Czy jest może jakaś metoda/badanie aby rozpoznać, że od okresu dojrzewania występuje naturalnie wyso

Istotniejsze jest pytanie po co to badać?

Tak, można ocenić czy wysoki popęd seksualny mieści się w granicach normy — za pomocą:
rozmowy z psychologiem lub seksuologiem,
narzędzi samoopisowych i klinicznych,
ewentualnych badań hormonalnych.

Jeśli temat budzi pytania lub che Pan/Pani przyjrzeć się swojemu seksualnemu funkcjonowaniu w bezpieczny sposób — konsultacja seksuologiczna lub psychoterapeutyczna może być bardzo wspierająca.

Są dostępne narzędzia psychometryczne, które mogą pomóc w ocenie popędu seksualnego u osób zdrowych, na przykład Sexual Arousability Inventory czy SESII-W. Nie są one oczywiście w stanie potwierdzić z całą pewnością, że ktoś od okresu dojrzewania aż do dorosłości miał stale wysoki popęd, ale pozwalają opisać aktualny poziom i styl reagowania seksualnego, a także zrozumieć, jak jednostka przeżywa pobudzenie i jakie czynniki je wzmacniają lub osłabiają. Dzięki temu można pośrednio ocenić, czy ktoś funkcjonuje w zakresie wysokiego libido i czy jest to dla niego stała cecha, a nie chwilowy stan.
W literaturze naukowej, w tym na PubMed, znajdziemy informacje, że średnio z wiekiem popęd seksualny ma tendencję do spadku, co jest związane z czynnikami hormonalnymi, zdrowotnymi czy społecznymi. Jednak istnieją badacze, jak Stephen B. Levine, którzy opisują zjawisko dość stabilnych „wzorów pożądania”, utrzymujących się u wielu osób niezależnie od wieku. U kobiet częściej obserwuje się zmienność, co określa się jako „erotic plasticity”, czyli większą podatność libido na wpływy psychologiczne i kulturowe, ale także w tej grupie nie brakuje przykładów osób z wysokim i stałym popędem przez długie lata.
Można więc powiedzieć, że tak, istnieją sposoby badania popędu seksualnego, ale nie ma jednej metody, która wprost potwierdziłaby, że od okresu dojrzewania aż do dziś libido było niezmiennie wysokie. To raczej indywidualna cecha, którą można rozpoznać poprzez badania kwestionariuszowe, wywiad kliniczny i obserwację własnych doświadczeń. Wyniki badań naukowych podkreślają, że jest to zjawisko normalne i mieszczące się w granicach zdrowego funkcjonowania, o ile nie powoduje cierpienia czy trudności w życiu osobistym.