Chialabym zasiegnac porady i znac opinie innych. moja matka kompletnie nie akceptuje waszego partner
3
odpowiedzi
Chialabym zasiegnac porady i znac opinie innych. moja matka kompletnie nie akceptuje waszego partnera. mam 18 lat i moj chlopak jest 6 lat starszy. matka widziala go i rozmawiala z nim raz. mimo niby dobrego wrazenia, ma ona ciagle negatywne nastawienie na kazdej plaszczyznie tej relacji. na porzadku dziennym teksty typu; „ile ty masz lat zeby juz sie z chlopakami prowadzac”, „mi w twoim wieku w ogole nie przyszloby do glowy zeby kogos do domu sprowadzac”, „zachowujesz sie jak stara malenka”, „jak to wyglada zeby dziewczyna tak za chlopakiem latala”, „nie jest ci wstyd, co sobie ludzie pomysla” mimo ze po prostu sie czasem spotykamy. meczy mnie wieczne ukrywanie sie ze spotkaniami.. na dodatek ciagle wzmianki o jego wieku ;” zobaczysz ze to zle sie skonczy”, „skonczysz z brzuchem i bedziesz miala”, „on wie czego chce a my sie o ciebie troszczymy” „szuka sobie mlodej i naiwnej i cie zostawi”. czepia sie tez jego wygladu. bardzo mnie to meczy, kazda proba rozmowy, ze bardzo mu ufam konczy sie krzykiem i obrazaniem z jej strony. nie moze sie pogodzic z tym ze jest kilka lat starszy, ale tez ze w ogole ktos w moim zyciu jest. jestem calkowicie bezradna, dla mnie to nie jest zadna forma troski i opieki z jej strony, tylko uwazanie mnie za glupia i naiwna, oraz kompletny brak zaufania z jej strony. nie mam jak sie teraz wyprowadzic, gdyz po wakacjach ide do ostatniej klasy, ale boje sie ze to wszystko odbije sie na mojej relacji z chlopakiem. kazda spokojna rozmowa, tlumaczenie, konczy sie krzykiem. jestem calkowicie bezradna, czuje ze jej zachowanie jest baaaardzo toksyczne....Czy mogę prosic o jakas rade?
Proszę pamiętać, że z każdej z pozoru nawet beznadziejnej sytuacji jest jakieś wyjście. Pytanie tylko czy Pani wie czego chce i w jakim kierunku zamierza podążać. Proszę skoncentrować się na sobie, unikać prowokacji ale też im nie ulegać. Pozdrawiam
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Rozumiem, że sytuacja, w której matka nie akceptuje partnera, może być bardzo trudna emocjonalnie i wywoływać wiele stresu. Oto kilka sugestii, które mogą pomóc w radzeniu sobie z tą sytuacją:
1. **Spróbuj zrozumieć jej obawy:** Rozmawiaj z matką w spokojny sposób, próbując zrozumieć, dlaczego ma takie obawy i obawy co do twojego partnera. Być może ma swoje powody, a zrozumienie ich może pomóc w znalezieniu kompromisu.
2. **Wspólna rozmowa:** Zorganizujcie wspólną rozmowę, na której wszyscy mogą otwarcie wyrazić swoje uczucia i obawy. Ważne jest, aby każdy mógł się wysłuchać nawzajem bez krzyku czy obwiniania.
3. **Zaangażowanie partnera:** Jeśli partner jest gotów, zaproponuj, aby razem z tobą porozmawiał z matką. Czasami bezpośrednia komunikacja między nimi może pomóc w zrozumieniu i przełamaniu nieporozumień.
4. **Ustanowienie granic:** Wyraźnie określ granice i oczekiwania wobec relacji z partnerem. Daj matce do zrozumienia, że zdajesz sobie sprawę z jej troski, ale potrzebujesz przestrzeni na podejmowanie decyzji dotyczących swojego życia uczuciowego.
5. **Szukanie wsparcia:** Poszukaj wsparcia u innych osób, takich jak przyjaciele czy inne członki rodziny, którzy mogą zrozumieć twoją sytuację. Czasem rozmowa z kimś spoza sytuacji może przynieść nowe perspektywy.
6. **Terapia rodzinna:** Jeśli sytuacja jest bardzo trudna, rozważ zorganizowanie terapii rodzinnej. Profesjonalny terapeuta może pomóc w znalezieniu konstruktywnych sposobów na radzenie sobie z konfliktami i poprawę komunikacji.
