Utrata zdolności płynnej mowy – rola neurologopedy

Nagła utrata zdolności płynnej mowy lub jej całkowity brak są niezwykle trudne do zaakceptowania zarówno przez samego pacjenta, jak i jego rodzinę. Zaburzenie powstaje nagle i zwykle jest jednym z objawów poważniejszej choroby neurologicznej, która aktualnie się rozwija.

Dzieje się tak w przypadku początkowej fazy udarowej czy w rzucie choroby, jaką jest stwardnienie rozsiane. Taka dolegliwość może być też powikłaniem, następstwem chorób – Pląsawicy Huntinktona, Choroby Parkinsona lub po wybudzeniu z długotrwałej śpiączki.

Mogą wówczas wystąpić  dwa główne zaburzenia – afazja i dysartria. Oba zaburzenia mają różne postacie w zależności od miejsca uszkodzenia w układzie nerwowym, w mózgu. Oba dezintegrują przestrzeń życiową pacjenta i jego rodziny. Ich system komunikacji werbalnej „rozpada się na kawałki”, jak postrzępiona kartka ze zdjęcia.

Co robić?

Szybka reakcja, zwłaszcza w przypadku udaru mózgu, da lepszy wynik leczenia. Często jego pierwszym objawem są właśnie zaburzenia mowy. Neurologopeda kliniczny jest członkiem zespołu terapeutycznego, który na oddziale wspomaga pacjenta w tych pierwszych, trudnych dniach.

Należy jednak pamiętać, że po powrocie pacjenta do domu ciągłość terapii neurologopedycznej powinna być zachowana, jeśli nadal występują zaburzenia komunikacji. Zaburzenie w realizacji funkcji werbalnej (słownej) i pozawerbalnej (ruchy ciała) jest spowodowane uszkodzeniami w centralnym układzie nerwowym, na skutek czego może zostać zaburzona praca układu oddechowego, fonacyjnego i artykulacyjnego. Objawiać się one mogą porażeniem mięśni twarzy,  zaburzeniami gryzienia, żucia, przełykania czy ślinotokiem.

Rola neurologopedy

Zadaniem neurologopedy jest usprawnienie/nauka tych podstawowych odruchów warunkujących nie tylko mówienie, ale przede wszystkim podstawowe czynności życiowe – samodzielne pobieranie pokarmu czy picie. 

W zależności od tego, jak rozległe i głębokie są uszkodzenia w układzie nerwowym u pacjenta, dzięki skondensowanej neurorehabilitacji mogą być przywrócone zaburzone funkcje. Jeśli jednak uszkodzenie jest znaczne, wówczas praca z chorym wymaga dłuższego czasu i dużej cierpliwości. Rokowania są korzystniejsze u młodych osób. U osób w podeszłym wieku jest o wiele trudniej uzyskać dobry efekt. Pomimo tego zawsze należy podejmować próby. Wtedy rehabilitacja ma szerszy wymiar. Jest przede wszystkim chęcią poprawy stanu emocjonalnego rodziny i pacjenta, a to już jest forma dużego wsparcia. Warto więc nawiązać kontakt z dobrym, empatycznym i życzliwym terapeutą, który nie tylko będzie specjalistą, ale stanie się również „przyjacielem domu”.

W przypadku, gdy mamy do czynienia z osobami chorymi logopeda/neurologopeda jest niezbędnym członkiem zespołu terapeutycznego, w którego skład wchodzą zarówno neurolog, laryngolog, psycholog czy rehabilitant. Tylko skumulowane oddziaływanie na ciało daje możliwość uzyskania poprawy w funkcjonowaniu pacjenta. Uzyskaniu jego zdrowia.

 

The post Utrata zdolności płynnej mowy – rola neurologopedy appeared first on Blog dla pacjentów.