Nie potrafię rozmawiać z psychologiem, cały czas kłamie mimowolnie, przez co nie mogę otrzymać należ
3
odpowiedzi
Nie potrafię rozmawiać z psychologiem, cały czas kłamie mimowolnie, przez co nie mogę otrzymać należytej pomocy. Jeszcze gorzej jest z psychiatrką, nie umiem mówić o tym co naprawdę się dzieje, przez co cały czas jestem na takiej samej dawce leku, nie czując żadnej wyraźnej poprawy. Jeszcze telewizyty wszystko utrudniają... twarzą w twarz bym nie umiała tak utrzymywać tych emocji... nie wiem co mam robić, bardzo źle się czuję, a cały czas sama siebie sabotuję.
Dzień dobry,
rzeczywiście jeśli nie jest się szczerym z psychologiem, trudno liczyć na realną pomoc. Szczerość jest jednym z kluczowych warunków współpracy.
A czy może wersja kontaktu online z psychologiem w wersji PISEMNEJ byłaby odpowiednia (np. poprzez e-maile)? Proszę zauważyć, że w wiadomości powyżej - pisząc - jest Pani w stanie przyznać, że Pani po prostu kłamie i ukrywa swoje emocje.
Stopniowo można (choć nie jest to przymus) pomyśleć o przeniesieniu kontaktu psychologicznego z pisemnego na ustny/przez telefon, a nawet twarzą w twarz (po takim kontakcie znów można wrócić do wersji pisemnej - na ile pozwoliła sobie Pani na szczerość, a co i dlaczego Pani ukryła, zmieniła, zataiła). Praca nad przyczynami i mechanizmami kłamania, może sprawić, że stopniowo ten kontakt stanie się głębszy i postępy będą widoczne.
rzeczywiście jeśli nie jest się szczerym z psychologiem, trudno liczyć na realną pomoc. Szczerość jest jednym z kluczowych warunków współpracy.
A czy może wersja kontaktu online z psychologiem w wersji PISEMNEJ byłaby odpowiednia (np. poprzez e-maile)? Proszę zauważyć, że w wiadomości powyżej - pisząc - jest Pani w stanie przyznać, że Pani po prostu kłamie i ukrywa swoje emocje.
Stopniowo można (choć nie jest to przymus) pomyśleć o przeniesieniu kontaktu psychologicznego z pisemnego na ustny/przez telefon, a nawet twarzą w twarz (po takim kontakcie znów można wrócić do wersji pisemnej - na ile pozwoliła sobie Pani na szczerość, a co i dlaczego Pani ukryła, zmieniła, zataiła). Praca nad przyczynami i mechanizmami kłamania, może sprawić, że stopniowo ten kontakt stanie się głębszy i postępy będą widoczne.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry, wyobrażam sobie, że potrzeba uczciwej rozmowy zaczyna być silniejsza od trudności w wyżej wymienionych relacjach. Pisząc o tym zrobiła Pani kolejny krok na drodze do zmiany. Powodzenia i pozdrawiam, ŁK
Rozumiem, że to dla Ciebie trudna sytuacja. To, że zdajesz sobie sprawę z tego mechanizmu i że Ci on przeszkadza, to już pierwszy krok do zmiany. Może warto spróbować zapisać to, co naprawdę chcesz powiedzieć, przed wizytą? Możesz stworzyć notatkę i przeczytać ją podczas rozmowy albo nawet wysłać lekarzowi wcześniej, jeśli to możliwe.
Sabotowanie siebie często wynika z lęku, obawy przed oceną lub nawet przed zmianą. Może być pomocne zastanowienie się, co dokładnie Cię blokuje – czy to strach przed reakcją specjalisty, czy może trudność w nazywaniu swoich uczuć? Jeśli twarzą w twarz byłoby łatwiej, możesz porozmawiać o tym, czy masz możliwość choć części spotkań w formie stacjonarnej.
Pamiętaj, że Twoje zdrowie psychiczne jest najważniejsze. Jeśli czujesz, że terapia w obecnej formie nie przynosi efektów, warto o tym szczerze powiedzieć – nawet jeśli na początku wydaje się to niemożliwe. Możesz też zacząć od małych kroków – zamiast mówić wprost, powiedzieć np.: „Boję się, że nie potrafię mówić szczerze na tych wizytach”. To już może otworzyć rozmowę w nowym kierunku. Nie jesteś w tym sama – wsparcie jest po to, by Ci pomóc, a nie oceniać.
Pozdrawiam
Sabotowanie siebie często wynika z lęku, obawy przed oceną lub nawet przed zmianą. Może być pomocne zastanowienie się, co dokładnie Cię blokuje – czy to strach przed reakcją specjalisty, czy może trudność w nazywaniu swoich uczuć? Jeśli twarzą w twarz byłoby łatwiej, możesz porozmawiać o tym, czy masz możliwość choć części spotkań w formie stacjonarnej.
Pamiętaj, że Twoje zdrowie psychiczne jest najważniejsze. Jeśli czujesz, że terapia w obecnej formie nie przynosi efektów, warto o tym szczerze powiedzieć – nawet jeśli na początku wydaje się to niemożliwe. Możesz też zacząć od małych kroków – zamiast mówić wprost, powiedzieć np.: „Boję się, że nie potrafię mówić szczerze na tych wizytach”. To już może otworzyć rozmowę w nowym kierunku. Nie jesteś w tym sama – wsparcie jest po to, by Ci pomóc, a nie oceniać.
Pozdrawiam
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.