękowych, a dokładniej: zaburzeń psychosomatycznych związanych z układem autonomicznym, które mogą współwystępować z atypowością układu nerwowego, np. ADHD lub ASD.
U osób neuroatypowych układ nerwowy może zareagować przeciążeniem na sytuacje, które wymagają przystosowania się do nieprzewidywalnych bodźców – np. wyjście z domu, kontakt z ludźmi, niepewność. Reaguje wówczas układ współczulny (sympatyczny), który może dawać właśnie reakcję wymiotną, ścisk gardła (globus hystericus), tachykardię, pocenie się.
W badaniach (np. Craig, 2002 oraz Porges, 2007) opisuje się związek między reaktywnością autonomiczną a zaburzoną samoregulacją emocjonalną i mechanizmami lękowymi. Jest to fizjologiczna reakcja ciała na sygnał "zagrożenia", nawet jeśli nie występuje realne niebezpieczeństwo.
Co warto zrobić?
Skonsultować się z psychologiem lub psychiatrą w celu diagnostyki lęku uogólnionego lub lęku antycypacyjnego (ew. zaburzeń neuroatypowych).
Rozważyć terapię poznawczo-behawioralną lub integracyjną z elementami ekspozycji i pracy z ciałem.
Rozpocząć techniki regulacji nerwu błędnego i układu autonomicznego – np. oddech przeponowy, biofeedback, ćwiczenia uważności.
To nie jest „wymyślone” – Pani organizm uczy się reagować tak z powodu stresu, a teraz potrzebuje nauczyć się inaczej. To w pełni odwracalne i można nad tym skutecznie pracować.
Zapraszam do kontaktu
opisywane przez Panią objawy – odruch wymiotny, ucisk w gardle, potliwość w sytuacjach społecznych lub wyjściowych – są typowymi fizycznymi manifestacjami zaburzeń lękowych, a dokładniej: zaburzeń psychosomatycznych związanych z układem autonomicznym, które mogą współwystępować z atypowością układu nerwowego, np. ADHD lub ASD.
U osób neuroatypowych układ nerwowy może zareagować przeciążeniem na sytuacje, które wymagają przystosowania się do nieprzewidywalnych bodźców – np. wyjście z domu, kontakt z ludźmi, niepewność. Reaguje wówczas układ współczulny (sympatyczny), który może dawać właśnie reakcję wymiotną, ścisk gardła (globus hystericus), tachykardię, pocenie się.
W badaniach (np. Craig, 2002 oraz Porges, 2007) opisuje się związek między reaktywnością autonomiczną a zaburzoną samoregulacją emocjonalną i mechanizmami lękowymi. Jest to fizjologiczna reakcja ciała na sygnał "zagrożenia", nawet jeśli nie występuje realne niebezpieczeństwo.
Co warto zrobić?
Skonsultować się z psychologiem lub psychiatrą w celu diagnostyki lęku uogólnionego lub lęku antycypacyjnego (ew. zaburzeń neuroatypowych).
Rozważyć terapię poznawczo-behawioralną lub integracyjną z elementami ekspozycji i pracy z ciałem.
Rozpocząć techniki regulacji nerwu błędnego i układu autonomicznego – np. oddech przeponowy, biofeedback, ćwiczenia uważności.
To nie jest „wymyślone” – Pani organizm uczy się reagować tak z powodu stresu, a teraz potrzebuje nauczyć się inaczej. To w pełni odwracalne i można nad tym skutecznie pracować.
Zapraszam do kontaktu
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.