Co kilka miesięcy miewam dziwne Stany tzn, właśnie dziś w pracy zaczelem trącić orientację oddech pr

Panie Hubercie, opisuje Pan objawy lękowe, polecam przekonsultować sprawę z psychologiem-psychoterapeuta. Dostanie Pan informacje zwrotne i będzie Pan mógł przedsięwziąć jakieś kroki lub nie.

Witam serdecznie,
przedstawiony przez Pana opis wskazuje na zaburzenia lękowe. Zachęcam do konsultacji u psychoterapeuty w celu odnalezienia przyczyn lęków i radzenia sobie z nimi. W przypadku zaburzeń lękowych bardzo dobre efekty przynosi terapia w nurcie poznawczo-behawioralnym.
Pozdrawiam
Magdalena Żurawska

Emocje nieuświadomione, nieujawnione na zewnątrz wyrażane są nieświadomie poprzez ciało. Ten mechanizm nazywany somatyzacją może prowadzić do różnorodnych dolegliwości, np. bólów, duszności o podłożu psychicznym. Jest takie powiedzenie "gdy nie płaczą oczy, płacze ciało". Pomocna w leczeniu takich stanów jest psychoterapia poprzez sięganie do źródeł objawów i nadawanie rozumienia przeżywanym emocjom.

Dzień dobry, Panie Hubercie te objawy mogą oczywiście wskazywać na zaburzenie lekowe. Jest trochę za mało informacji, żeby i to wykluczyć i potwierdzić. Aby postawić diagnozę trzeba mieć więcej informacji i wglądu w Pana wyniki różnych badań. Jeśli ma Pan wątpliwości najlepiej i najrozsądniej byłoby udać się do lekarza który przeprowadzi diagnozę różnicowa i ewentualnie pokieruje Pana do lekarza psychiatry jeśli okaże się, że faktycznie wszystko wskazuje na podłoże lękowe. Następnie lekarz psychiatra da Panu informacje co dalej.
Pozdrawiam serdecznie Katarzyna Balcerzak

Panie Hubercie,
opisuje Pan bardzo charakterystyczny epizod przypominający napad paniki – nagły, silny wzrost pobudzenia organizmu (przyspieszony puls, drżenie, duszność, derealizacja, uczucie utraty kontroli), który pojawia się bez wyraźnej przyczyny lub z pozornie niewielkiego bodźca.

To, że taki stan pojawia się co kilka miesięcy, trwa kilkadziesiąt minut i ustępuje, jest typowe dla zaburzeń lękowych – zwłaszcza w przebiegu zespołu lęku napadowego (który często współwystępuje z ZZW, czyli zaburzeniami z kręgu nerwic serca).

Czy może to być choroba lękowa?
Tak, objawy bardzo na to wskazują – zwłaszcza jeśli badania kardiologiczne nie wykazują nieprawidłowości, a napady powtarzają się w podobnym wzorcu. Pojawienie się derealizacji, zimnych potów i lęku przed „padnięciem” to częste objawy fizjologicznej reakcji walki-ucieczki, która w zaburzeniach lękowych uruchamia się mimo braku realnego zagrożenia.

Co dalej?
– Warto skonsultować się z psychoterapeutą poznawczo-behawioralnym. Terapia CBT ma wysoką skuteczność w leczeniu lęku napadowego i ZZW.
– Jeśli ataki lęku są silne lub bardzo obciążające, rozważa się czasem wsparcie farmakologiczne (np. leki z grupy SSRI).
– Dodatkowo warto nauczyć się technik redukcji napięcia i pracy z myślami katastroficznymi (np. „zaraz zemdleję”, „coś mi się stanie”) – w terapii CBT uczymy się je rozpoznawać i przeformułowywać.

Nie da się postawić diagnozy w odpowiedzi online, ale objawy, które Pan opisuje, są bardzo typowe dla zaburzeń lękowych. Jednocześnie – to zaburzenia, z którymi można sobie poradzić. Wiele osób po kilku miesiącach pracy wraca do stabilności i poczucia kontroli.

Proszę pamiętać – nie jest Pan sam, a to, co Pan przeżywa, ma nazwę i konkretne metody leczenia. Pozdrawiam, Patryk Madaliński

Dzień dobry,
opisywane przez Pana objawy – nagłe przyspieszenie akcji serca, drżenie rąk, poczucie braku tchu, uderzenia gorąca, pocenie się i poczucie „bycia poza sobą” – mogą przypominać napad paniki, który bywa elementem zaburzeń lękowych. Warto jednak pamiętać, że podobne dolegliwości mogą mieć też inne podłoże, np. kardiologiczne czy endokrynologiczne.
Wspomina Pan o historii leczenia dolegliwości somatycznych, dlatego pierwszym krokiem powinna być konsultacja lekarska i wykluczenie zmiany/pogorszenia tego stanu. Jeśli badania nie wykażą nieprawidłowości, warto rozważyć rozmowę z psychologiem lub psychiatrą – w przypadku zaburzeń lękowych skuteczna bywa terapia poznawczo-behawioralna, czasem w połączeniu z farmakoterapią.

Nie należy ignorować takich epizodów, zwłaszcza gdy są nasilone lub pojawiają się częściej.