Jestem 18- letnia kobietą, w dzieciństwie niezwykle męczyła mnie nerwica natręctw, powtarzanie w kol

Jestem 18- letnia kobietą, w dzieciństwie niezwykle męczyła mnie nerwica natręctw, powtarzanie w kolko liczb, slow, okroone doświadczenie, jednak gdy dorosłam udało się zwalczyć do pewnego poziomu problem świadomością i rozumieniem tych myśli. Od zawsze byłam nieśmiała, jednak teraz gdy jestem starsza problem narasta. Powinnam się usamodzielnić jednak jest na odwrót. Na codzień mam problem z przejściem przez ulicę bez wcześniejszego zaplanowania sobie każdego momentu. Często wybieram okrężne drogi, aby ominąć przejścia i przystanki, na których siedzą ludzie. Jest ogrom takich prostych sytuacji, nawet korzystanie z publicznych toalet wywołuje lęk, myśląc ze nie wiem jak odkręcić kran, wysuszyć ręce . Nie potrafię sama poruszać się po mieście, wejsc do restauracji, kawiarnii, bo to powoduje okropny strach i w efekcie wycofuję się totalnie z tych sytuacji. Boję się spojrzenia ludzi, gdy tam wejdę nie wiedząc w która stronę się udać jak zamówić i kiedy. Nigdy nie umiałam się nikomu sprzeciwić. Najbardziej męczą mnie sytuacje, w których wiem ze nie dam rady z zadaniem jednak i tak je przyjmuję i wykańczam się. Ostatnio zgodziłam się na poprowadzenie konkursu, przed nie zwracałam uwagi na inne rzeczy, nie myslalm o niczym innym tylko o tym, rozregulowało to totalnie moje dni. Totalnie nie radzę sobie z takimi rzeczami, nie wiem do kogo się udać, psycholog, psychiatra, psychoterapeuta? Co najpierw?