Witam. Mam 20 lat. Moja dziewczyna też. Jesteśmy razem na studiach prawniczych w Toruniu. Jesteśmy r

Dzień dobry, możecie skorzystać z psychoterapii niskopłatnej. Terapie takie są prowadzone przez terapeutów w szkoleniu pod nadzorem superwizorów (doświadczonych terapeutów, którzy dodatkowo ukończyli szkolenie dla superwizorów). Znajdziecie takie terapie w wyszukiwarce. Można wpisać "Psychoterapia niskopłatna", możesz poszukać w swojej miejscowości, ale są również takie prowadzone online. Powodzenia i trzymam kciuki, Karolina

Dziękuję za podzielenie się swoim doświadczeniem. Widać, że bardzo Pan troszczy się o swoją dziewczynę i stara się działać odpowiedzialnie — to ogromnie ważne, zwłaszcza w tak młodym wieku i przy trudnej sytuacji psychicznej bliskiej osoby.

To, że partnerka zdecydowała się na szukanie pomocy, to już duży krok naprzód. W pierwszej kolejności warto, by skontaktowała się z psychiatrą, który oceni stan psychiczny, zadecyduje, czy potrzebne są leki, i pomoże dobrać odpowiedni rodzaj terapii. Do psychiatry można umówić się na NFZ bez skierowania — warto sprawdzić poradnie zdrowia psychicznego w Toruniu (większość przyjmuje studentów z całej Polski).

W przypadku terapii, jeśli prywatne wizyty są zbyt drogie, istnieje kilka bezpłatnych lub niskokosztowych form pomocy:
• Centrum Interwencji Kryzysowej w Toruniu – oferuje darmową pomoc psychologiczną bez skierowania.
• Akademickie Centrum Wsparcia i Rozwoju UMK – jako studenci mogą Państwo skorzystać z bezpłatnego wsparcia psychologicznego i konsultacji.
• Poradnie zdrowia psychicznego (NFZ) – można zapisać się na psychoterapię, choć terminy bywają długie; warto złożyć zgłoszenie już teraz.
• Fundacje i stowarzyszenia (np. Itaka, Fundacja Avalon, Centrum Praw Kobiet) czasem prowadzą darmowe konsultacje online lub stacjonarne.

Dobrym rozwiązaniem może być też połączenie farmakoterapii z krótkoterminową terapią wspieraną przez uczelnię — często przynosi to zauważalną ulgę i pozwala stanąć na nogi.

Najważniejsze, że partnerka nie zostaje z tym sama — ma Pana wsparcie, a to naprawdę duży czynnik ochronny.

Wszystkiego dobrego :)

Dzień dobry. Przede wszystkim chcę napisać, że widzę w Pana wiadomości bardzo dużą determinację ale również ból. To niesłychanie trudna sytuacja gdy ktoś kogo bardzo kochamy cierpi, przykro mi, że znalazł się Pan w tej sytuacji.

Mam kilka myśli odnośnie Państwa sytuacji:

1) Czasem, to po prostu nie czas i miejsce na regularną psychoterapię. Czasem finanse czy okoliczności nie sprzyjają. W takich przypadkach, jeśli jednak objawy są trudne i potrzeba szybkiej pomocy można zamiast psychoterapii rozważyć interwencję kryzysową lub po prostu wsparcie psychologiczne, np. raz w miesiącu lub 2 razy na miesiąc. Na początek. Może też kilka konsultacji wystarczy. Nie zawsze klient wyraża gotowość do psychoterapii i już same konsultacje dużo mu dają.

2) Najważniejsze: domyślam się, że to co teraz napiszę będzie trudne ale to Pana Dziewczyna musi tej pomocy rzeczywiście chcieć. Nie "ugiąć się", tylko realnie tego chcieć. To jedna z pierwszych zasad klasyfikacji klienta do psychoterapii: czy ma motywację do pracy, jeśli tak to jaką, zewnętrzną typu: "żona kazała" , "chłopak mnie zmusił" czy wewnętrzną "ja tego chcę". Tylko ci klienci z wewnętrzną motywacją mogą odnieść sukces w terapii. Ba, tylko tacy klienci realnie się w tej terapii utrzymają. Drugie ważne pytanie do osoby pełnoletniej to to, czy ma pracę i czy może samodzielnie finansować sobie terapię. Jeśli niesamodzielnie to jak się z tym czuje, że opłacą ją chłopak, rodzice, siostra itp. Czy to nie wywołuje dyskomfortu, długu wdzięczności i czy jest szansa aby w najbliższych tygodniach miesiącach znaleźć pracę i opłacać terapię samodzielnie lub w jakimś procencie. Tutaj istnieją różne podejścia, niektóre szkoły psychoterapii nie akceptują faktu, że klient nie płaci za wizyty sam i już na wstępie stawiają warunek znalezienie pracy aby podjąć się pracy psychoterapeutycznej (mówimy o osobach 18+, nastolatek czy dziecko z oczywistych względów jest finansowany przez opiekunów).

3) Jeśli powyższe, motywacyjne warunki zostaną spełnione, Pana Dziewczyna będzie chciała pójść na terapię z własnej woli a finanse nie pozwolą, to można rozważyć terapię na oddziale dziennym psychiatrycznym. Jeśli objawy są bardzo silne i uniemożliwiające codzienne funkcjonowanie wówczas nawet cotygodniowa psychoterapia może okazać się bezużyteczne. Oddziały dzienne są bezpłatne, należy się tam zakwalifikować, często też poczekać ale zazwyczaj trochę mniej niż na indywidualną psychoterapię i uczęszczać. Nie wiem gdzie jesteście Państwo ale w dużych miastach zazwyczaj są też oferowane terapie grupowe na NFZ. Poza tym Pana Partnerka może już teraz zapisać się gdzieś na psychoterapię indywidualną na NFZ i po prostu czekać, miesiące mijają a kolejki się zwalniają. W międzyczasie konsultacje prywatnie aby pomóc sobie doraźne, a z czasem regularna, bezpłatna psychoterapia.

4) Psychiatra to lekarz, który diagnozuje i wystawia recepty na leki, zwolnienia lekarskie, skierowania na oddział. Psychoterapeuta nie jest medykiem, nie ma takich uprawnień. Zajmuje się pracą nad zmianą wewnętrznych struktur, czy to myślenia, czy działania, odczuwania. Do psychiatry chodzimy raz na kilka miesięcy więc ten wydatek jest rozłożony w czasie. Psychoterapia i farmakoterapia często idzie w parze, jako dwa różne ale uzupełniające się komponenty.

Pozdrawiam serdecznie, Kamila Kłapińska-Mykhalchuk, psycholog, psychoterapeutka