Jak pokonać bulimię u 17 latki?
2
odpowiedzi
Dzień dobry, mam 17 lat i od trzech jestem chora na bulimię (rok wymiotów/ rok przerwy z wymarzoną wagą/kolejny rok wymiotów, który trwa nadal). Choroba wykańcza mnie zarówno fizycznie, jak i psychicznie – przestałam wychodzić ze znajomymi (broń boże się najem i nie będę miała jak zwrócić), nie umiem skupić się na nauce, ciągle myślę o tym, żeby zjeść i zwymiotować – kiedyś wymiotowałam dwa, góra trzy razy w tygodniu, teraz, kiedy po schudnięciu ok. 13 kg, mam efekt jojo to zwracam przeciętnie jedzenie 2 razy dziennie. Byłam u psychiatry, ale jako że jestem niepełnoletnia nie przyjął mnie, a nie ma opcji, że przyjdę z kimś dorosłym. Nie chcę mówić moim bliskim. Przynajmniej na chwilę obecną. Boję się, że nie wytrzymam sama ze sobą tego roku w oczekiwaniu na pełnoletność. Co mam zrobić? Ktoś pomoże mi bez informowania rodziny? Błagam, to jest wojna ze samą sobą.
Dzień dobry,
Dziękuję za pytanie. U osób w wieku 16-18 lat rodzice mają prawo zażądać informacji o leczeniu dziecka. Większość psychiatrów przyjmuje wyłącznie osoby dorosłe tj. po ukończeniu 18 roku życia, prawdopodobnie dlatego poprzedni psychiatra Pani nie przyjął. Problem pojawia się nie tylko w kwestiach formalnych, ale również później w leczeniu. Leki oraz psychoterapia wymagają środków finansowych - skąd Pani je zdobędzie nie mówiąc rodzinie o swoich problemach?
Przede wszystkim powinna zostać Pani zbadana i zdiagnozowana. Proszę więc wybrać się do lekarza psychiatry, który Panią przyjmie, lub do psychiatry dzieci i młodzieży.
Dziękuję za pytanie. U osób w wieku 16-18 lat rodzice mają prawo zażądać informacji o leczeniu dziecka. Większość psychiatrów przyjmuje wyłącznie osoby dorosłe tj. po ukończeniu 18 roku życia, prawdopodobnie dlatego poprzedni psychiatra Pani nie przyjął. Problem pojawia się nie tylko w kwestiach formalnych, ale również później w leczeniu. Leki oraz psychoterapia wymagają środków finansowych - skąd Pani je zdobędzie nie mówiąc rodzinie o swoich problemach?
Przede wszystkim powinna zostać Pani zbadana i zdiagnozowana. Proszę więc wybrać się do lekarza psychiatry, który Panią przyjmie, lub do psychiatry dzieci i młodzieży.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Serdecznie witam,
Bulimia (bulimia nervosa, żarłoczność psychiczna) objawia się nawracającymi epizodami przejadania się. Pochłanianie dużych porcji pokarmów ma przymusowy charakter. Jedzenie zwykle odbywa się w tajemnicy, w tajemnicy też następuje usuwanie z organizmu zjedzonych pokarmów. Osoby z bulimią długo ukrywają chorobę przed bliskimi, którzy mogliby skutecznie pomóc. Tymczasem wczesna interwencja (przy mniej nasilonych objawach) ma ogromne znaczenie. Niejednokrotnie przyczynia się do lepszego i skuteczniejszego leczenia. Proszę pamiętać, że bulimia to choroba, która bardzo wyniszcza organizm. Powinna być zdiagnozowana przez lekarza. Im wcześniej uda się ustalić diagnozę i uzyskać pomoc (wsparcie dla pacjenta i całej jego rodziny), tym sukcesy w terapii będą większe. Nie zalecam czekania aż objawy się nasilą i utrwalą. Proponuję jak najszybciej poinformować najbliższych o swoich problemach. Warto starać się wykorzystać zaangażowanie i pomoc rodziny, otoczenia. Instytucje i osoby, które mogą dodatkowo wspomóc ucznia to również szkoła (pedagog, psycholog, pielęgniarka) oraz poradnia psychologiczno – pedagogiczna, która opiekuje się szkołą (psycholog). Uzupełniające informacje dotyczące omawianego tematu oraz pomocy i wsparcia znajdzie Pani na mojej stronie internetowej. Pozdrawiam. Maciej Krzymowski – psycholog.
