mgr Maksymilian Bielecki

Witam.Jestem mamą 21 letniej córki i przez ostatnie kilka miesięcy mam z nią poważne problemy.Problemy zaczęły się odkąd zerwała ze swoim chłopakiem, był to bardzo udany związek ,chłopak poukładany,grzeczny itd. córka trzymała przy nim tzw.fason i nie było z nią większych problemów.W chwili obecnej córka zachowuje się jak by: " urwała się ze smyczy". Zmieniła towarzystwo,chodzi ciągle na imprezy wraca do domu na drugi dzień rano lub w południe prawie zawsze pijana.Przeprowadziliśmy z nią setki rozmów, kar itd ,była obiecana poprawa lecz dalej jest to samo .Córka uważa że nic złego nie robi bo jej zdaniem teraz każdy tak robi.Nie umiem jej pomóc i nie mogę patrzeć jak córka się stacza na dodatek rozmowa z nią to praktycznie monolog .Proszę o radę jak jej pomóc czy może należy zwrócić się w tym przypadku do psychologa?

Witam,mam 22 lata.
Jestem z chłopakiem od roku czasu . Moim problemem i zmartwieniem jest to ,że przestał się starać,zaczął być też chamski .
Nie rozumiem tego ponieważ zabiegał o mnie przez 8 miesięcy i nigdy mu te staranie się nie nudziło , znamy się ogólnie 3 lata .
Teraz gdy się pokłócimy to on ma minę typu "o nie znowu kłótnia" starałam się z nim porozmawiać,załagodzić nieporozumienia między nami ,ale gdy poprosiłam o rozmowę to mówi ,że mu się nie chcę,że nie ma ochoty się kłócić i nie będzie rozmawiał . Do 8 miesięcy naszego związku był on osobą która była bardzo wrażliwa , czasami zdarzało się ,że gdy się pokłóciliśmy płakał ,umiał powiedzieć co go boli i rani , starał się też bardzo , tęsknił ,dużo pisał . Nie wiem dlaczego z wrażliwego faceta zrobił się taki chamski człowiek .Pytałam wielokrotnie to odpowiada ,że nauczył się nie płakać i dusi w sobie (po jego zachowaniu podczas kłótni nie widać tego ,że jakoś go coś boli ,bardziej jest wtedy chamski). Powtarza mi dość często ,że nie umiem wrzucić na luz w tym związku ,że ma wrażenie że musi być ciągle ,a tak nie będzie . Gdy mówię mu "nie starasz się już " ciągle odpowiada to samo "czego ja nie robię niby ? " jest pewna rzecz którą zrobił na początku naszego związku mianowicie masturbował się przy zdjęciach koleżanek z okolic domu ,naszej szkoły itd . Wybaczyłam mu to ,ponieważ bardzo się starał , przyznam ,że dość często mu to wypominałam ,ale źle się czuję gdy on odpowiada mi "dobra idź,nie będę tego słuchał " gdy wypomnę ,chciałabym ,żeby jakoś szanował to ,że wiele dla niego zrobiłam-wybaczyłam .Teraz jest tak ,że jak jego słowo mnie zaboli zaczynam płakać ,a on widząc to tylko zapyta "dalej będziesz płakać ? " po czym odwrócił się poszedł spać i zostawił mnie tak samą zapłakaną . Przyznam się,że zdarzyło mi się ,że go wyzywałam od różnych ,on mnie nigdy . Czasami gdy się zapytam dlaczego jest chamski to mi mówi żebym się nie dziwiła skoro też taka jestem. Zaczęłam pracować nad swoimi emocjami, ale czuję się ,że tylko ja się staram w tym związku ,że tylko ja proszę o rozmowy i mnie to dobija , mówię mu ,że nie czuję się kochana ,ale nic z tym nie robi.Wiem ,nigdy nie jest tak jak na początku , a każdy związek ma swój etap ,ale czy 4 miesiące nie dogadywania się jest normalne? On nie chce żadnego rozstania , często mówi ,że idziemy na swoje jak trochę zarobi . Co mam zrobić ,aby nauczył on się mnie rozumieć ? Żeby chociaż spróbował mnie wysłuchać i razem ze mną naprawił nasze błędy przez które się ranimy . Czy wrażliwy człowiek ,może się zmienić od tak ? Jak troszkę się zdystansować ? Proszę o pomoc .