Piszę bo mam problem którego chyba nawet do końca nie umie określić ale męczy mnie od dłuższego czas
4
odpowiedzi
Piszę bo mam problem którego chyba nawet do końca nie umie określić ale męczy mnie od dłuższego czasu. Jestem facetem po trzydziestce. Od małego trzymałem się na uboczu i nie nawiązywałem kontaktów z innymi, i inne dzieci chyba też rozumiały że coś jest ze mną nie tak. Z czasem (jako nastolatek) zacząłem z ludźmi rozmawiać ale tylko jak miałem jakiś interes albo mieli te same zainteresowania. Normalne interakcje z ludźmi (gadanie o byle czym by tylko być częścią grupy) nie wchodziło w grę, to było/jest dla mnie męczące i tylko mnie irytowało. Gdzieś po drodze uzależniłem się od gier i internetu co jeszcze bardziej odcięło mnie od ludzi (ale to uzależnienie to raczej objaw większego problemu niż jego przyczyna).
Od jakiegoś czasu czuję się samotny. Wiem że sam sobie taki los zgotowałem ale też nie do końca był to mój wybór. Od gier i net w dużym stopniu się odciąłem i chciałbym jakoś wyjść do ludzi, poznać nowych przyjaciół. Ale mam wrażenie że jestem pod tym względem upośledzony. Nadal mnie męczy bycie w grupie lub rozmawianie o rzeczach trywialnych, to się chyba nigdy nie zmieni. Większym problemem jest to że nie wiem jak nawiązać relacje z ludźmi nawet jeśli ktoś mnie zainteresuje, odruchowo trzymam się na uboczu i dużo milczę, więc dla otoczenia pewnie wyglądam jak socjopata.
Czy coś takiego da się leczyć? Nie chcę spędzić reszty życia tak jak spędzałem je do tej pory. Ale nie mam pojęcia co mam zrobić.
Od jakiegoś czasu czuję się samotny. Wiem że sam sobie taki los zgotowałem ale też nie do końca był to mój wybór. Od gier i net w dużym stopniu się odciąłem i chciałbym jakoś wyjść do ludzi, poznać nowych przyjaciół. Ale mam wrażenie że jestem pod tym względem upośledzony. Nadal mnie męczy bycie w grupie lub rozmawianie o rzeczach trywialnych, to się chyba nigdy nie zmieni. Większym problemem jest to że nie wiem jak nawiązać relacje z ludźmi nawet jeśli ktoś mnie zainteresuje, odruchowo trzymam się na uboczu i dużo milczę, więc dla otoczenia pewnie wyglądam jak socjopata.
Czy coś takiego da się leczyć? Nie chcę spędzić reszty życia tak jak spędzałem je do tej pory. Ale nie mam pojęcia co mam zrobić.
Dzień dobry, w psychoterapii zajmujemy się głównie problemami w relacjach. Zachęcam do kontaktu z psychoterapeutą, wówczas dowie się Pan wiecej i szerzej, jak można pracować nad opisanymi kłopotami. Często taka praca ma dwa etapy. Pierwszy to terapia indywidualna, a drugi terapia grupowa. Zmiana to proces i mam nadzieję, że gdy doszedł Pan do tego, że nie chce być już samotny to będzie to motywacją, aby ten proces zacząć. Życzę powodzenia. Pozdrawiam, Beata Szulik Beata
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Opisany przez Pana trudności wymagają z pewnością pracy w grupie. Zawsze pracę w grupie poprzedza konsultacja indywidualna, w trakcie której osoba konsultująca przeprowadza wstępną diagnozę trudności w relacjach. Czasami zaleca się krótką pracę indywidualną przed włączeniem do grupy. Nie wiem, jak będzie w Pana przypadku. Mało pisze Pan o swoim aktualnym życiu: czy Pan pracuje, z kim mieszka , itd. Z pewnością psycholog konsultujący udzieli Panu bardziej szczegółowych wskazówek. Pozdrawiam, Edyta Mikulska
Dzień dobry, w pierwszej kolejności warto byłoby się przyjrzeć, z czego wynikają Pana trudności - czy są wynikiem wyuczonych schematów postępowania, czy wynikają z innych ważnych relacji, które mógł mieć Pan w dzieciństwie, czy też z cech temperamentu i osobowości. Aby móc się tego dowiedzieć, wskazane byłyby konsultacje psychologiczne, na których przybliży się Pan do odpowiedzi na to pytanie oraz razem z terapeutą ustali Pan, czy wskazana jest terapia, a jeśli tak, to czy indywidualna czy grupowa. Obie formy terapii mają na celu uporanie się z trudnymi emocjami, sytuacjami, problemowymi, a przede wszystkim pomogą w tworzeniu stałych i stabilnych więzi z innymi ludźmi. Pozdrawiam, Zuzanna Bajsarowicz
Sugeruję wizytę: Konsultacja psychologiczna - 100 zł
Na wizytę można umówić się przez serwis ZnanyLekarz, klikając w przycisk Umów wizytę.
