Witam, Mam 23 lata, od ok. 5-6 lat obserwuje u siebie nieustanne wahania nastroju, utrudnia to m
3
odpowiedzi
Witam,
Mam 23 lata, od ok. 5-6 lat obserwuje u siebie nieustanne wahania nastroju, utrudnia to moje funkcjonowania i bardzo mi przeszkadza w codziennym życiu. W zależności od okresu raz te zmiany są wolne, co ok. kilka- kilkanaście tygodni a raz bardzo szybkie, nawet co kilkanaście godzin.
Nie są one też zależne od sytuacji np. ostatnio straciłam pracę i silny stres w związku z tym sprawiła, że byłam niezwykle nakręcona pozytywnie, teraz po 3 tygodnich humor mi się zmienia co 1-2 doby. Dodam jeszcze, że głównie przy umiarkowanych dołkach mam tendencję autodestrukcyjne, głównie tu chodzi o samokoaleczenia, ale bywały też np. głodówki itd. Często towarzyszą mi myśli samobójcze i ogólnie brak chęci i siły do życia. Nigdy się nie konsultowałam z żadnym specjalistą, nie jestem pewna też do kogo mogłabym z tym się zgłosić. Niestety sytuacja w mojej rodzinie jest skomplikowana, nie mogę liczyć na wsparcie a nawet boję, że względu właśnie na rodzinę, do kogokolwiek się zgłosić, ale czuje, że powinnam coś z tym zrobić i po ludzku zasługuje na to, aby możliwie poprawić swoją jakość życia, ale nie wiem od czego zacząć i co mogę z tym zrobić. Z góry dziękuję za każdą podpowiedź i pomoc.
Mam 23 lata, od ok. 5-6 lat obserwuje u siebie nieustanne wahania nastroju, utrudnia to moje funkcjonowania i bardzo mi przeszkadza w codziennym życiu. W zależności od okresu raz te zmiany są wolne, co ok. kilka- kilkanaście tygodni a raz bardzo szybkie, nawet co kilkanaście godzin.
Nie są one też zależne od sytuacji np. ostatnio straciłam pracę i silny stres w związku z tym sprawiła, że byłam niezwykle nakręcona pozytywnie, teraz po 3 tygodnich humor mi się zmienia co 1-2 doby. Dodam jeszcze, że głównie przy umiarkowanych dołkach mam tendencję autodestrukcyjne, głównie tu chodzi o samokoaleczenia, ale bywały też np. głodówki itd. Często towarzyszą mi myśli samobójcze i ogólnie brak chęci i siły do życia. Nigdy się nie konsultowałam z żadnym specjalistą, nie jestem pewna też do kogo mogłabym z tym się zgłosić. Niestety sytuacja w mojej rodzinie jest skomplikowana, nie mogę liczyć na wsparcie a nawet boję, że względu właśnie na rodzinę, do kogokolwiek się zgłosić, ale czuje, że powinnam coś z tym zrobić i po ludzku zasługuje na to, aby możliwie poprawić swoją jakość życia, ale nie wiem od czego zacząć i co mogę z tym zrobić. Z góry dziękuję za każdą podpowiedź i pomoc.
Dzień dobry. Myślę, że już dobrze Pani zaczęła zadając to pytanie. To, co Pani u siebie zauważa, może budzić niepokój. Słusznie Pani również twierdzi, że należy coś z tym zrobić, skoro to sprawia, że Pani jakość życia jest niezadowalająca. Jak najbardziej borykając się z samookaleczeniami, głodówkami potrzebuje Pani wsparcia. Myślę, że w tym przypadku pomocna byłaby wizyta u lekarza psychiatry a później, lub jednocześnie psychoterapia. Mam nadzieję, że moja odpowiedź była choć trochę przydatna. Życzę powodzenia i pozdrawiam.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień Dobry, zachęcam do kontaktu ze specjalistą , aby szerzej omówić ten temat podczas wizyty. Pozdrawiam serdecznie.
Z perspektywy Eriksona znajdujesz się w kluczowym etapie rozwoju – tożsamość vs. rozproszenie ról, gdzie budowanie stabilnego poczucia siebie jest fundamentem dalszego życia. Twoje wahania nastroju i autodestrukcyjne tendencje mogą być sygnałem trudności w ukształtowaniu spójnej tożsamości i odnalezieniu własnej drogi. Brak wsparcia rodzinnego dodatkowo utrudnia ten proces, ale to nie znaczy, że jesteś skazana na samotne radzenie sobie z tym.
Najlepszym krokiem byłaby konsultacja z psychoterapeutą lub psychiatrą, ponieważ nieustanne zmiany nastroju, autodestrukcja i myśli samobójcze wymagają specjalistycznego wsparcia. Nie musisz mówić rodzinie – to Twoje prawo, by szukać pomocy. Możesz zacząć od wizyty u lekarza pierwszego kontaktu, który skieruje Cię dalej, lub skorzystać z organizacji oferujących anonimowe wsparcie.
Najważniejsze jest to, że masz prawo do pomocy i do lepszego życia. To nie Twoja wina, że się tak czujesz, ale możesz stopniowo wprowadzać zmiany, które pomogą Ci wyjść z tego stanu. Szukanie pomocy to oznaka siły, nie słabości.
Najlepszym krokiem byłaby konsultacja z psychoterapeutą lub psychiatrą, ponieważ nieustanne zmiany nastroju, autodestrukcja i myśli samobójcze wymagają specjalistycznego wsparcia. Nie musisz mówić rodzinie – to Twoje prawo, by szukać pomocy. Możesz zacząć od wizyty u lekarza pierwszego kontaktu, który skieruje Cię dalej, lub skorzystać z organizacji oferujących anonimowe wsparcie.
Najważniejsze jest to, że masz prawo do pomocy i do lepszego życia. To nie Twoja wina, że się tak czujesz, ale możesz stopniowo wprowadzać zmiany, które pomogą Ci wyjść z tego stanu. Szukanie pomocy to oznaka siły, nie słabości.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.