7. **Dbaj o swoje zdrowie psychiczne:** W tak trudnej sytuacji ważne jest, aby dbać o swoje zdrowie psychiczne. Jeśli sytuacja wywołuje u ciebie stres czy zniechęcenie, może być pomocne skonsultowanie się z psychoterapeutą, aby uzyskać wsparcie i narzędzia radzenia sobie z emocjami.
Pamiętaj, że to ty jesteś odpowiedzialna za swoje decyzje życiowe. Staraj się otwarcie komunikować i wyrażać swoje potrzeby, ale również dbaj o swoje dobre samopoczucie i zdrowie psychiczne.
1. **Spróbuj zrozumieć jej obawy:** Rozmawiaj z matką w spokojny sposób, próbując zrozumieć, dlaczego ma takie obawy i obawy co do twojego partnera. Być może ma swoje powody, a zrozumienie ich może pomóc w znalezieniu kompromisu.
2. **Wspólna rozmowa:** Zorganizujcie wspólną rozmowę, na której wszyscy mogą otwarcie wyrazić swoje uczucia i obawy. Ważne jest, aby każdy mógł się wysłuchać nawzajem bez krzyku czy obwiniania.
3. **Zaangażowanie partnera:** Jeśli partner jest gotów, zaproponuj, aby razem z tobą porozmawiał z matką. Czasami bezpośrednia komunikacja między nimi może pomóc w zrozumieniu i przełamaniu nieporozumień.
4. **Ustanowienie granic:** Wyraźnie określ granice i oczekiwania wobec relacji z partnerem. Daj matce do zrozumienia, że zdajesz sobie sprawę z jej troski, ale potrzebujesz przestrzeni na podejmowanie decyzji dotyczących swojego życia uczuciowego.
5. **Szukanie wsparcia:** Poszukaj wsparcia u innych osób, takich jak przyjaciele czy inne członki rodziny, którzy mogą zrozumieć twoją sytuację. Czasem rozmowa z kimś spoza sytuacji może przynieść nowe perspektywy.
6. **Terapia rodzinna:** Jeśli sytuacja jest bardzo trudna, rozważ zorganizowanie terapii rodzinnej. Profesjonalny terapeuta może pomóc w znalezieniu konstruktywnych sposobów na radzenie sobie z konfliktami i poprawę komunikacji.
7. **Dbaj o swoje zdrowie psychiczne:** W tak trudnej sytuacji ważne jest, aby dbać o swoje zdrowie psychiczne. Jeśli sytuacja wywołuje u ciebie stres czy zniechęcenie, może być pomocne skonsultowanie się z psychoterapeutą, aby uzyskać wsparcie i narzędzia radzenia sobie z emocjami.
Pamiętaj, że to ty jesteś odpowiedzialna za swoje decyzje życiowe. Staraj się otwarcie komunikować i wyrażać swoje potrzeby, ale również dbaj o swoje dobre samopoczucie i zdrowie psychiczne.
Dziękuję za podzielenie się swoją trudną sytuacją. To, co opisujesz, rzeczywiście wydaje się być bardzo obciążające emocjonalnie i rozumiem, że czujesz się bezradna w tej sytuacji.
Z perspektywy psychologicznej, warto spojrzeć na kilka aspektów tej sytuacji:
Prawdopodobnie Twoja mama przechodzi przez trudny okres adaptacji, widząc jak jej córka wchodzi w dorosłość i rozwija relacje, które są poza jej kontrolą. Jest to naturalne przejście w relacji rodzic-dziecko, ale niektórzy rodzice mają z tym większe trudności niż inni. Różnica wieku między Tobą a Twoim chłopakiem może dodatkowo wzmagać jej obawy, co wyraża poprzez krytyczne komentarze i próby kontroli.
Oto kilka sugestii, które mogą pomóc w tej sytuacji:
1. Spróbuj porozmawiać z mamą w spokojnym momencie, gdy żadna z was nie jest zdenerwowana. Możesz zacząć od potwierdzenia, że rozumiesz jej troskę (nawet jeśli się z nią nie zgadzasz), ale że potrzebujesz, aby szanowała Twoje decyzje jako osoby dorosłej.
2. Zaproponuj, aby poznała lepiej Twojego chłopaka. Czasami lęki rodzica wynikają z nieznajomości i wyobrażeń. Może wspólne spotkanie w neutralnym miejscu (np. kawiarnia, park) pomogłoby złagodzić jej nastawienie.
