Czy zaburzenia lękowe to choroba psychiczna? Czemu jest problem ze spaniem przy zaburzeniach? I czło

Witam,
Jeśli zaburzenia lękowe występują wyłącznie pod postacią objawów takich jak lęk, niepokój, panika wówczas są traktowane jako zaburzenie a nie choroba psychiczna.
Jeśli zaburzeniom lekowym towarzyszą innego rodzaju objawy wówczas sam lek będzie częścią innego zespołu psychopatologicznego. Zaburzenia lękowe mogą wywoływać problemy ze snem Jeśli jest to sytuacja chroniczna wówczas warto się zastanowić nad tym co leży u podłoża pojawiających się lęków. W tym celu wskazana będzie wizyta u psychologa lub psychoterapeuty. Zaburzenia lękowe mogą być także leczone lekami przepisanymi przez lekarza psychiatrę.
Z poważaniem
Joanna Ziobrowska

W zaburzeniach lękowych często jest się myślami albo w przyszłości katastrofizując albo w przeszłości, myśląc o tym co się kiedyś wydarzyło. Na to, co w przeszłości nie ma Pan wpływu, na przyszłość ma Pan wpływ, ale nie do końca, bo niektórych rzeczy nie da się przewidzieć, właściwie większości. Jeśli obawia się Pan o przyszłość, może Pan zadać sobie kilka pytań. Jaki jest najgorszy możliwy scenariusz? Jak bardzo on jest prawdopodobny? Co mógłby Pan zrobić, jeśli wydarzy się najgorsze? (Proszę pamiętać, że jak zamykają się drzwi, to może otworzyć się okno;) ). Jakie są przynajmniej trzy inne, być może bardziej prawdopodobne albo lepsze scenariusze? Jaki z tych scanariuszy lepszych jest najbardziej prawdopodobny? Ile razy faktycznie przewidział Pan nieszczęście? Przypuszczam, że więcej razy Pan się obawiał, niż faktycznie przewidział najgorsze zło, które się wydarzyło. W lęku rzadko się bywa tu i teraz. Można zastosować metodę, w której będzie Pan mówił co tu i teraz Pan widzi, co tu i teraz Pan słyszy i co tu i teraz Pan czuje. Proponuję wymieniać najpierw, po 4 rzeczy, potem 3, potem 2, na koniec po jednej. Następnie proszę się przenieść w wyobrażeniu w bezpieczne dla Pana miejsce i powtórzyć ćwiczenie z tym że teraz będzie Pan mówił „gdy jestem tam to... „4 rzeczy które Pan widzi, 4 które Pan słyszy i 4, które Pan czuje. Następnie wymieniać po 3, po 2 i na końcu po jednej. To ćwiczenie umożliwi Panu najpierw skupić się na byciu tu i teraz, a potem w celu obniżenia napięcia przeniesieniu się do bezpiecznej sytuacji. Mózg nie rozróżnia wyobrażenia od tego co jest naprawdę w tym sensie, że tak samo na to reaguje, jest to więc świetna metoda uspokajająca. Jeżeli chodzi o sen, proszę ustalić tę samą porę chodzenia spać i tę samą porę wstawania. Szczególnie trzeba dopilnować, by wstawać po pierwszym budziku o tej samej godzinie, niezależnie od tego czy się przespało noc czy nie. Gdy będzie Pan leżał i nie mógł zasnąć, ważne jest to, żeby przenieść się faktycznie w inne miejsce. Może to być drugi pokój, kuchnia, łazienka, to obojętne, ważne żeby wstać z łóżka. Będąc w innym pokoju, może Pan się czymś zająć, nawet włączyć telewizję, byleby nie smartfona, bo światło w telefonach nie pomaga w zaśnięciu. Pana zadaniem jest skupić się na wykonywanej czynności, aż nie poczuje się Pan senny. Wtedy proszę wrócić do łóżka. Proszę nie leżeć w nim dłużej niż 20 minut, jeśli Pan nie zaśnie, bo łóżko ma się kojarzyć z miejscem odpozynku, a nie męką. Jeśli to by Panu pomogło może Pan z godzinę przed snem, spisać nurtujące Pana sprawy, rzeczy do załatwienia, przygotować ubiór na następny dzień, rzeczy potrzebne do pracy, tak żeby wszystko było już załatwione, by nie musiał Pan o tym myśleć. Może Pan wymyślić sobie też relaksujący rytuał przed snem, którego będzie się Pan trzymał, który będzie Pana wprowadzał w senny i spokojny nastrój. Życzę powodzenia! W razie potrzeby zapraszam na terapię.

Nie, zaburzenia psychiczne to nie choroba psychiczna. Pytanie co właściwie zdiagnozowano i czy wogóle coś diagnozowano. Tak, zaburzenia snu mogą towarzyszyć stanom lękowym. Czy Przyjdzie moment wytchnienia i odpoczynku? Napisanie tutaj to pierwszy krok do znalezienia odpowiedzi. Serdecznie Pozdrawiam

Dzień dobry! Na pierwsze pytanie ciężko jest udzielić jednoznacznej odpowiedzi, ale samo jego postawienie pokazuje, że martwi się Pan o swoje zdrowie psychiczne. Opisuje Pan objawy typowe dla zaburzeń lękowych - z reguły generują one dodatkowe napięcie, które może być szczególnie zauważalne i dotkliwe, gdy przychodzi czas na odpoczynek, z którego przecież powinniśmy dobrze skorzystać, co może tworzyć dodatkową presję. Lęki mogą być sygnałem, informacją, że dzieje się coś, czemu powinniśmy się przyjrzeć, a do tej pory być może nie mieliśmy okazji lub objawy dało się zignorować. Pomocna w dotarciu do przyczyny lęków i zniwelowaniu negatywnych skutków może być rozmowa z psychologiem/terapeutą. Szukanie pomocy w zaburzeniach lękowych to oznaka siły i dojrzałości, a także w pewnym sensie gotowości do zmierzenia się z problemem. Tabletki nasenne bywają dobrą doraźną metodą, ale dobrze jest ich użycie konsultować z psychiatrą. Życzę pomyślności w rozwiązaniu problemu!

