Mam 21 lat i nadal studiuje, ale odkąd dorosłam, stałam się trochę bardziej samodzielna i żyję własn

Mam 21 lat i nadal studiuje, ale odkąd dorosłam, stałam się trochę bardziej samodzielna i żyję własnym życiem, coraz bardziej kłócę się z rodzicami. Mam chłopaka u którego często nocuję, co jest wielkim problemem dla moich rodziców, którzy za każdym razem mi to wypominają gdy przyjeżdżam do domu. Moja mama cały czas uważa, że nie wystarczająco czasu spędzam z rodziną, cały czas nic nie robię, pomimo tego, że jeśli mnie o coś poproszą to zawsze im służą pomocą, chyba, że wtedy naprawdę nie mogę. Mam pracę, studia i nie nadążam czasami by zrobić wszystko o co oni proszą (np koszenie trawy u jednej babci, u drugiej babci, zawożenie babci do lekarza, albo zawożenie gdzieś mojej młodszej siostry, pielenie kwiatów, owoców, robienie weków, soków itd. itd.). Ostatnio jednak moja mama wpycha mnie non stop w poczucie winy, które zauważyłam, że zaczyna się przemieniać w bardzo duży stres z mojej strony. Nie mogę spać, a ostatnio zaczęłam mieć ataki paniki i problemy z oddychaniem (co wydaję mi się, że jest spowodowane stresem). Mama cały czas mi powtarza, że nie powinnam spędzać tyle czasu z chłopakiem i przyjaciółmi bo jedyne co mi zostanie to rodzina jeśli będę mieć problem, a przyjaciele są nic nie warci bo mnie zostawią. Jest jeszcze kwestia religii, która jest tematem tabu w mojej rodzinie w tej chwili, ze względu na to, że odkąd poszłam do liceum nie chcę chodzić do kościoła co bardzo nie podoba się moim rodzicom i uważają, że jest to zły wpływ mojego chłopaka. Jest to nieprawda ponieważ, mój chłopak w żaden sposób na mnie nie wpłynął jeśli chodzi o tą kwestię, po prostu zdałam sobie sprawę, że instytucja kościoła nie jest potrzebna mi w życiu. Wracając do tematu pretensji o wszystko, to ostatnio jest coraz gorzej, ponieważ codziennie się z nimi kłócę i dostaję następnej porcji poczucia winy. Bardzo nie chcę przebywać w domu i nie sprawia mi to żadnej przyjemności i zastanawiam się czy to ze mną jest coś nie tak i czy może faktycznie jestem tak złą córką, za jaką uważają mnie moi rodzice. Wiem, że trudno to będzie wywnioskować z takiej krótkiej wypowiedzi, ale chciałabym poznać pogląd kogoś innego niż moich przyjaciół.