Mam 15 lat. Od 3 miesięcy zmagam się z płaczliwością,dręczącymi mnie myślami i brakiem odczucia spo
3
odpowiedzi
Mam 15 lat.
Od 3 miesięcy zmagam się z płaczliwością,dręczącymi mnie myślami i brakiem odczucia spokoju.
Bardzo często męczy mnie spędzanie czasu z ludźmi albo sama ich obecność (dodam że kiedyś właśnie byłam bardzo społeczną osobą).
Bardzo dużo płaczę, nawet kąpiąc się nie mogę przestać przez natłok myśli, nie umiem wypocząć (psychicznie) ciągle czuje się zestresowana i pod napięciem jak by ktoś mnie non stop kontrolował i poniżał. Mam bardzo niską samoocenę, można wręcz powiedzieć że nienawidzę samej siebie za to że nie umiem się ogarnąć i nabrać tej "pewności".
Często popadam w paranoje kiedy zaczynam myśleć o życiu i o wszystkim (po co jestem, po co żyje)
Chciała bym się dowiedzieć co mi jest ponieważ męczy mnie już ten stan.
Od 3 miesięcy zmagam się z płaczliwością,dręczącymi mnie myślami i brakiem odczucia spokoju.
Bardzo często męczy mnie spędzanie czasu z ludźmi albo sama ich obecność (dodam że kiedyś właśnie byłam bardzo społeczną osobą).
Bardzo dużo płaczę, nawet kąpiąc się nie mogę przestać przez natłok myśli, nie umiem wypocząć (psychicznie) ciągle czuje się zestresowana i pod napięciem jak by ktoś mnie non stop kontrolował i poniżał. Mam bardzo niską samoocenę, można wręcz powiedzieć że nienawidzę samej siebie za to że nie umiem się ogarnąć i nabrać tej "pewności".
Często popadam w paranoje kiedy zaczynam myśleć o życiu i o wszystkim (po co jestem, po co żyje)
Chciała bym się dowiedzieć co mi jest ponieważ męczy mnie już ten stan.
Z uwagi na wiek ( 15 lat) proszę zwrócić się do psychiatry dziecięcego z prośbą o pomoc
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Młodość to niezwykle trudny okres w życiu. Najczęściej niełatwo sobie z nim poradzić. Na tym etapie życia chcemy, ale też jesteśmy przez otoczenie przynaglani, do podejmowania decyzji wiążących na całe życie. A nie mamy ani dość wiedzy ani doświadczenia!
Dobrze jest mieć w otoczeniu kogoś zaufanego, kto wesprze, doradzi, doda odwagi i ciepła... Nie każdy ma tak komfortową sytuację!
Wówczas dobrze jest sięgnąć po pomoc psychologa(żki)! Psychoterapeuty(tki)! To ludzie tych zawodów są zawodowo przygotowani do pomagania innym. Ale musi to być ktoś, kto jest specjalistą w pracy z młodzieżą! Może w szkole do której uczęszczasz jest psycholog, pedagog? Proponuję od tego zacząć.
Dobrze jest mieć w otoczeniu kogoś zaufanego, kto wesprze, doradzi, doda odwagi i ciepła... Nie każdy ma tak komfortową sytuację!
Wówczas dobrze jest sięgnąć po pomoc psychologa(żki)! Psychoterapeuty(tki)! To ludzie tych zawodów są zawodowo przygotowani do pomagania innym. Ale musi to być ktoś, kto jest specjalistą w pracy z młodzieżą! Może w szkole do której uczęszczasz jest psycholog, pedagog? Proponuję od tego zacząć.
Objawy, które Pani przywołuje najczęściej występują w zespołach depresyjnych i lękowych. Z pewnością taki stan wymaga leczenia. Im szybciej Pani podejmie terapię, tym prędzej doczeka Pani poprawy.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.