Paradoks męskości. Ciało męskie, duch męski, ale emocje żeńskie. Emocje wrażliwości i empatyczności.

Stereotypowe role płciowe ulegają obecnie dużym zmianom. W biznesie, na stanowiskach managerskich, coraz częściej podkreśla się znaczenie cech stereotypowo przypisywanych kobietom, takich jak wrażliwość, empatia, współpraca, tworzenie dobrych, pogłębionych relacji. Model managera, autokratycznie zarządzającego podległym personelem zdecydowanie odchodzi do lamusa. Oczywiście nie we wszystkich organizacjach przemiany te są widoczne, nie wszędzie zmiany zachodzą równie szybko, ale trend jest zdecydowanie widoczny.
Zatem proponuję poszukać środowiska w którym opisane przez Pana cechy zostaną docenione. A jest ich - tj tych środowisk - już całkiem sporo. Powodzenia!

Dzień Dobry,
zachęcam do kontaktu ze specjalistą , aby szerzej omówić ten temat podczas wizyty .
Pozdrawiam serdecznie

Z perspektywy Junga paradoks, który opisujesz, to nie słabość, lecz wyzwanie integracji przeciwieństw – anima i animus istnieją w każdym człowieku i tylko ich świadome połączenie prowadzi do pełni. Twój konflikt między „męskim ciałem i duchem” a „żeńskimi emocjami” to naturalna dynamika psyche, która nie wyklucza męskości, ale wymaga jej nowego zrozumienia.

Męskość nie sprowadza się do siły fizycznej czy dominacji, ale do wewnętrznej spójności i świadomości siebie. To nie rola czyni Cię mężczyzną, lecz to, jak ją wypełniasz. Neurotyzm i słabe zdrowie mogą być wyzwaniem, ale nie przekreślają realizacji w życiu – to właśnie one mogą stać się drogą do głębszego poznania siebie i odnalezienia własnego sposobu na sukces.

Psycholog-doradca sukcesu powiedziałby, że kluczowe jest przekształcenie zasobów psychicznych w atut, zamiast widzenia ich jako przeszkody. Inteligentny rozwój i świadome wykorzystanie szans to jedno, ale sukces zaczyna się od akceptacji własnej unikalnej struktury psychicznej, a nie od walki z nią. Pełnia męskości nie polega na tłumieniu wrażliwości, ale na umiejętności jej świadomego używania.