mgr Aleksandra Pawlak

Dzień dobry!
Nie wiem jak zacząć, mam problem z nadmiernym dbaniem o czystość jak mogę tak powiedzieć. Wszytsko zaczęło się jakiś rok temu kiedy zaczynałem coraz więcej myć ręce. Nie wiem czemu ale tak po prostu. Jakiś czas nic się nie zmieniało ale kilka miesięcy potem zacząłem co jakiś czas wycierać sobie meble w pokoju moją ściereczką którą używam tylko ja. Nie wiem dlaczego ale tak robiłem i coraz bardziej. Od kilku miesięcy denerwuje się gdy ktoś z mojej rodziny wchodzi do mnie do pokoju i nie lubię jak ktoś mnie dotyka. Ja sam jak przyjdę że szkoły bardzo na prawdę bardzo dokładnie i długo myje ręce potem się przebieram jeszcze raz myje ręce i jestem i siebie w pokoju i się uczę bo mam w tym roku mature, mam 19 lat. Nie wychodzę z pokoju aż do 22 kiedy idę zjeść i się umyć ponieważ wiem że gdybym w przerwie między nauką poszedł na dół do kuchni musiałbym znów myć ręce i twarz dokładnie a ja nie mam czasu na to. Nie chodzi o to że brzydzę się innych ale wiem że oni nie robią tego co ja i oni że tak powiem ja pewno mają bardziej "brudne ręce" i ubrania niż ja . Gdy ktoś wejdzie mi do pokoju gdy jestem w szkole a ja to zobaczę potem że ktoś mi coś ruszał bo pamiętam jak mam ustawione wszytske rzeczy to potem nic nikomu nie mówię co prawda ponieważ nie chce żeby było im smutno (czasem mówię żeby nic mi nie ruszali ale nie denerwuje się na nich jeśli raz na jakiś czas ktoś coś mi weźmie z pokoju) ale sam wewnętrzne czuje się wtedy bardzo źle, czuje się jakbym nie mógł się uspokoić i dopóki nie ogarnę sobie pokoju potem np mokrą ściereczką wytre meble i dopóki nie umyje dokładnie rąk i twarzy i się nie przebiorę nie mogę normalnie funkcjonować. Nie potrafię się wtedy uczyć bo czuję niepokój. Ja wiem jak to brzmi i czuję się bardzo źle z tym, teraz jak napisałem tylko o tych sytuacjach to wygląda to jeszcze trochę gorzej niż w rzeczywistości ale no tak jest po części. Ja nie chcę tak myśleć o tym. Od jakiegoś czasu muszę co jakiś czas po prostu wyjść z pokoju i umyć ręce bez przyczyny.
Tu moje pytanie czy mogę coś z tym zrobić? Najlepiej co mogę zrobić sam żeby to się uspokoiło i żebym tak o tym nie myślał.

Mój chłopak jest agresywny. Podczas kłótni potrafił mnie kopnąć, później złapać za twarz, opluć o wyzwiskach nawet nie wspomne. Ostatnio co bardzo mnie zabolało i uciekłam od niego wyciągnął swoją część intymną i puścił kilka kropel moczu mi na twarz po czym wziął ścierke od ubikacji i wytarl mi twarz mówiąc "taką szma** jesteś". Po jakiś tam roznowach z nim ciągle słysze że to moja wina bo np. krzykłam na niego, zwróciłam mu uwage w tonie rozkazyjącym. Jak mówie mu że stosuje wobec mnie przemoc to sie wypiera że tak nie jest ze szanuje mnie najbardziej na świecie, ale czynami nie pokazuje mi szacunku. Oczywiście bywały piękne chwile, ale co z tego jak ja sie boje coś zrobić albo powiedzieć żeby nie było ze znowu awantura jest z mojej winy. Nie ma wstydu bo mieszka u mnie a ja poszłam do mamy i mowie mu ze nie chce z nim mieszkać a on zamiast sie wyprowadzic to dalej tam jest. Czy to naprawde moja wina? Wiem ze można sie kłócić i sivie wytykac przykre rzeczy ale po co od razu wyzwiska i używanie siły. Ja już wysiadam psychicznie. Moze widze ze chce sie pogodzic ale z jednej strony ja juz nie chce zyc w takim strachu a z drugiej strony robi tak ze widze ze wszystko oparte jest na tym ze poszlam do mamy a on ma potrzeby seksualne ehhh