Czy niechęć do wstawania z łóżka i poczucie dołu, to depresja?

Trudno odpowiedzieć jednoznacznie na to pytanie. Konieczne są dodatkowe informacje i badanie psychiatryczne. Zapewniam, że nie taki diabeł straszny ;)

Witam, wizyta u lekarza psychiatry mogłaby pomóc wskazać czy pomocne byłoby włączenie leczenia czy bardziej kontakt z psychologiem czy terapeutą i oczywiście wskazać czy jest to Panu aktualnie potrzebne, trudno jest to jednoznacznie ocenić jedynie na podstawie krótkiego opisu i bez rozmowy. Z Pana opisu wynika, że być może wsparcie farmakologiczne czy terapeutyczne mogłoby być korzystne być może nawet wskazane.

Witam. Utrzymujące się obniżenie nastroju lub częste jego spadki zwłaszcza występujące od dwóch miesięcy i wpływające na codzienne funkcjonowanie należy uznać za zaburzenia depresyjne. Uważam, że warto skorzystać z pomocy psychiatry, ponieważ depresje można skutecznie leczyć a stosowane leki zdecydowanie poprawią Pana samopoczucie. Psychiatra jest lekarzem jak każdy inny specjalista i nie ma podstaw aby obawiać się wizyty. Leczenie psychiatrycznie nie jest powodem do wstydu czy dyskomfortu. Samo leczenie i wizyta jest objęte tajemnica lekarską. Wizyta polega na spokojnej rozmowie, zebraniu dokładnego wywiadu od pacjenta a następnie lekarz postawi diagnozę i zaproponuje leczenie. Pozdrawiam.

Dzień dobry, zadał Pan bardzo istotne pytanie: Jak odróżnić "chandrę", "dołek" czy też spadek nastroju od depresji jako choroby. Granica między zwykłym przygnębieniem a depresją nie jest ostra. Zwrócenie uwagi na szereg cech może pomóc w procesie diagnostycznym. Istotne są: obraz kliniczny i nasilenie zaburzeń (w depresji może być znaczne), czas trwania zaburzeń ("chandra" jest stanem krótkotrwałym - godziny czasem dni), funkcjonowanie (depresja powoduje znaczną dezorganizację życia jednostki), skuteczność farmakoterapii (w depresji leczenie przynosi ulgę, w "chandrze" nie ma znaczenia).
Charakterystyczne objawy depresji, które powinny skłonić do wizyty u specjalisty to: smutek, przygnębienie, niemożność odczuwania radości ("nic nie cieszy"), zmniejszenie zainteresowań (np. niechęć zajmowania się swoim hobby), zmniejszenie aktywności, apatia, spowolnienie, niechęć do działania, problemy ze snem (bezsenność lub nadmierna senność), zmniejszenie apetytu, spadek wagi ciała (rzadziej zwiększenie apetytu i przyrost masy ciała), suchość w ustach, uczucie ciągłego zmęczenia, brak energii, lęk, uczucie wewnętrznego napięcia, "niepokój w środku", trudności w koncentracji i zapamiętywaniu, wrażenie niesprawności intelektualnej, poczucie beznadziejności, niska samoocena, dolegliwości bólowe (bóle głowy, brzucha, bóle w klatce piersiowej, nerwobóle).
Więcej informacji dotyczących diagnozy i leczenia depresji można znaleźć na mojej stronie internetowej. Proszę pamiętać, że skuteczna diagnostyka pozwoli ocenić skalę problemu i efektywnie zająć się jego leczeniem. Poza tradycyjną wizytą w gabinecie specjalisty może Pan skorzystać z konsultacji przez Internet oraz z wizyty domowej. Pozdrawiam i zapraszam do kontaktu. Maciej Krzymowski – psycholog.

Witam. Takie objawy są niepokojące i mogą świadczyć o depresji. Jednak żeby ją zdiagnozować potrzeba większej ilości informacji. Aby uzyskać odpowiedź dobrze by było gdyby skorzystał Pan z pomocy psychologa czy psychiatry. Pozdrawiam serdecznie

Witam Pana,

Z informacji które pan umieścił trudno stwierdzić czy to depresja. Aby odpowiedzieć na pana pytanie należałoby przeprowadzić obszerny wywiad z panem. Możliwe że choruje pan na dystymię która jest łagodną formą zaburzenia depresyjnego. Radzę udać się na konsultacje do psychiatry bądź psychologa lub psychoterapeuty. Każdy z tych specjalistów przeprowadzi z panem wywiad i odpowie na nurtujące pana pytanie. W trakcie konsultacji z pewnością uzyska pan pomoc i wskazówki niezbędne do uporania się z problemem. Trudno powiedzieć jak długi będzie okres leczenia. Należy wiedzieć że samo nic się nie zmieni. Dopóki nie zgłosi się pan do specjalisty dopóty będą występować dolegliwości.
Trzymam kciuki!

Pozdrawiam
Mikołaj Terczakowski

Z czym wiążą się te spadki nastroju - czy coś w Pana życiu ostatnio się zmieniło, co mogło do tego doprowadzić? Same spadki nastroju to jeszcze za mało, by stwierdzić depresję. W depresji pojawić się mogą również zaburzenia snu (za dużo lub za mało) i odżywania (brak apetytu lub przejadanie się), uporczywe negatywne myśli i obniżona samoocena, niechęć do spotykania się z ludźmi, trudności w koncentracji i skupieniu się na wykonywaniu działań. Jeśli zauważa Pan więcej z tych objawów zachęcam do zasięgnięcia rady u specjalisty, niekoniecznie psychiatry - może to być psycholog lub psychoterapeuta. Pozdrawiam.

Głód się zaspakaja, a choroby się leczy. Pański opis kojarzy mi się ze stwierdzeniem "jestem głodny, ale nie chce mi się wybrać na obiad". Czekanie na to, by dolegliwości nasiliły się do tego stopnia. by zmusiły Pana do wybrania się do psychiatry mimo braku chęci, nie wydaje mi się być słuszną strategią.

Witam , niekoniecznie do psychiatry, sugeruje zacząć od dobrego psychologa, nie zawsze rozwiązania farmaceutyczne są niezbędne w motywacji . Pozdrawiam !

Żeby rozróżnić depresję od spadków nastroju trzeba wziąć pod uwagę czas trwania. Przyjmuje się, że jeśli obniżony nastrój trwa minimum 2 tygodnie, to jest to jedna z podstaw do stwierdzenia depresji. Dwa miesiące to dużo, polecam skonsultować się z psychologiem.