mgr Beata Ziółkowska

Witam,
warunkiem przyjęcia dziecka do szkoły specjalnej jest posiadanie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. Powyższy dokument wydawany jest przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną ze względu na: niepełnosprawność (dla dzieci i młodzieży: niesłyszących, słabosłyszących, niewidomych, słabowidzących, z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym, z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera, i z niepełnosprawnościami sprzężonymi); niedostosowanie społecznie; zagrożenie niedostosowaniem społecznym. Dzieci i młodzież niepełnosprawne mogą pobierać naukę we wszystkich rodzajach szkół publicznych i niepublicznych. Kształcenie to może być prowadzone w formie nauki odpowiednio w: przedszkolach i szkołach, szkołach lub oddziałach – integracyjnych, przedszkolach i szkołach lub oddziałach – specjalnych. Jeśli w poradni stwierdzono, że dziecko nie jest niepełnosprawne intelektualnie (nawet jeśli wynik jest na pograniczu normy) to oznacza, że uczeń nie kwalifikuje się do nauczania specjalnego i nie jest możliwe aby został przyjęty do szkoły specjalnej. Warto byłoby się przyjrzeć czy jest to pierwsze badanie dziecka? Od kiedy rozpoczęły się problemy w nauce? Z czego wynika taka rozbieżność między skalami? Konieczne jest wykonanie za jakiś czas badania kontrolnego intelektu. Podejrzewam, że jego orientacyjny termin został wyznaczony w dokumencie, który Państwo otrzymali. Jeśli posiadają Państwo opinię o dostosowaniu wymagań edukacyjnych to warto zadbać oto aby przedłożyć ją w szkole i aby zapoznali się z nią wszyscy nauczyciele pracujący z uczniem. Dzięki temu nauczyciele będą wiedzieli w jaki sposób pracować z dzieckiem oraz w jakie zajęcia dodatkowe powinien zostać wdrożony uczeń. To co Państwo mogą zrobić w domu aby pomóc dziecku w nauce:
- Stosowanie maksymalnie konkretnych instrukcji (dziecko najlepiej żeby tego doświadczyła, dotknęło).
- Warto wspomagać tok myślenia dziecka dodatkowymi pytaniami naprowadzającymi. Pomocne może być odwoływanie się do sytuacji bliskich doświadczeniom życiowym dziecka, np. przy omawianiu nowych zagadnień, rozwiązywaniu zadań (konkretyzacja). Ważne jest sprawdzanie czy dziecko zrozumiało kierowane do niego pytanie lub polecenie. Gdyby nie rozumiało – pytanie należy zmodyfikować, ukonkretnić. Warto także po podaniu pytania pamiętać o tym aby dać dziecku czas na zastanowienie się. Pozdrawiam, B. Ziółkowska