Bulimia (bulimia nervosa, żarłoczność psychiczna) objawia się nawracającymi epizodami przejadania się. Pochłanianie dużych porcji pokarmów ma przymusowy charakter. Jedzenie zwykle odbywa się w tajemnicy, w tajemnicy też następuje usuwanie z organizmu zjedzonych pokarmów. Osoby z bulimią długo ukrywają chorobę przed bliskimi, którzy mogliby skutecznie pomóc. Tymczasem wczesna interwencja (przy mniej nasilonych objawach) ma ogromne znaczenie. Niejednokrotnie przyczynia się do lepszego i skuteczniejszego leczenia. Proszę pamiętać, że bulimia to choroba, która bardzo wyniszcza organizm. Powinna być zdiagnozowana przez lekarza. Im wcześniej uda się ustalić diagnozę i uzyskać pomoc (wsparcie dla pacjenta i całej jego rodziny), tym sukcesy w terapii będą większe. Nie zalecam czekania aż objawy się nasilą i utrwalą. Proponuję jak najszybciej poinformować najbliższych o swoich problemach. Warto starać się wykorzystać zaangażowanie i pomoc rodziny, otoczenia. Instytucje i osoby, które mogą dodatkowo wspomóc ucznia to również szkoła (pedagog, psycholog, pielęgniarka) oraz poradnia psychologiczno – pedagogiczna, która opiekuje się szkołą (psycholog). Uzupełniające informacje dotyczące omawianego tematu oraz pomocy i wsparcia znajdzie Pani na mojej stronie internetowej. Pozdrawiam. Maciej Krzymowski – psycholog.
Eksperci
Podobne pytania
- Choruję na bulimię od 30 lat. .30 lat temu w małych miejscowościach mało kto wiedział o bulimii.. u mnie z tego powodu doszło do perforacji żołądka...i tak nikt z lekarzy nie powiedział ,że to bulimia.tylko wyrażali swoje zdziwienie , że można do tego stopnia się objeść...kilka razy z tego powodu byłam…
- Czy leczenie bulimi musi sie odbywac w osrodkach terapii zaburzen odzywiania czy i ndywidualnie u psychotreapeuty tez mozna?
- Dzień dobry. Dzisiaj dowiedziałam się, że moja siostra jest chora, to prawdopodobnie BULIMIA. Szukam pomocy dla niej, jest mamą 12-latki i przeżywa właśnie kryzys w związku. Wiem, że ta choroba jest bardzo indywidualna, ale proszę o szczerą odpowiedź, jakie są szanse na całkowite wyzdrowienie? Czy to…
- „Dzień dobry Pani Agnieszko, Od czterech lat cierpię na zaburzenia odżywiania. Zaczęło się od bulimii, z której wyszłam dzięki terapii. To, co pozostało to kompulsywne objadanie się w sytuacjach trudnych. Odbija się to bardzo negatywnie na moim zdrowiu fizycznym (o psychicznym nie wspomnę). Miesiąc temu…
- Pomocy Bulimia. Błagam o pomoc, moja siostra od wielu lat ma bulimię i depresję, nadużywa alkoholu i leków. Nie chce się w ogóle na to leczyć! Co robić, jak przekonać ją, jak się zachowywać, żeby jej pomóc?
- Mój problem jest prosty od 14 lat mam bulimię, teraz doszedł alkohol, co mam zrobić? Mam 30 lat dziecko, męża , firmę i nie radze sobie z samą sobą .
- Bliska mi osoba od 7 lat boryka się z bulimia. Na początku spowodowane było to odreagowywaniem stresów, brakiem akceptacji swojej osoby i ciała (przez trochę okrąglejsze w tamym okresie kształty). Teraz potrafi o tym rozmawiać i dzielić się tym problemem, jednak tylko ze mną. Jestem jedyna osoba, której…
- WitamBliska mi osoba od 7 lat bezskutecznie usiłuje walczyć z bulimią. Kiedśs bylo to typowe odreagowywanie stresow, braku akceptacji własnej osoby i ciala (powodem lekko kraglejsze w tamtym czasię kształty). Teraz mimo tego, że bardziej akceptuje siębie i potrafi ze mną otwarcie o tym porozmawiac, dalej…
Masz pytania?
Nasi lekarze i specjaliści odpowiedzieli na 9 pytań dotyczących usługi: bulimia
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.