Witam. Moja mama 51 lat. Od 2 msc wmawia sobie ze ktos jej sie podlacza pod prad. Ze sasiedzi dorabi

Dzień dobry, zalecałabym pilną konsultację u lekarza psychiatry, ponieważ problem jaki Pani opisuje znacząco wybiega poza sprawy czysto neurologiczne. Pozdrawiam i życzę dużo zdrowia dla Państwa i mamy, Julia Krawczyk

Dzień dobry, zalecam konsultację psychiatryczną w celu przeprowadzenia wywiadu i diagnozy problemu. Tak jak napisała przedmówczyni, takie problemy często wynikają z natury trudności psychicznych np.: zaburzeń paranoicznych, niż czysto neurologicznych. Szczególnie że neurolog potwierdził, że wszystko powinno być w porządku. Pozdrawiam, Piotr Grzelak, psycholog.

Szanowna Pani,
Opisane przez Panią zachowania mamy są zdecydowanie niepokojące, mogą wskazywać m.in. na zaburzenia psychotyczne. Tak jak moi przedmówcy zalecam konsultację z lekarzem psychiatrą, który po dokładnym rozpoznaniu dolegliwości Pani mamy, będzie w stanie dobrać odpowiednie skuteczne leczenie,
Pozdrawiam,
Agata Bukowska

Wskazana konsultacja psychiatryczna. Opisywane przez panią objawy mogą mieć podłoże psychiczne. Warto to sprawdzić. Pozdrawiam, Karolina

Pomoc specjalisty może być niezastąpiona w trudnych czasach, kiedy Twoja mama potrzebuje wsparcia i pomocy. Specjaliści w dziedzinie psychiatrii i psychologii posiadają odpowiednie wykształcenie i doświadczenie w obszarze zdrowia psychicznego. Mogą zapewnić Twojej mamie profesjonalne wsparcie, diagnozę, i planowanie terapii.

Witam. Przede wszystkim zalecam udać się z mamą do lekarza psychiatry, być może u Pani mamy rozwija się jakiś proces urojeniowy. Wspomniała Pani o tym, że mama leczy się neurologicznie - ważne, aby wspomnieć o tym psychiatrze, ponieważ lokalizacja torbieli może mieć wpływ na nasilanie się objawów wytwórczych. Należałoby to wykluczyć lub potwierdzić, w każdym razie lekarz psychiatra powinien Paniom pomóc.

To co Pan odpisuje u mamy wygląda na objawy o charakterze urojeniowym, czyli przekonania niezgodne z rzeczywistością, bardzo sztywne i wpływające na jej zachowanie. Przekonanie, że sąsiedzi podłączają się pod prąd, wchodzą do mieszkania, manipulują instalacją lub przestawiają rzeczy, nie jest zwykłym lękiem ani stresem. W psychiatrii nagłe pojawienie się takich objawów około pięćdziesiątego roku życia traktuje się jako sygnał alarmowy wymagający pilnej konsultacji psychiatrycznej.

Nawet jeśli neurochirurg uznał zmiany w mózgu za niegroźne, nie wyklucza to zaburzeń psychicznych. Urojenia mogą mieć podłoże neurologiczne, naczyniowe, metaboliczne, otępienne lub psychotyczne, a także pojawiać się w przebiegu depresji lub przewlekłego lęku, który wymknął się spod kontroli. Zachowania takie jak wyłączanie gniazdek, wymienianie zamków, sprawdzanie instalacji czy słyszenie rzekomego „szurania kabli” świadczą o tym, że mama funkcjonuje w stałym poczuciu zagrożenia, co jest dla niej niezwykle obciążające.

W takiej sytuacji logiczne tłumaczenie, że to nieprawda, jedynie nasila lęk, ponieważ osoba w stanie urojeniowym czuje się wtedy niezrozumiana, oceniana i jeszcze bardziej zagrożona. Najważniejsze jest zapewnienie jej poczucia bezpieczeństwa oraz szybka konsultacja psychiatryczna, najlepiej w najbliższych dniach, ponieważ takie objawy zwykle wymagają leczenia farmakologicznego, które jest jedynym sposobem na zatrzymanie urojeniowego toku myślenia. Jeśli mama nie chce iść do psychiatry, można umówić ją na wizytę kontrolną do neurologa, gdzie specjalista oceni stan i pokieruje dalej. Jeżeli pojawią się zachowania ryzykowne, takie jak grzebanie przy instalacji elektrycznej, zasadne jest wezwanie pogotowia, które może skierować pacjentkę na pilną ocenę psychiatryczną.

To nie jest jej wina, to są objawy chorobowe, a nie dziwne zachowania. Im szybciej zostanie rozpoczęta diagnoza i ewentualne leczenie, tym większa szansa na ustąpienie objawów i odzyskanie przez mamę poczucia bezpieczeństwa.