Czy psychiatra może mi pomóc?

Witam,
Opisywane przez Panią objawy sugerują obecność zaburzeń emocjonalnych. Z opisu nie wynika, że cierpi Pani na chorobę psychiczną – choć jednoznacznie wypowiedzieć się można jedynie po pełnym badaniu. W przypadku zaburzeń emocjonalnych takich jak nerwice, depresje lub zaburzenia osobowości, leczeniem pierwszoplanowym powinna być psychoterapia. Dlatego zachęcam by podjęła się Pani przede wszystkim tej formie terapii. Z reguły zmiany w psychoterapii potrzebują czasu, dlatego nie należy oczekiwać, że poprawa nastanie na 3 czy 4 sesji. Dość długo zmaga się Pani z trudnościami emocjonalnymi, które rozpoczęły się już w okresie dzieciństwa. Dlatego można przewidywać, że Pani leczenie nie będzie trwało krótko. Proszę uzbroić się w cierpliwość. Dla pocieszenia zaznaczę, że gdy już nastąpią zmiany i poprawa mogą być one bardzo trwałe. Jeżeli ma Pani jakieś pytania i wątpliwości proszę o tym rozmawiać ze swoim psychologiem, on najlepiej doradzi, czy wskazanym byłaby konsultacja psychiatryczna.

Opisywane objawy przez Panią moga wskazywać na zaburzenia depresyje. Badania pokazują, że połączenie terapii poznawczo-behawioralnej z leczeniem farmakologicznym moze ułatwić wyjście z choroby, jednakże to terapia uczy jak zapobiegac nawrotom. W Pani sytuacji może się Pani skonsultować z lekarzem psychiatrą i od po rozmowie zadecyduje czy wymaga Pani leczenia lekami. Pozdrawiam Monika Świtoń

Najskuteczniejszą metodą leczenia zaburzeń lękowych i depresyjnych jest łączne zastosowanie psychoterapii i farmakoterapii. Rozmowy terapeutyczne i leki wyciszające pozwolą Pani odzyskać równowagę emocjonalną i spojrzeć na aktualną sytuację życiową z innej perspektywy. Jest Pani młodą osobą, wciąż w dość burzliwym wieku adolescencji, więc jest duża szansa na to, że szybka interwencja pozwoli na nowo odzyskać spokój i radość życia.

Witam Panią,
Moim zdaniem potrzebuje Pani pomocy psychoterapeutycznej, to nie to samo co pomoc psychologa czy diagnoza. Wyjaśnię różnice między zawodami:
Psycholog to osoba, która ukończyła co najmniej studia magisterskie z zakresu psychologii. Korzystając z koncepcji psychologicznych oraz narzędzi takich jak testy, kwestionariusze, może on przeprowadzać diagnozę (czyli stwierdzać co to za problem), udzielać wsparcia i porad, prowadzić szkolenia. Same studia psychologiczne nie przygotowują natomiast do prowadzenia psychoterapii.
Psychoterapeuta to osoba z tytułem magistra studiów (kierunek może być różny), która przeszła co najmniej 4-letnie specjalistyczne szkolenie z zakresu psychoterapii w wybranym przez siebie nurcie psychoterapeutycznym lub jest zaawansowana w takim szkoleniu. Takie szkolenie według europejskich standardów obejmuje: trening teoretyczny, wielogodzinny praktyczny, staż kliniczny, pracę pod superwizją, przejście własnej terapii, analizę swojej pracy jako psychoterapeuty. Takie szkolenie tworzy umiejętności wspierania klienta w trwałym rozwoju osobistym i budowaniu satysfakcjonujących relacji ze światem i z samym sobą. Psychoterapeuta może ale nie musi być psychologiem.
U Pani stwierdzono zaburzenia a teraz potrzebna jest praca psychoterapeutyczna nad nimi, samo stwierdzenie nic nie daje. Czasem, jeśli psychoterapeuta tak zaleci, potrzebne jest przez jakiś czas wsparcie lekami. Robi się tak wówczas, gdy objawy (np. niechęć do wstania z łóżka, doznawanie częstego lęku, wybuchy złości, lęk przed kontaktem z ludźmi) bardzo utrudniają lub uniemożliwiają codzienne życie oraz podjęcie terapii.
Podsumowując, polecam udać się do psychoterapeuty i wraz z nim przyjrzeć się czy potrzebne jest wsparcie lekami. Kolejnym krokiem (oczywiście po nawiązaniu bliższej współpracy i zbudowaniu poczucia bezpieczeństwa w gabinecie) jest przyglądanie temu, co się z Panią dzieje, szukanie źródła Pani trudności i praca nad nimi. Szczerze polecam Pani taką formę pracy nad sobą. Otwiera ona drogę do odnalezienia równowagi, spokoju i zadowolenia z bycia z ludźmi.
Jeśli mieszka Pani w Trójmieście lub w okolicach, to zapraszam do mojego gabinetu po pomoc i wsparcie. Może też Pani skorzystać z psychoterapii w ramach NFZ.
pozdrawiam i życzę powodzenia,
Agnieszka Złotowska

Witam,
Jeśli chodzi o wizytę u psychologa, to po pierwsze po jednej bądź kilku wizytach nie jest możliwa trwała zmiana. Po drugie psycholog jest osobą, która diagnozuje i konsultuje i jeśli nie ma dodatkowych kwalifikacji np. ukończonej szkoły psychoterapii, nie jest w stanie pomagać w pogłębiony sposób.
Także jeśli chce Pani sobie pomóc proszę znaleźć dla siebie dobrego psychoterapeutę, który jeśli uzna że wsparcie farmakologiczne jest niezbędne pokieruje do dobrego lekarza. Nie zawsze bowiem leki są potrzebne. Zależy jak bardzo są nasilone objawy. Leki też mogą nieco kolidować w pracy psychoterapeutycznej.
Życzę zatem dobrych wyborów, dania sobie wsparcia i zatroszczenia się o siebie bo przecież w życiu nie chodzi o to aby cierpieć :-)

J.

WItam serdecznie, myślę, że najlepszym krokiem byłaby osobista wizyta u psychoterapeuty.
Ewentualnie, jeżeli wizyta osobista jest niemożliwa to sugerowałbym sesję terapeuztyczną online.
W żadnym wypadku nie radziłbym jednak zaczynać z lekami, szczególnie, że jest Pani bardzo młodą osobą i jestem pewny, że można pokonać te problemy niefarmakologicznie. Pozdrawiam i życzę zdrowia

Witam.
Zalecam wizytę u psychologa poznawczo-behawioralnego w szczególności RTZ.
Pozdrawiam

Witam. widzę, że Pani bardzo cierpi. W Pani przypadku rozważałabym zmianę być może zmianę psychologa na kogoś kto ma też uprawnienia do prowadzenia psychoterapii i podjęła psychoterapię. Innym wyjściem jest być może oddział dzienny. Wiązałoby się to z przychodzeniem przez 3 miesiące na grupę terapeutyczną codziennie do południa jednak myślę, że byłyby duże szanse na poprawę Pani stanu. Może się Pani skonsultować z psychiatrą jednak nie rezygnowałabym z psychoterapii. Proces psychoterapeutyczny jest długotrwały i wymaga czasu aby uzyskać poprawę. Pozdrawiam