Mam 22 lata, od wielu lat wręcz nałogowo rozdrapuję rany(Gł. na twarzy) oraz obgryzałam paznokcie. B

Witam,
Rozdrapywanie ran bądź obgryzanie paznokci jest najczęściej związane z potrzebą poradzenia sobie z napięciem emocjonalnym, którego nie można lub nie potrafi się okiełznać w inny sposób. Sposób rozładowywania napięć może mieć charakter autodestrukcyjny i wówczas jest diagnozowany jako rodzaj łagodnych samookaleczeń powiązanych z określonym zespołem psychopatologicznym. W celu zrozumienia przyczyn utrzymujących się objawów potrzebna jest pogłębiona diagnoza psychologiczna lub psychiatryczna.
Z poważaniem
Joanna Ziobrowska

Witam.Twoj problem to autoagresja.Wspolnie z psychologiem mozesz przyjrzec się jej zrodlom tj osobom i sytuacjom w Twoim zyciu ktore to powodują.Twoja autoagresja jest reakcją na cos.Byc moze nie potrafisz wyladowac zlosci wobec innych osob w Twoim otoczeniu ktore ją powodują.Zachęcam do skorzystania z pomocy psychologa.Pozdrawiam.

Wszelkie zachowania autoagresywne, nawet te najdrobniejsze, nie powinny być lekceważone. Pozornie niewinne objawy obgryzanie paznokci czy przymus uszkadzania skóry poprzez drapanie, wyciskanie, rozdrapywanie świadczyć mogą o poważnych zaburzeniach lub też prowadzić do nich.
Samookaleczenia mogą wskazywać na problemy emocjonalne czy też rodzinne i należy zgłosić się do psychologa w celu podjęcia odpowiedniej terapii.
Wyrazami szacunku
Agnieszka Petruczenko

Opisane przez Panią zachowania, takie jak nałogowe rozdrapywanie ran oraz obgryzanie paznokci, mogą wskazywać na zaburzenia związane z powtarzającymi się zachowaniami skoncentrowanymi na ciele. Jednym z ich najbardziej znanych wariantów jest dermatillomania, czyli kompulsywne rozdrapywanie skóry.
Tego rodzaju nawyki często mają podłoże emocjonalne i behawioralne. Mogą być mechanizmem regulowania napięcia, reakcją na stres, lęk, frustrację lub po prostu nawykowym działaniem, które stopniowo wymyka się spod kontroli. Jeśli zachowanie utrzymuje się od wielu lat, powoduje cierpienie i znacząco wpływa na codzienne funkcjonowanie, warto skonsultować się ze specjalistą. Psychoterapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest jedną z najskuteczniejszych metod w leczeniu tego typu zaburzeń. Pomaga ona w rozpoznaniu myśli i emocji poprzedzających nawykowe działania oraz w nauce skutecznych strategii ich kontrolowania.

Jeśli samodzielne próby ograniczenia tych zachowań nie przynoszą efektu lub zauważa Pani, że problem się nasila, warto rozważyć konsultację psychologiczną. Specjalista pomoże dobrać odpowiednie strategie pracy nad tym nawykiem, a w razie potrzeby skierować na dodatkową diagnostykę lub leczenie. Pozdrawiam, Ewelina Adamczewska