W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 wyróżnia się różne jednostki chorobowe oraz zaburzenia psychiczne. Zaburzenia lękowe klasyfikowane są tam jako "zaburzenia", a nie choroba. Niezależnie od różnicy w nazewnictwie zaburzenia i choroby psychiczne świadczą o pewnego rodzaju dysfunkcji i należy się nimi zająć. W przypadku zaburzeń lękowych problemy ze snem nie są rzadkością. Osoby cierpiące na nerwice żyją w ciągłym napięciu, które powoduje różne objawy somatyczne oraz trudności w codziennym funkcjonowaniu, w tym problemy w zaśnięciu. Towarzyszy temu częsty natłok myśli. Dobra wiadomość jest taka, że zaburzenia lękowe udaje się z skutecznie leczyć. Dobrze dobrana farmakoterapia skutecznie zmniejsza objawy lękowe, a terapia poznawczo-behawioralna świetnie radzi sobie z źródłem problemów. Warto również skorzystać z hipnoterapii, która bezpośrednio trafia do źródła problemu i wprowadza do podświadomości zdrowe i funkcjonalne programy działania.

Zaburzenia lękowe zalicza się do zaburzeń psychicznych, ale nie oznacza to „choroby psychicznej” w potocznym, stygmatyzującym sensie. To raczej zaburzenie regulacji lęku i pobudzenia organizmu – mózg i ciało są w stanie „alarmu” częściej niż to potrzebne.

Przy zaburzeniach lękowych problemy ze snem są bardzo częste. Lęk podnosi poziom kortyzolu i adrenaliny, przez co układ nerwowy jest bardziej czujny. Pojawiają się myśli („nie zasnę”, „coś jest nie tak”), które dodatkowo zwiększają napięcie. To błędne koło: im bardziej chcemy zasnąć, tym trudniej to zrobić.

Z czasem – przy skutecznej terapii i/lub lekach – układ nerwowy stopniowo się uspokaja. Wtedy łatwiej poczuć fizyczne zmęczenie i naturalną senność. Kluczowe jest jednak nie tylko czekać, aż „samo przejdzie”, ale pracować nad myślami i zachowaniami związanymi ze snem:
– regularna pora kładzenia się i wstawania,
– ograniczenie ekranów i stymulantów przed snem,
– techniki oddechowe i relaksacyjne przed spaniem,
– praca z myślami automatycznymi („na pewno nie zasnę”) – zamiana na bardziej neutralne („mogę się zrelaksować, sen przyjdzie”).

Leki nasenne pomagają doraźnie, ale najtrwalszą poprawę daje terapia poznawczo-behawioralna bezsenności (CBT-I) w połączeniu z leczeniem zaburzeń lękowych. Z czasem większość osób odzyskuje normalny rytm snu, choć poprawa zwykle jest stopniowa i ma gorsze i lepsze noce – to naturalne w procesie zdrowienia.

Dzień dobry,
Zaburzenia lękowe należą do grupy zaburzeń emocjonalnych, które można formalnie diagnozować według kryteriów opisanych w klasyfikacjach medycznych takich jak ICD-10 czy DSM-5. Słowo zaburzenie podkreśla, że nie mierzymy się z chorobą a raczej i najczęściej z czasowym obniżeniem umiejętności regulacji lęku, przez co emocje stają się nasilone i mogą utrudniać codzienne funkcjonowanie. Zaburzenia lękowe nie są jednak chorobą psychiczną i to ani w sensie psychiatrycznym ani w sensie potocznym.
Jeśli chodzi o problemy ze snem, które są częstym objawem zaburzeń lękowych to wydaje się, że warto rozważyć przynajmniej dwa czynniki to znaczy: specyficzne pobudzenie lękowe w ciele oraz myśli towarzyszące w trakcie zasypiania. U osób mierzących się z zaburzeniami lękowymi, organizm funkcjonuje tak jakby był chronicznie w trybie czuwania / zagrożenia. Odczuwane może być napięcie mięśni, wewnętrzny niepokój czy drażliwość. W takim stanie trudno jest się nam po prostu wyciszyć, a bez tego sen nie przychodzi. Dodatkowo wieczorem często nasilają się zmartwienia i natłok myśli, bo gdy robi się cicho i nie ma bodźców z zewnątrz, umysł zaczyna analizować i „rozkręcać” lękowe scenariusze. To jeszcze bardziej podnosi lękowe pobudzenie w ciele i dalej utrudnia zasypianie.
W przypadku zaburzeń lękowych niezwykle skuteczne może być rozpoczęcie terapii w nurcie poznawczo-behawioralnej, która pomaga w wykształcaniu nowych umiejętności radzenia sobie z lękiem jak i w powrocie do lepszego snu. Z czasem, niekiedy też przy doborze odpowiedniej farmakoterapii objawy mają szansę na znaczne zminimalizowanie, co przynosi też poprawę w ogólnym funkcjonowaniu.
Pozdrawiam serdecznie,
Karolina Etmańska