Dzień dobry mam 13 lat i mam ogromny problem! Ponieważ jestem gejem dowiedziałem się o tym w wieku m

Masz w sobie ogromną odwagę, że piszesz o tym, co czujesz. To, że jesteś gejem, nie jest niczym złym. Masz prawo kochać i być sobą. Twoja orientacja to część Ciebie – nie wybiera się tego, po prostu się to czuje.

Jeśli Twoi rodzice są bardzo religijni, mogą nie zrozumieć tego od razu. Dlatego warto rozmawiać z nimi powoli, bez pośpiechu, pokazywać, że miłość to nie grzech. Możesz zacząć od ogólnych rozmów o tolerancji, o tym, że Bóg kocha wszystkich. Nie musisz mówić wszystkiego od razu, jeśli boisz się ich reakcji.

To samo dotyczy Twojej duchowości – masz prawo czuć inaczej niż rodzice. Pokaż im, że to nie jest bunt, tylko Twoje własne poszukiwanie sensu i bliskości.

Pamiętaj: nie jesteś sam. Możesz porozmawiać z psychologiem w szkole albo zadzwonić do telefonu zaufania:
116 111 – codziennie, bezpłatnie, anonimowo.
Masz prawo być sobą. I jesteś wartościowy dokładnie taki, jaki jesteś.
Trzymaj się ciepło!

To, że tak szczerze mówisz o sobie, pokazuje, że już teraz masz w sobie dużo odwagi, dużo uważności na to, kim jesteś, kim możesz być. W Twoim wieku wiele rzeczy dopiero się kształtuje — także to, jak rozumiesz siebie, swoje uczucia, relacje czy wiarę. To zupełnie naturalne, że szukasz odpowiedzi i chcesz być zrozumiany.
Nie musisz od razu mówić wszystkiego rodzicom. Możesz zacząć od rozmowy z kimś dorosłym, komu ufasz — psychologiem, nauczycielem, kimś z rodziny — kto pomoże Ci się przygotować. Możesz też dać sobie czas, żeby dalej poznawać siebie i nie musieć od razu wszystkiego definiować.
To, co czujesz, jest ważne. Twoje pytania też są ważne. Nie jesteś sam — i masz prawo szukać swojej drogi w taki sposób, który będzie bezpieczny i prawdziwy dla Ciebie.

Dziękuję, że się tym podzieliłeś. To bardzo dużo, co napisałeś — i naprawdę widać, że próbujesz poradzić sobie w trudnej sytuacji. Masz prawo czuć, co czujesz, i masz prawo być sobą — niezależnie od tego, czy chodzi o Twoją orientację, czy przekonania. To, że boisz się reakcji rodziców, jest zrozumiałe, zwłaszcza jeśli są bardzo religijni. Wiele osób w podobnej sytuacji czeka, aż poczują się bezpieczniej albo starsi, żeby rozmawiać z rodziną. Czasem pomagają małe kroki — np. zaczynanie od ogólniejszych tematów albo dzielenie się czymś, co pokazuje Twoje poglądy w bardziej pośredni sposób. To, że teraz o tym myślisz, nie znaczy, że musisz już wszystko mówić. To, co najważniejsze, to żebyś nie był z tym sam. Jeśli czujesz, że z kimś byłoby Ci łatwiej porozmawiać — kimś dorosłym, komu ufasz — warto spróbować. Masz prawo szukać swojego miejsca. I masz prawo do tego, żeby być traktowany z szacunkiem. Trzymaj się.

Dzień dobry :)
Zapraszam Pana na bezpłatną konsultację do gabinetu on line lub stacjonarnie w celu omówienia tego problemu.

Zapraszam
Robert Turek
Psycholog
Gdańsk