Mam problemy w relacjach z kobietami. Jestem osobą pozytywną, szczerą, lubianą, ale nie potrafię sob

Mam problemy w relacjach z kobietami. Jestem osobą pozytywną, szczerą, lubianą, ale nie potrafię sobie ułożyć życia z żadną kobietą, nigdy do tej pory nie czułem się kochany. A mam już 30 lat. Jestem po trzech kolejnych nieudanych, krótkotrwałych 4-miesięcznych związkach w przeciągu półtora roku. Schemat wygląda prawie zawsze tak samo, niezależnie od światopoglądu partnerki. Na początku mocno intryguję rozmówczynię. Nie jestem bardzo przystojny, jestem szczupłej budowy ciała. Partnerki zawsze miałem ładniejsze od siebie, jeśli mogę tak to ująć. Nadrabiam elokwencją, oczytaniem, inteligencją. Szybko wchodzę w bliższą relację, nierzadko szybko dochodzi do zbliżeń cielesnych. Z tym, że kobiety okazują duże chęci poznawania mnie bliżej i rozwoju relacji, twierdzą, że nie szukają przygody, tylko związku. Do pewnego momentu. Po jakimś czasie zauważam, że ich zachowanie względem mnie się zmienia. Im bardziej ja zaczynam się angażować, tym one bardziej się oddalają. I tak było w trzech kolejnych relacjach z kobietami. Im bardziej zaczynam się uzewnętrzniać, starać i udowadniać, że mi na nich zależy i że jestem dobrym facetem, tym bardziej sie zaczyna wszystko sypać. Nie dobieram kobiet przypadkowo, zwracam szczególną uwagę na ich zachowanie, czy są ciepłe, czułe, sympatyczne, żeby uniknąć tych co chcą się tylko i wyłącznie zabawić. A i tak się nie udaje. Ostatnia dziewczyna twierdziła, że zawsze chciała mieć takiego faceta, robiła maślane oczy, po czym jak powiedziałem jej, że wchodzę na wyższy etap, to zamiast się cieszyć, zaczęła się mocno dystansować. Nic z tego nie rozumiem, bo obserwuję rozwój innych związków i nie uważam, abym popełniał jakiś kategoryczny błąd, przekreślający wszystkie moje zalety... Dodam jeszcze, że pracuję delegacyjnie, jestem dostępny dla partnerek na weekendy. Chociaż zadna nie twierdzila, ze jej to przeszkadza. Pozdrawiam, dziękuję z góry za chęć pomocy.