3. Jeśli masz dobrą relację z innym dorosłym członkiem rodziny (ojciec, ciocia, wujek), którego Twoja mama szanuje, możesz poprosić tę osobę o wsparcie lub mediację.
4. Zadbaj o swoją niezależność w granicach możliwości - być może możesz znaleźć pracę dorywczą, która da Ci trochę finansowej swobody i pokaże mamie, że jesteś odpowiedzialna.
5. Pamiętaj o dbaniu o swoją relację z chłopakiem - wyjaśnij mu sytuację, jeśli jeszcze tego nie zrobiłaś, i upewnij się, że rozumie, że Twoje trudności w domu nie są związane z nim osobiście.
6. Zastanów się nad swoimi długoterminowymi planami na przyszłość. Skoro jesteś w ostatniej klasie, warto rozważyć, jak będzie wyglądało Twoje życie po maturze - studia, praca, może możliwość wyprowadzki.
7. Zadbaj o swoje zdrowie psychiczne - takie konflikty są bardzo obciążające. Jeśli masz dostęp do szkolnego psychologa lub innej formy wsparcia, warto z niej skorzystać.
Pamiętaj, że jesteś osobą dorosłą, która ma prawo do podejmowania własnych decyzji dotyczących swojego życia uczuciowego. Jednocześnie, dopóki mieszkasz z rodzicami, pewien kompromis może być konieczny dla utrzymania spokoju w domu.
Czy któraś z tych sugestii wydaje Ci się pomocna w Twojej sytuacji?
Z perspektywy psychologicznej, warto spojrzeć na kilka aspektów tej sytuacji:
Prawdopodobnie Twoja mama przechodzi przez trudny okres adaptacji, widząc jak jej córka wchodzi w dorosłość i rozwija relacje, które są poza jej kontrolą. Jest to naturalne przejście w relacji rodzic-dziecko, ale niektórzy rodzice mają z tym większe trudności niż inni. Różnica wieku między Tobą a Twoim chłopakiem może dodatkowo wzmagać jej obawy, co wyraża poprzez krytyczne komentarze i próby kontroli.
Oto kilka sugestii, które mogą pomóc w tej sytuacji:
1. Spróbuj porozmawiać z mamą w spokojnym momencie, gdy żadna z was nie jest zdenerwowana. Możesz zacząć od potwierdzenia, że rozumiesz jej troskę (nawet jeśli się z nią nie zgadzasz), ale że potrzebujesz, aby szanowała Twoje decyzje jako osoby dorosłej.
2. Zaproponuj, aby poznała lepiej Twojego chłopaka. Czasami lęki rodzica wynikają z nieznajomości i wyobrażeń. Może wspólne spotkanie w neutralnym miejscu (np. kawiarnia, park) pomogłoby złagodzić jej nastawienie.
3. Jeśli masz dobrą relację z innym dorosłym członkiem rodziny (ojciec, ciocia, wujek), którego Twoja mama szanuje, możesz poprosić tę osobę o wsparcie lub mediację.
4. Zadbaj o swoją niezależność w granicach możliwości - być może możesz znaleźć pracę dorywczą, która da Ci trochę finansowej swobody i pokaże mamie, że jesteś odpowiedzialna.
5. Pamiętaj o dbaniu o swoją relację z chłopakiem - wyjaśnij mu sytuację, jeśli jeszcze tego nie zrobiłaś, i upewnij się, że rozumie, że Twoje trudności w domu nie są związane z nim osobiście.
6. Zastanów się nad swoimi długoterminowymi planami na przyszłość. Skoro jesteś w ostatniej klasie, warto rozważyć, jak będzie wyglądało Twoje życie po maturze - studia, praca, może możliwość wyprowadzki.
7. Zadbaj o swoje zdrowie psychiczne - takie konflikty są bardzo obciążające. Jeśli masz dostęp do szkolnego psychologa lub innej formy wsparcia, warto z niej skorzystać.
Pamiętaj, że jesteś osobą dorosłą, która ma prawo do podejmowania własnych decyzji dotyczących swojego życia uczuciowego. Jednocześnie, dopóki mieszkasz z rodzicami, pewien kompromis może być konieczny dla utrzymania spokoju w domu.
Czy któraś z tych sugestii wydaje Ci się pomocna w Twojej sytuacji?
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.