prof. dr hab. n. med. Urszula Kowalska-Koprek

Trafiłam na patologie ciąży na Madurowicza gdzie byłam pod opieka Pani profesor.
Niestety nie mam nic miłego do powiedzenia na jej temat. Poranne obchody równały się u mnie z wysokim stresem gdyż Pani profesor była zawsze nieuprzejma, przerywała w połowie zdania i kierowała w pacjentki niesmaczne docinki. Raz nie dosłyszałam pytania jednej z położnych, na które Pani profesor skomentowała, że może jestem głupia i nie rozumiem pytania.
Podczas badań wysmiewala sie ze mnie z innymi kolezankami po fachu. Zero zachowania intymności. W pokoju z min 5-6 innych osób (położna + inni lekarze) nawet nie wiem kto był kim. Nie wspomnę juz o grupce studentów. Ani razu podczas pobytu nie zapytano mnie czy czuje się komfortowo z nimi w pokoju. Rozumiem, ze musza się uczyć, ale mogliby chociaż zostać tak ustawieni, ze żaden ze studentów-mężczyzn nie patrzy mi się w krocze jak schodzę z fotela.
Nie polecam ani Pani profesor ani tego szpitala. Omijać szerokim łukiem.

Pani doktor przesympatyczna,delikatna, dokładnie tłumaczy. Czuję się zaopiekowana.

Pani Profesor jest bardzo empatyczna i zaangażowana w swoją pracę. Bardzo podbudowala mnie na duchu i dzięki swojej wiedzy i licznym zleconym badaniom potwierdziła swoje pierwsze przypuszczenia o błędnej diagnozie innego lekarza.

Byłam dziś u Pani profesor na konsultacji ginekologicznej i wyszłam z niej bardzo zadowolona. Wszystko zostało bardzo szczegółowo objaśnione. Pani profesor szczegółowo zapoznała się z moimi wynikami badań, tłumacząc każde ciążowe zagadnienie w sposób jasny i zrozumiały. Przesympatyczna osoba, z bardzo dużą empatią.
Z pewnością wrócę ponownie! Ja osobiście polecam z całego serca, już dawno nie czułam się tak zaopiekowana.

Przyszłam do Pani prof. zdołowana komentarzami innego lekarza.Wyszłam z nadzieją i planem działania. Po 3 miesiącach byłam już w ciąży, którą prowadziła oczywiście prof. Jest konkretną osobą, nie roztkliwia się ale jest empatyczna. Odpowiada cierpliwie na najbardziej naiwne pytania, nie szpikuje bez potrzeby lekami. Czułam się pod jej opieką bezpiecznie. Kilka razy w czasie ciąży leżałam w szpitalu i również tam otaczała mnie opieka ale jednocześnie nie wyróżniała spośród pań, których nie była lekarzem prowadzącym. Gdybym miała ponownie być w ciąży, to ponownie pod okiem prof. Koprek.

Z czystym sumieniem mogę polecić Panią profesor! Człowiek o ogromnej wiedzy, posiada dużą empatię i wie co robi. Każde badanie dokładnie wytłumaczone, wcześniej wyjaśnione co ma na celu i co dzięki temu się dowiemy. Od 30tc ciąży do końca byłam kontrolowana na OCP, zawsze mogłam z Panią Profesor porozmawiać, miła, serdeczna i ciepła osoba. Nawet w dniu porodu przyszła do mnie na porodówkę zapytać jak się czuje, na telefony od męża Pani Profesor odbierała i odpowiadała gdy zaszły komplikacje podpowiedziała co robić, dzwoniła również na oddział. Następnego dnia odwiedziła mnie i córkę na sali zapytać się jak się czujemy. Nie mogę absolutnie nic Pani Profesor zarzucić, jedynie mogę być wdzięczna i z całego serca podziękować. Bo dzisiaj mam przy sobie 6miesięczną córeczkę przy sobie, która jest całym moim życiem. Polecam!!!

Ja niestety nie mogę polecić pani profesor. Co prawda w wywiadzie skrupulatna i wydawałoby się, że grzeczna, ale te rzeczy nie mają znaczenia wobec braku empatii, apodyktyczności i podejmowania decyzji za pacjentkę, nie informując jej uprzednio o tym, co będzie się działo i jakie to może mieć konsekwencje.
Do szpitala im. Madurowicza na oddział patologii ciąży trafiłam z powodu jednorazowego skoku ciśnienia (efekt białego fartucha) na 4 dni przed terminem porodu. W domu i szpitalu pomiary były w normie. Kolejnego dnia stwierdzono, że jest mało wód płodowych (na poziomie 6). Podjęto decyzję o rozpoczęciu wywoływania porodu (byłam w 39 tyg. ciąży) i założeniu cewnika Foleya (przynosi straszny ból narastający wraz z upływem godzin). Nie dało to oczekiwanych efektów, balonik nie wypadł, rozwarcie tylko 2 cm. Następnego dnia pani prof. najpierw stwierdziła, że cewnik nie pomógł i nie można podać mi oksytocyny, ale nagle podjęła decyzję o wykonaniu mi masażu szyjki macicy (!!!) bez uprzedzenia i pytania mnie o zgodę. Ból niemiłosierny, tak, że nie byłam nawet w stanie zaprotestować. Nie wiedziałam co się właściwie dzieje, zostałam zdjęta z fotela zalana łzami, a pani prof. zdobyła się tylko na: "proszę nie płakać, iść do siebie i się uspokoić...". Nigdy nie przeżyłam takiego upokorzenia. Najgorsze jest chyba to, że w gabinecie było 7 kobiet i wszystkie na to patrzyły z przyzwoleniem. O braku poszanowania intymności chyba nie muszę uświadamiać.
Po masażu zrobiły się 4 cm, więc prof. stwierdziła, że nadaję się do podania oksytocyny. Podano mi 3 dawki, co zaskutkowało jedynie pęknięciem pęcherza płodowego (zero skurczów oraz rozwarcia) i koniecznością wykonania cesarskiego cięcia. Planowany poród miał być naturalny. Nie rozumiem skąd ten pośpiech i drastyczne metody indukcji na siłę w 39 tyg.

Dzięki Pani Profesor mam siódemke zdrowych dzieci, dorosłych już dzieci.
Jest bardzo miłą, ciepłą osobą.

Leżałam na oddziale Pani Profesor tuż przed porodem, Pani Profesor uczestniczyła też w moim cesarskim cięciu. Na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie oschłej, ale potraktowała mnie niezwykle życzliwie, odwiedziła na sali pooperacyjnej i sprawdzała jak się czuję ja i dziecko. Cesarskie cięcie też bez żadnych powikłań, mój synek urodził się zdrowy a ja szybko doszłam do siebie.

Po dwukrotnym pobycie na Oddziale OCP mam o Pani doktor jak najlepsze zdanie. Jest fachowa, konkretna, i mimo że sprawia wrażenie oschłej i zdystansowanej ma poczucie humoru i jak pacjent o coś spyta, szczegółowo odpowiada. Bada delikatnie, dobrze tłumaczy, pyta czy wszystko jest zrozumiałe. Dwa razy bardzo mi pomogła. Polecam!