Na wizytę można umówić się przez serwis ZnanyLekarz, klikając w przycisk Umów wizytę.
Proponuję rozważyć Panu podjęcie terapii własnej. W nurcie, w którym pracuję (psychodynamicznym), terapia mogłaby skupiać się na zrozumieniu Pana wzorców relacyjnych i mechanizmów obronnych, które mogły się wykształcić na przestrzeni życia.
Kluczowe aspekty terapii psychodynamicznej mogłyby być następujące:
Analiza wczesnych doświadczeń – pomoc w zrozumieniu, dlaczego od dziecka trzymał się Pan na uboczu. Możliwe, że doświadczył Pan jakiejś formy odrzucenia lub nauczył się, że relacje społeczne są męczące, wymagające lub nawet niebezpieczne.
Mechanizmy obronne i unikanie – może Pan stosować mechanizm intelektualizacji, przez co trywialne rozmowy wydają się Panu bezsensowne i irytujące. Możliwe też, że unika Pan relacji z obawy przed oceną lub bliskością emocjonalną.
Wpływ uzależnienia od gier i internetu – długotrwałe zanurzenie w świecie wirtualnym mogło nasilić izolację i trudności w spontanicznych interakcjach. Terapia pomogłaby Panu odkryć, co kryło się za tym uzależnieniem – być może była to ucieczka przed samotnością lub lękiem przed odrzuceniem(tak jak Pan już to zinterpretował).
Praca nad lękiem przed odrzuceniem i relacjami – jeśli chciałby Pan nawiązywać kontakty, ale nie wie jak, terapia może pomóc Panu przełamać schemat unikania i lęku przed oceną.
Przepracowanie ambiwalencji wobec ludzi – z jednej strony chciałby Pan poznać nowych ludzi, ale z drugiej ludzie Pana męczą i irytują. Terapia pomogłaby odkryć, co tak naprawdę za tym stoi – czy to kwestia lęku, nieumiejętności prowadzenia rozmów, czy może wcześniejszych doświadczeń, które nauczyły Pana dystansu do ludzi.
Jakie mogą być cele terapii?
Zrozumienie, skąd bierze się niechęć do ludzi i interakcji.
Praca nad nowymi wzorcami relacyjnymi, które pozwolą nawiązywać relacje bez poczucia irytacji i zmęczenia.
Przywrócenie naturalnej ciekawości wobec innych, zamiast traktowania relacji jako obowiązku czy czegoś męczącego.
Stopniowe przełamywanie izolacji i lęku przed odrzuceniem.
Praca nad innym sposobem postrzegania siebie wśród ludzi – by nie czuć się wykluczonym lub "innym".
Kluczowe aspekty terapii psychodynamicznej mogłyby być następujące:
Analiza wczesnych doświadczeń – pomoc w zrozumieniu, dlaczego od dziecka trzymał się Pan na uboczu. Możliwe, że doświadczył Pan jakiejś formy odrzucenia lub nauczył się, że relacje społeczne są męczące, wymagające lub nawet niebezpieczne.
Mechanizmy obronne i unikanie – może Pan stosować mechanizm intelektualizacji, przez co trywialne rozmowy wydają się Panu bezsensowne i irytujące. Możliwe też, że unika Pan relacji z obawy przed oceną lub bliskością emocjonalną.
Wpływ uzależnienia od gier i internetu – długotrwałe zanurzenie w świecie wirtualnym mogło nasilić izolację i trudności w spontanicznych interakcjach. Terapia pomogłaby Panu odkryć, co kryło się za tym uzależnieniem – być może była to ucieczka przed samotnością lub lękiem przed odrzuceniem(tak jak Pan już to zinterpretował).
Praca nad lękiem przed odrzuceniem i relacjami – jeśli chciałby Pan nawiązywać kontakty, ale nie wie jak, terapia może pomóc Panu przełamać schemat unikania i lęku przed oceną.
Przepracowanie ambiwalencji wobec ludzi – z jednej strony chciałby Pan poznać nowych ludzi, ale z drugiej ludzie Pana męczą i irytują. Terapia pomogłaby odkryć, co tak naprawdę za tym stoi – czy to kwestia lęku, nieumiejętności prowadzenia rozmów, czy może wcześniejszych doświadczeń, które nauczyły Pana dystansu do ludzi.
Jakie mogą być cele terapii?
Zrozumienie, skąd bierze się niechęć do ludzi i interakcji.
Praca nad nowymi wzorcami relacyjnymi, które pozwolą nawiązywać relacje bez poczucia irytacji i zmęczenia.
Przywrócenie naturalnej ciekawości wobec innych, zamiast traktowania relacji jako obowiązku czy czegoś męczącego.
Stopniowe przełamywanie izolacji i lęku przed odrzuceniem.
Praca nad innym sposobem postrzegania siebie wśród ludzi – by nie czuć się wykluczonym lub "innym".
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.